Οι άνεργοι δεν επαιτούν, με αγώνες απαιτούν: Το δικαίωμα τους στην ζωή

O μεσαίωνας και η βαρβαρότητα στη ζωή και στα δικαιώματα μας είναι πια εδώ .Με ομοβροντία μέτρων απίστευτης βαρβαρότητας, κυβέρνηση, εθνικοί και υπερεθνικοί συνεργάτες της, και εργοδοσία οδηγούν τους εργαζομένους, τους νέους, τους ανέργους, το λαό όχι μόνο στην πτώχευση και στη χρεοκοπία αλλά κυριολεκτικά στην εξαθλίωση και στην εξόντωση.

Αφού για δεκαετίες οι εργοδότες πλούτισαν και θησαύρισαν από την υπερεκμετάλλευση όλων των εργαζομένων -με την αζημίωτη στήριξη κυβερνήσεων, πολιτικών εκπροσώπων και.....
συνδικαλιστικών ηγεσιών- αφού πετσόκοψαν και κατάργησαν κάθε δικαίωμα και κατάκτηση, μας ζητάνε να ξαναπληρώσουμε το μεγάλο τους φαγοπότι επικαλούμενοι την κρίση που αυτοί δημιουργήσανε χωρίς όμως να την νοιώσουνε ποτέ.

Με πρόσχημα το εξωτερικό χρέος και το δημόσιο έλλειμμα που εκτοξεύσανε στα ύψη για την πάρτη τους, δύο χρόνια τώρα συνεταιρίζονται με την υπερεθνική κλίκα του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ για να διασφαλίσουν τις τράπεζές τους, τα κέρδη τους και τη διαχρονική τους ευημερία, στέλνοντας εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στον καιάδα της ανεργίας, βυθίζοντας τον κόσμο της δουλειάς στην κοινωνική απελπισία, δημιουργώντας νέες γενιές δίχως προοπτική και μέλλον. Ήδη η ανεργία έχει εκτιναχθεί σε ποσοστό-ρεκόρ, 30% για το 2012 προβλέπει η ΓΣΕΕ, που μεταφράζεται σε περισσότερους από 1.000.000 ανέργους, χωρίς να υπολογίζονται οι νέοι που αναζητούν πρώτη φορά δουλειά, οι εργαζόμενοι της μαύρης εργασίας, οι μισοάνεργοι-μισοεργαζόμενοι που δουλεύουν με το κομμάτι κ.λπ. Την ίδια στιγμή καταργούν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τους κατώτερους μισθούς, ξεπουλάνε τα δημόσια αγαθά της υγείας, της παιδείας και όλο τον κοινωνικό πλούτο, χαρατσώνουν τα πενιχρά έως ανύπαρκτα εισοδήματα μας, φορολογούν ακόμη και την ανάσα μας.

Μας θέλουν να δουλεύουμε σε συνθήκες σύγχρονων σκλάβων υποταγμένοι στην αντιστροφή της πραγματικότητας από τα ΜΜΕ, και με την τρομοκρατία της αστυνομίας, φοβισμένους, κατακερματισμένους και ανήμπορους να αντιδράσουμε.

Για τους εργοδότες, τις κυβερνήσεις και τους εκπροσώπους τους, ήμασταν πάντα μηχανές παραγωγής πλούτου, αύξηση στο ΑΕΠ τους, ποσοστά στους δείκτες ανάπτυξης και στις δημοσκοπήσεις τους, μα ποτέ άνθρωποι με ανάγκες και δικαιώματα για αυτά που εμείς παράγουμε και είμαστε δημιουργοί. Τώρα μας πετούν στο δρόμο κατά εκατοντάδες χιλιάδες από τις διαδικασίες της παραγωγής τους, πληθαίνοντας τα στατιστικά τους ευρήματα αλλά και την οργή και το μίσος όλων μας για την αβέβαιη προοπτική που μας ετοιμάζουν.

Είναι επιτακτική ανάγκη απέναντι στον εκβιασμό της πείνας και της εξαθλίωσης, της ηττοπάθειας και της ατομικής ευθύνης και ενοχής οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, Έλληνες και μετανάστες, να αποκτήσουμε φωνή και πρόσωπο τώρα. Να πάψουμε να είμαστε ψηφία σε στατιστικές αναλύσεις, να συναντηθούμε μεταξύ μας, να σπάσουμε την απομόνωση και τον ατομισμό, να ζητήσουμε την αλληλεγγύη και την υποστήριξη από την κοινωνία, να συναντηθούμε με όλους τους εργαζόμενου