Οι εντιμότατοι φίλοι του ΓΑΠ...

Το τελευταίο (;) αντίο

Του Πέτρου Αργυρίου

Στον Γεώργιο Jeffrey Παπανδρέου Μινέικο
Δε θα λείψεις σε κανένα ολιγαρχίας γιέ Πρωθυπουργέ.
Κανείς μας όμως δεν είναι σίγουρος ότι δεν θα τον ξαναδεί σε κάποιο πόστο να μιλά με πάθος για τα...
υψηλά και τα όμορφα. Για αυτά που ποδοπάτησε.
Με την αντικατάσταση του, σαν να ταν παίκτης σε ποδοσφαιρικό αγώνα (το στημένο δεν τολμώ να το πω…) που μετά τα όσα οφθαλμοφανή έκανε εις βάρος της ομάδας τους έβαλε και αυτογκόλ, οι πολίτες βρίσκονται μπροστά σε ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα: Στο πρόσωπο του μάθαν να μισούν τις τακτικές που οδήγησαν τη χώρα τους στην καταστροφή. Αγάπησαν να μισούν αυτό το αγόρι που θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί στο Baywatch, επιλέχτηκε όμως να ναι ο ρόλος με τον οποία θα έκλεινε ο τελευταίος κύκλος επεισοδίων της Δυναστείας.
Τον άνθρωπο που γύρισε το σενάριο για «το Νησί» καθώς μετέτρεψε τη χώρα του σε μια χρηματοπιστωτική Σπινολόγκα της οποίας η κοινωνία έπρεπε να απομονωθεί για να μην επιμολύνει χρηματοπιστωτικά και τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο.
Ζούμε στην πιο προβεβλημένη και θεαματική καραντίνα της ιστορίας. Μας παρουσιάζουν ως μιαρούς πολυδάπανους γορίλες στο κλουβί και μας χρεώνουν μισόφλουδα μπανάνας για χρυσό, για τον ιερό σκοπό του υγειονομικού και δημοσιονομικού καθαρισμού του κλουβιού μας.
Και τι θα γίνει με τους γορίλες; Που τρων τα χημικά για να καθαρίσει το κλουβί τους; Που τους κόβουν το ρεύμα γιατί βάλαν χαράτσι και στα κάγκελα; Που τα υπερχρεωμένα γοριλάκια τους θα καθαρίζουν τα κλουβιά άλλων ανωτέρων ειδών του ζωολογικού κήπου της Ευρώπης για να πληρώνουν τους τόκους που οι δεσμοφύλακες επέβαλαν στους γερο-ξεμωραμένους γορίλες που ζήσαν τόσο πολύ στο κλουβί της κομματοκρατίας που το περάσαν για το σπίτι τους;
Φεύγει ένας δεσμοφύλακας δεινός, έρχεται άλλος. Έχει εμπειρία από φυλακές αυτός. Ξέρει πως το χρηματοπιστωτικό φυλακίζει τους ανθρώπους σε παγίδες χρέους. Ξέρει πως οι άνθρωποι μαθαίνουν να ζουν σε αυτές σαν να τα να το σπίτι τους. Σε αντίθεση με τον προηγούμενο, δεν έχει κρίση ταυτότητας και ξέρει τι ζητάν από αυτόν οι δεσμοφύλακες: το (υπερ) θετικό πρόσημο στα έσοδα του ζωολογικού κήπου. Ότι και αν σημαίνει αυτό για τα είδη που ζουν μέσα… Πείνα, αλληλοσπαραγμός, παραφροσύνη, αρρώστιες.
Ο σαδισμός της φιλαυτίας μας τελείωσε. Ζήτω ο σαδισμός!
Αφού λοιπόν ο προηγούμενος δεσμοφύλακας επιτέλεσε το έργο του, χάος και καταστροφή δηλαδή, επανέρχεται η τάξη: η μέτα-νέα τάξη πραγμάτων και οι επιστάτες της- απευθείας μέσα από τη μαύρη καρδιά του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Κανείς δε θα κλάψει για το δεσμοφύλακα που ο Γάλλος ομόλογος του φέρεται να χαρακτήρισε ως τρελό και καταθλιπτικό: Αντίθετα, ήρθε η ώρα για ακόμη περισσότερη οργή. Για τους προηγούμενος και τους επόμενους. Για αυτούς πίσω από τη μάσκα Παπανδρέου:
Γιατί; Γιατί; Γιατί;
Καλοί και κακοί μπάτσοι της παγκοσμιοποίησης μαζί με κατεδαφιστές εθνών και φυσικά και κοινωνιών βρισκόντουσαν στο περιβάλλον Παπανδρέου.