οικονομική κρίση, πολιτική και το εμπόδιο του τεχνοκρατικού μάνατζμεντ και της τεχνοκρατικής κερδοσκοπίας

Καθώς ο Παπανδρέου ως υπουργός εξωτερικών στην κυβέρνηση Σημίτη δήλωνε στο εξωτερικό, ότι θα κοιμάται ακόμη πιο ήσυχος αν ξέρει πως η χώρα θα είναι πιο μικρή από ό,τι σήμερα γεωγραφικά τουλάχιστον προσδιορίζεται, εντούτοις διέφευγε τότε σε όλους μας, πως δεν εννοούσε απλά την γεωγραφική επικράτεια αλλά και την οικονομική.
Θιασώτης της παγκοσμιοποίησης Μπούς και μιας «παγκόσμιας Κυβέρνησης», ό,τι δομεί, ό,τι περιγράφει , ό,τι προσδιορίζει ένα Κράτος, δεν έχει πολύ μεγάλη ή και καθόλου σημασία, από την στιγμή που του αφαιρείται το....
κυριαρχικό δικαίωμα της οικονομικής οντότητας.
Η αφαίρεση αυτή είτε μπορεί να γίνει στα πλαίσια συμφωνίας των ανώτερων
( ισχυρών) οικονομιών, είτε μέσα από την άσκηση πολιτικών υπερχρέωσης και οικονομικού μαρασμού των μικρών και υπανάπτυκτων οικονομιών.
Η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα, προαποφασίσθηκε όταν στο κάλεσμα Τζωρτζ Μπούς οι Ευρωπαίοι ηγέτες που, αφού πρώτα είχαν εκχωρήσει την Πολιτική εξουσία και την δύναμη των κρατών τους στις πολυεθνικές επιχειρήσεις, κατέθεσαν την υποταγή τους στο νέο δόγμα ιμπεριαλιστικής ανάπτυξη, στην γνωστή σε όλους μας, Παγκοσμιοποίηση. Στην επίσης γνωστή σε όλους μας οικονομική θεωρία ανάπτυξης της οικονομικής σχολής του Πανεπιστημίου του Σικάγου.
Όπως και κατά την περίοδο της βιομηχανικής ανάπτυξης, οι μηχανές επεξεργασίας βάμβακος και οι επενδύσεις στα νέα εργαλεία βοήθησαν στην ανάπτυξη μιας αγοράς δούλων στην Αμερική για την παραγωγή και συγκομιδή τόνων βαμβακιού, η νέα τάση της οικονομίας, που δεν επενδύει υποχρεωτικά μόνο στον πόλεμο ( Ιράκ, Αφγανιστάν, Γιουγκοσλαβία, Λιβύη κλπ) αλλά κυρίως στην μεγέθυνση του εμποδίσματος στην αυτοδύναμη ανάπτυξη και στην υπερχρέωση των οικονομιών που «εξωθούνται» να συμπράξουν σε μεγάλους Διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, με όπλα το εξωτερικό χρέος και την πλήρη και ολοσχερή παραίτηση των κρατών από κάθε μορφής ιδιοκτησίας ( εδαφών, οικονομικών μονάδων παραγωγής, ορυκτού πλούτου κλπ.), εκτιμούν ότι θα ανοίξει μια καινούργια αγορά κεφαλαίων και εθνόδουλων, ατόμων και οικονομιών, που θα σημαδεύσει τον 21 αιώνα.
Όπως και κατά την απαρχή της προηγούμενης περιόδου η ανάπτυξη περιορίστηκε σε ένα μικρό αριθμό στελεχών ( νέων ιδιοκτητών και μάνατζερ) και αργότερα στο κλαμπ προστέθηκαν μονάδες και λόμπι χρηματιστών, αφήνοντας τους πληθυσμούς των κοινωνιών εκτός νυμφώνος, το νέο επιχείρημα στοχεύει στην μείωση αυτού του αριθμού και από απόψεως παραγωγής κεφαλαίων και από απόψεως συντελεστών στην παραγωγή και την συσσώρευση.
Επειδή η παλιά συγκρότηση και ερμηνεία των κρατών ως οντότητες, αποτελούν μέρος των στοιχείων εμποδίσματος της νέας τάξης πραγμάτων, ότι επιχειρείται στο επίπεδο των κοινωνιών το ίδιο ακριβώς επιχειρείται και στο επίπεδο των κρατών.
Σύμφωνα με τους υποστηρικτές της καπιταλιστικής ευημερίας, αν δεν είχαμε την τεχνολογία, τον καπιταλισμό, την ελεύθερη αγορά, το ελεύθερο εμπόριο, τις χρηματαγορές και την παγκοσμιοποίηση ( την παλιά της ερμηνεία) σήμερα δεν θα είχαμε την δυνατότ