Όταν η ανεπάρκεια είναι εξυπνάδα

Δεν ξέρω αν κάνω λάθος, αλλά η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει κάνει σχεδόν τίποτα εδώ και 18 μήνες όσον αφορά την αναδιάρθρωση της οικονομίας. Το έλλειμμα του 10,5% το 2010 είναι μόνο ένα μικρό δείγμα της αποτυχίας αυτής.
Η δε τρόικα... κάνει τουμπεκί (οι απειλές έχουν γίνει γαργάρα), διότι έχω την αίσθηση ότι δεν τολμούν να πουν ότι δεν πάμε καλά και ότι δεν θα πάρουμε κάποια δόση. Υποθέτω ότι ούτε αυτοί έχουν κάποιο σχέδιο και....
επίσης υποθέτω ότι όλα γίνονται πλέον σε καθημερινή βάση χωρίς ιδιαίτερο σχεδιασμό και με εναλλακτικές λύσεις.

Μην έχοντας λοιπόν καμία πίεση από πουθενά, η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει και κάνει αυτό που κάνει εδώ και χρόνια. Να σπαταλά λεφτά στο όνομα του κομματικού κράτους και των πολιτικών συμφερόντων.

Ενώ για παράδειγμα οι κρατικές δαπάνες εκτοξεύτηκαν την περίοδο 2002-2008, η κυβέρνηση δείχνει ανήμπορη να μειώσει το κομματικό κράτος. Οι δε υπουργοί δηλώνουν αδυναμία να μειώσουν τις δαπάνες.

Κανένας δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται ότι οι δαπάνες είναι το πρόβλημα και όχι τα έσοδα. Διότι τα έσοδα είναι συνάρτηση της οικονομικής συγκυρίας αγαπητέ αναγνώστη. Όταν όλη η αγορά αιμορραγεί και δεν μπορεί να πληρώσει βασικές υποχρεώσεις, από πού να έχει κέρδος;

Και αν δεν το έχουν καταλάβει ορισμένοι, η φορολογία είναι συνάρτηση των κερδών και όχι του τζίρου. Επόμενο λοιπόν είναι η αγορά να μην έχει κέρδη και να μην πληρώνει φόρους.

Αλλά στην Ελλάδα οι πολιτικές ηγεσίες νομίζουν ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι μια μηχανή όπου μπορείς να την βάζεις να λειτούργει και να σου κόβει λεφτά. Όλα όμως έχουν κάποια όρια. Έτσι η φορομπηχτική πολιτική έχει φτάσει στα όρια της ικανότητας να παράγει έσοδα. Μάλιστα, όπως είπαμε στο παρελθόν, τα έσοδα θα μειώνονται καθώς αυξάνονται οι φόροι, αλλά στην Ελλάδα θέλουμε να πάμε κόντρα στους φυσικούς νόμους.

Μάλιστα, η κυβέρνηση δεν κάνει ούτε αυτά που είναι εύκολα και δεν στοιχίζουν και τίποτα. Για παράδειγμα, εδώ και 30 χρόνια όλοι οι διεθνείς οργανισμοί μας λένε να ανοίξουμε τα κλειστά επαγγέλματα. Μας το είπε και η τρόικα πέρσι. Και ενώ όλες οι μελέτες λένε ότι θα ενισχυθεί το ΑΕΠ κατά τουλάχιστον 1% κάθε χρόνο από μια τέτοια απελευθέρωση, η κυβέρνηση πεισματικά αρνιέται καν να συζητήσει το θέμα. Ποιον προστατεύουν άραγε δεν έχω ιδέα. Την αγορά και τους καταναλωτές σίγουρα όχι.

Πριν από μερικά χρόνια οι συνδικαλιστές και οι πολιτικά εμπλεκόμενοι μας έλεγαν ότι αν απελευθερωθεί ο ΟΤΕ θα είναι απειλή για την Εθνική μας κυριαρχία. Τελικά ούτε απειλή είναι και το κόστος έχει πέσει κατακόρυφα και οι υπηρεσίες είναι αστρονομικά καλύτερες από την απελευθέρωση.

Σήμερα οι της ΔΕΗ μας πουλάνε το ίδιο παραμύθι. Και αντί να απελευθερώσουμε τον κλάδο και να σπάσουμε την ΔΕΗ σε πολλά κομμάτια, η κυβέρνηση δεν κάνει απολύτως τίποτα ώστε να ακολουθήσει η ΔΕΗ το παράδειγμα του ΟΤΕ.

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δεν πιστεύει σε αυτά που κάνει. Ότι κάνει το κάνει με αγγαρεία. Είναι επί