Ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στην εκδήλωση της ΚΕ για την αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη

Συναντηθήκαμε εδώ μέλη, φίλοι και οπαδοί του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, αγωνιστές και αγωνίστριες στην πρώτη δημόσια εκδήλωση αφιερωμένη
στην απόφαση της Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΚΚΕ η οποία συγκλήθηκε στις 16 Ιουλίου 2011 με θέμα « ΔΟΚΙΜΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ Β΄ΤΟΜΟΣ, ΠΕΡΊΟΔΟΣ 1949-1968, με την οποία πραγματοποιείται η κομματική αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη ως αφοσιωμένου, ασυμβίβαστου, πρωτοπόρου και....
μαχητικού λαϊκού ηγέτη στην υπόθεση της εργατικής τάξης,
στον προλεταριακό διεθνισμό, στην πάλη για κοινωνική απελευθέρωση.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης, ως γνωστόν διετέλεσε, Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ
από το 1931 ως το 1935 και Γενικός Γραμματέας της ΚΕ έως το 1956. Η
Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ ακυρώνει όλες τις αποφάσεις της 6ης και
7ης Ολομέλειας του 1956 και 1957 καθώς και τα πορίσματα του 1964 και 1967.
Η αποκατάσταση είναι πλήρης ως Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ.
Είναι γεγονός ότι η αποκατάσταση έρχεται ύστερα από πολλά χρόνια,
μετά και από τον τραγικό θάνατό του στην εξορία του Σοργκούτ την 1η
Αυγούστου 1973.
Συγκεντρωθήκαμε εδώ που έχει γίνει η οριστική ταφή του, στην
Ελλάδα, όνειρο επιστροφής που για πολλά χρόνια τον συνέπαιρνε.
Βεβαίως σήμερα ο Νίκος Ζαχαριάδης δεν μπορεί να μας δει, ούτε να
ακούσει την τόσο σημαντική γι αυτόν αλλά και για το ίδιο το ΚΚΕ απόφαση
αποκατάστασής του. Διαλέξαμε αυτόν τον τόπο για μια τέτοια εκδήλωση
προκειμένου να θυμίσουμε ότι το ΚΚΕ με την μεταφορά και ταφή του στην
Ελλάδα έκανε μια πρώτη ανοικτή δημόσια προσπάθεια να αποκαταστήσει τον
Νίκο Ζαχαριάδη και μάλιστα σε μια περίοδο που ήδη η Κόκκινη Σημαία της
Οκτωβριανής Επανάστασης είχε κατέβει από το Κρεμλίνο, και ενώ το κύμα της
αντεπανάστασης σάρωνε, προσωρινά βέβαια, το σοσιαλιστικό σύστημα για το
οποίο ο ίδιος είχε αφιερώσει μια ολόκληρη ζωή, συνειδητά και πιστά.
Επιτρέψατέ μου όμως να θυμίσω στους παλαιότερους σε ηλικία,
αλλά και τους πολύ νέους να πληροφορήσω ότι και πριν το 1991 είχαν
γίνει ορισμένα συμβολικά βήματα για την κομματική αποκατάστασή του
στη συνείδηση ενός μεγάλου μέρους των κομμουνιστών. Χρόνια τώρα από
την μεταπολίτευση και μετά το Κόμμα δεν παρέλειπε να θυμίζει σημαντικές
στιγμές της προσφοράς του Νίκου με ορισμένα δημοσιεύματα. Επιτρέψατέ
μου όμως να ανακαλέσω στην μνήμη παλαιότερων και να ενημερώσω τις
νεότερες γενιές των κομμουνιστών, ιδιαίτερα αυτούς που γεννήθηκαν μετά

την μεταπολίτευση, τα τελευταία δύσκολα 20 χρόνια, ότι οι άδικες κατηγορίες
σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη δεν στιγμάτισαν ποτέ την μνήμη του και
την προσφορά του, με την έννοια ότι ακόμα και εκείνοι που διαφωνούσαν
με τις επιλογές του ριζικά δεν τόλμησαν ποτέ να επαναλάβουν ότι ο Γενικός
Γραμματέας της ΚΕ ήταν ένα πρόσωπο ύποπτο, εχθρικό και επικίνδυνο για το
Κόμμα και το λαϊκό κίνημα, και μάλιστα με απόφαση καταλογισμού ποινικών
ευθυνών, όπως ανέφερε η 7