ΟΧΙ, αυτό δεν είναι Μνημόνιο, είναι συνθηκολόγηση με τους κερδοσκόπους!

Εκτός από τους κανονικούς ανθρώπους, στις σημερινές υπερκαταναλωτικές κοινωνίες, υπάρχουν και οι «αγελαδάνθρωποι»: που ζουν σαν αγελάδες και πεθαίνουν σαν αγελάδες. Κατά τη διάρκεια του βίου τους στην απλοϊκή – ενστικτώδη «σκέψη» τους κυριαρχεί μόνο ένας απόλυτος σκοπός: ο σανός. Από το σανό εξαρτάται η ευτυχία τους. Ο σανός είναι το νόημα της ζωής τους. Για το σανό είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα. Αυτοί οι «άνθρωποι», οι αγελαδάνθρωποι δεν χρειάζεται να διαβάσουν τα....
παρακάτω. Θα τους είναι ούτως ή άλλως ακατανόητα, όχι απλώς δυσνόητα.

Για πολλοστή φορά ακούμε και διαβάζουμε ότι οι υπαίτιοι του οικονομικού αδιεξόδου, αντί να επιχειρηματολογούν πολιτικά, ή με σκυφτό το κεφάλι να απολογούνται για τις αποτυχίες τους, επιλέγουν να ψεύδονται ασύστολα. Εκστομίζουν απειλές και θέτουν ψευτοδιλήμματα προκείμενου να εκβιάσουν τη συγκατάθεση του λαού και των εκπροσώπων του: των βουλευτών, στην αποδοχή του Νέου αποικιοκρατικού Μνημονίου των 40 χρόνων. Οι θιασώτες του διατείνονται ότι μόνο έτσι θα συνεχίσουν οι Έλληνες να έχουν τον «ευρω-σανό» της «ευημερίας» και της «ευτυχίας».

Ψέματα! Είναι όλα ψέματα! Τεχνηέντως έχει μετονομαστεί η ορολογία των εγγράφων που υπογράφονται για να μην φανεί η παράδοση της χώρας στους εχθρούς της χωρίς πόλεμο. Χωρίς αντίσταση. Ούτε το προηγούμενο ήταν, ούτε αυτό είναι Μνημόνιο. Η Ελλάδα οδηγείται στο δυστύχημα της υπογραφής, άνευ όρων, πρωτοκόλλου παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας της στους διεθνείς τοκογλύφους. Συνθηκολογεί με τους κερδοσκόπους που της κήρυξαν τον οικονομικό πόλεμο! Υποχωρεί κάτω από τις απαράδεκτες πιέσεις των υποτιθέμενων εταίρων, που αποδεικνύεται ότι είναι πνευματικά παιδιά του Χίτλερ.

Αξιοπρόσεκτο είναι το γεγονός ότι η σημερινή αντισυνταγματική πολιτική αρχή που πρωταγωνιστεί σε αυτή την προδοσία, χρησιμοποιεί παρόμοιο δίλημμα με αυτό που επικαλέστηκε ο Τσολάκογλου για να δικαιολόγησει τη δική του «συνθικολόγησιν εν ανοικτώ πεδίω» στον πόλεμο του 1941. Για την οποία καταδικάστηκε μετά την απελευθέρωση κατ’ αρχάς σε θάνατο και τελικά σε ισόβια κάθειρξη. Το δίλημμα του Τσολάκογλου ήταν: ολοκαύτωμα ή συνθηκολόγηση; Και το σημερινό αντίστοιχο: πτώχευση ή «Μνημόνιο», δηλ. πτώχευση ή συνθηκολόγηση με τους τοκογλύφους και υποδούλωση σε αυτούς για 40 τουλάχιστον χρόνια;

Ωστόσο, ο Τσολάκογλου είχε ένα ελαφρυντικό (αν υπάρχουν ελαφρυντικά μεταξύ προδοσιών). Συνθηκολόγησε «υπό το κράτος βίας» και μετά από το μεγαλειώδη αμυντικό πόλεμο της Ελλάδας διάρκειας 216 ημερών, αν και «πριν η υπ' αυτόν στρατιωτική δύναμις εκπληρώση πάν ό,τι το στρατιωτικόν καθήκον επιβάλλει» (σημ.: η Ελλάδα αμύνθηκε του Άξονα όσο καμία άλλη χώρα της Ευρώπης). Ενώ η σημερινή αντιθεσμική κυβέρνηση και οι ριψάσπιδες «ρήτορές» της ζητούν σε καιρό ειρήνης και με τη διαδικασία του «κατεπείγοντος» την υποδούλωση της Ελλάδας στις δυνάμεις της Νέας Τάξης των Πραγμάτων. Υποστηρίζοντας με απύθμενο θράσος ότι αυτό είναι το καλύτερο για τη σωτηρία της πατρίδας. Αίσχος!

Όσοι βουλευτές