Οι «λοχαγίνες» του κομαντάντε

Η επανάσταση στη Λατινική Αμερική είναι ανδρική υπόθεση. Στη συνείδηση τουλάχιστον του δυτικού κόσμου, όπου η Κούβα του '60 ή η Νικαράγουα του '80 έχει συνδεθεί με άνδρες επαναστάτες με μπερέδες πάνω στα μακριά μαλλιά τους, που τρέχουν πάνω σε άλογα, οδηγούν τανκς και εμψυχώνουν τεράστια πλήθη. Οι γυναίκες; Ουδείς αμφισβητεί τη συμβολή τους στην ανάκτηση της εξουσίας και την απομάκρυνση της...
παλαιάς τάξης - ειδικά στη Νικαράγουα. Στη νέα τάξη πραγμάτων όμως, πολύ λίγες έως ελάχιστες κατέλαβαν ανώτερα αξιώματα.
Για τις γυναίκες της Βενεζουέλας, η επανάσταση είναι ακόμη πιο περίπλοκη υπόθεση. Σε αυτό το άκρο της Καραϊβικής, ο επί 12 χρόνια πανταχού παρών Ούγκο Τσάβες κάνει τη δική του σοσιαλιστική επανάσταση. Πάντα ετοιμόλογος, από τηλεοράσεως, twitter ή απευθείας στην καρδιά των τσαβίστας, ο πρόεδρος έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να μαγεύει και να κάνει την παρουσία του αισθητή και ανεπανάληπτη. Και έξω από το προεδρικό μέγαρο Miraflores, όπου σωματοφύλακες και στρατιώτες επαγρυπνούν για την ασφάλειά του, ένας εντυπωσιακός αριθμός γυναικών βρίσκεται σε θέσεις-κλειδιά.
Στο Ανώτατο Δικαστήριο, στην Εθνική Εκλογική Επιτροπή, στη Γενική Εισαγγελία, αλλά και στο Κοινοβούλιο, οι γυναίκες της Βενεζουέλας κατέχουν κυρίαρχο ρόλο. Και καθώς η κατάσταση της υγείας του κομαντάντε Τσάβες από τον περασμένο Ιούνιο, οπότε διαγνώσθηκε με καρκίνο, κρίνεται κρίσιμη και η υποψηφιότητα του στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές αμφίβολη, οι Βενεζουελάνες αναμένεται να αναλάβουν ακόμη πιο σημαντικό ρόλο στο πολιτικό μέλλον της χώρας.
Αν όλα πάνε καλά για τον Τσάβες, υποστηρίζουν πολιτικοί αναλυτές, αυτές οι γυναίκες έχουν τη δυνατότητα να γείρουν την εκλογική ζυγαριά προς το μέρος του με την επιστράτευση ακτιβιστριών που ασκούν μεγάλη επιρροή στους ψηφοφόρους. Αν πάλι ο πρώην στρατιωτικός βρεθεί κατ' ανάγκην στο περιθώριο, είναι πολύ πιθανό γυναίκες ήδη σε εξέχουσες θέσεις να αναρριχηθούν στην εξουσία.
Φεμινιστικές οργανώσεις υποστηρίζουν ότι η Βενεζουέλα με τον Τσάβες στον προεδρικό θώκο έχει σημειώσει πολύ μεγάλη πρόοδο κατοχυρώνοντας με νέους νόμους τα δικαιώματα των γυναικών και ενισχύοντας τη θέση τους στην άλλοτε ανδροκρατούμενη κοινωνία: περίπου το 70% των κυβερνητικών προγραμμάτων κοινωνικής πρόνοιας, γνωστών ως misiones (αποστολές), αφορούν τις γυναίκες. «Πρόκειται για φεμινιστική επανάσταση. Ανοιξε και για μας ένα μονοπάτι», σχολιάζει στην «Γκάρντιαν» η Ζακλίν Φαρίας, επικεφαλής της ομοσπονδιακής περιφέρειας του Καράκας και μία από τις κορυφαίες «λοχαγίνες» του κομαντάτε. «Πριν από τον Τσάβες ήμασταν ένα θλιμμένο, δύσμορφο κράτος. Μας εμφύσησε την ανάγκη να αλλάξουμε την πραγματικότητά μας», τονίζει μια φλογερή συνήγορος της Μπολιβαριανής Επανάστασης.
Για τους επικριτές όμως της πολιτικής του, η πρόοδος στη νομοθεσία δεν καλύπτει την πλειονότητα των γυναικών της χώρας, οι οποίες προσπαθούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους ενώ ο πληθωρισμός καλπάζει, η εγκληματικότητα περισσεύει και η ενδοοικογενειακή βία καλά κρατεί. Οι άνδρες, προ