Οι κάτοικοι του Πρίνου απαντούν σε δημοσιεύματα σχετικά με τη ρύπανση που προκαλεί η Creta Farm στην ευρύτερη περιοχή Λατζιμά

To περιβάλλον στο απόσπασμα

Θα ξεκινήσουμε με κάποιες γενικότητες που κρίνουμε απαραίτητες για την ανάδειξη του θέματος. Πρώτα, με τρεις ορισμούς:
«Ρύπανση είναι η άμεση ή έμμεση εισαγωγή στην ατμόσφαιρα, το νερό ή το έδαφος, ως αποτέλεσμα ανθρώπινης δραστηριότητας, ουσιών, κραδασμών, θερμότητας ή θορύβου που ενδέχεται να.....
θίξουν την ανθρώπινη υγεία ή το περιβάλλον, να υποβαθμίσουν υλικά αγαθά, να παραβλάψουν ή να εμποδίσουν την ψυχαγωγική λειτουργία καθώς και τις άλλες νόμιμες χρήσεις του περιβάλλοντος» [1]
«Μόλυνση χαρακτηρίζεται η μορφή της ρύπανσης που χαρακτηρίζεται από την παρουσία παθογόνων μικροοργανισμών στο περιβάλλον ή δεικτών που υποδηλώνουν την πιθανότητα τέτοιων μικροοργανισμών». Η μόλυνση προκαλεί λοιμώξεις ή ακόμα πανδημία, όπως αυτή της γρίπης των χοίρων (Η1Ν1) [2, 3].
«Βιώσιμη (ή αειφόρος ή πράσινη ανάπτυξη) ορίζεται η ανάπτυξη που ικανοποιεί τις ανάγκες της παρούσας γενιάς, χωρίς να θέτει σε κίνδυνο την ικανότητα των μελλοντικών γενιών να ικανοποιούν τις δικές τους ανάγκες». Οι τρεις πυλώνες της βιώσιμης ανάπτυξης είναι: η οικονομική ανάπτυξη, η οικολογική ισορροπία και η κοινωνική δικαιοσύνη. Οι τρεις αυτοί παράμετροι δεν αποτελούν χωριστούς στόχους, είναι συνδεδεμένοι όπως οι διαστάσεις σε ένα κουτί: το μήκος, το πλάτος το ύψος. Αν λείψει η μια διάσταση το κουτί χάθηκε [5, 9].
Μετά, θα μεταφέρουμε, επιγραμματικά, τις σκέψεις ενός σύγχρονου φιλοσόφου για το Περιβάλλον [4]:
«Η προστασία του περιβάλλοντος δεν αποτελεί δείγμα αγάπης για τη φύση, είναι η αναγκαιότητα αυτοπεριορισμού του ανθρώπου. Είναι ο αγώνας που πρέπει να δίνουμε για τη σωτηρία μας, αφού καθημερινά πριονίζουμε το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε, το περιβάλλον. Εκτιμάται ότι διακόσια έμβια όντα εξοντώνουμε κάθε μέρα, και σε τριάντα χρόνια θα έχουν εξαφανιστεί περίπου το 20% του συνόλου. Ανεξάρτητα από κάθε εκτίμηση, η καταστροφή ενός και μόνο είδους μπορεί να οδηγήσει στην κατάρρευση της οικολογικής ισορροπίας.
Υπάρχουν όρια για τη μη αντιστρεπτή προσβολή του περιβάλλοντος. Τα όρια αυτά δεν μπορούμε να τα χαράξουμε εκ των προτέρων. Υπάρχει μεγάλο περιθώριο αβεβαιότητας. Και αυτό, προφανώς, επιτρέπει διπλή ερμηνεία..αφού δεν έχει αποδειχθεί ας συνεχίσουμε και ας γίνει ότι γίνει.
Όμως, αυτά που διακυβεύονται είναι τεράστια κι ακόμη και αν οι πιθανότητες είναι αβέβαιες, οφείλουμε να προχωρούμε με φρόνηση, κι όχι ως εάν μη συμβαίνει τίποτα. Γιατί αν υπερβούμε τα όρια, είναι πλέον αργά: έχει συντελεστεί η καταστροφή. Σαν τους ήρωες της αρχαίας τραγωδίας που μαθαίνουν ότι βρίσκονται στην ύβριν, στην υπερβολή, μόνο όταν έχει συντελεστεί η καταστροφή».
Παράλληλα, παραθέτουμε απόσπασμα από το σύγγραμμα ενός έγκριτου νομικού επιστήμονα ειδικευμένου στο θέμα της Προστασίας του Περιβάλλοντος [5]:
«Οποιαδήποτε πραγματεία του σύγχρονου δικαίου του περιβάλλοντος πρέπει να αναχωρεί:
α) από την πραγματικότητα της οικολογικής κρίσεως. Η κρίση αυτή είναι δεδομένη, παγκόσμια και πλησιάζει το κατώ