Πάμε σε εκλογές εκτός απροόπτου ή… με πολλά απρόοπτα;

Όλα πλέον δείχνουν πως η χώρα οδηγείται σε εκλογές, με πιθανότατη ημερομηνία την 13η Μαΐου. Τόσο το αυριανό ραντεβού – επίσκεψη του Λουκά Παπαδήμου με τον Κάρολο Παπούλια, όσο και ο «εξόδιος» αποχαιρετισμός του κ. Πετσάλνικου στην Βουλή, προδίδουν την τελεσίδικη απόφαση ανακοίνωσης των εκλογών.

Εξάλλου, τις....
τελευταίες ημέρες είδαμε την Βουλή να λειτουργεί ως παραμάγαζο εκτέλεσης παραγγελιών – (ν)τροπολογιών (μέχρι και μαζικές διαγραφές προστίμων σε μεγάλες νησιωτικές ξενοδοχειακές επιχειρήσεις), ενώ η αυξημένη κινητικότητα, αλλά και το ύφος των ομιλιών από τους πολιτικούς αρχηγούς της συγκυβέρνησης (Βενιζέλου και Σαμαρά), ήρθαν να επιβεβαιώσουν πως βαδίζουμε (αν)ασφαλώς προς εκλογές…

Βέβαια, το ζητούμενο της τρόικας (και των τραπεζιτών) είναι σε αυτές τις εκλογές να υπάρξει μία επανάληψη της ισχύουσας πολιτικής σκηνής με ελάχιστες διαφοροποιήσεις –που δεν θα μπορούν να επηρεάσουν τις δρομολογημένες και υπογεγραμμένες εξελίξεις- προκειμένου να μην εξαναγκαστούν να αλλάξουν τους σχεδιασμούς τους. Αυτή τη στιγμή τα νούμερα των δημοσκοπήσεων δείχνουν πως δεν υπάρχει αυτοδυναμία και πως τον «πρώτο» λόγο θα έχει η ΝΔ, η οποία και θα κληθεί –σύμφωνα πάντα με τα δημοσκοπήσεις- να σχηματίσει κυβέρνηση.

Οι διαδρομιστές των παραπολιτικών γνωρίζουν πολύ καλά το «κλίμα» που έχει δημιουργηθεί μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και διαρρυγνύουν τα ιμάτιά τους προειδοποιώντας για συμμαχίες -μεταξύ Σαμαρά και Βενιζέλου- και αποφάσεις που έχουν ήδη παρθεί.

Αυτά, φυσικά, θα ισχύσουν στην περίπτωση που οι δημοσκοπήσεις θα συνεχίσουν να δείχνουν τα αποτελέσματα που σήμερα βλέπουμε (και δεν θα νιώσουμε καμία απολύτως έκπληξη εάν δούμε να ενισχύονται μέχρι τις 13 Μαΐου τα δύο «μεγάλα» κόμματα). Το πλέον φυσιολογικό θα είναι να «επιβληθεί» η υπάρχουσα πολιτική τάξη – κατάσταση μέσω των γνωστών διαύλων των ΜΜΕ, της πολιτικής και οικονομικής επιβολής κλίματος απόλυτης τρομοκράτησης των πολιτών. Εξάλλου, οι σημερινοί Έλληνες έχουν αποδείξει πως πέρα από τις μούντζες δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν τίποτε περισσότερο για να μετατρέψουν τους «ταγούς» σε «λαγούς».

Τι θα συμβεί, όμως, εάν οι δημοσκοπήσεις αρχίσουν να καταγράφουν πολιτικές δυνάμεις ικανές να αλλάξουν τους συσχετισμούς και κυρίως δυνάμεις που θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή για να δεχθούν την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης; Θα διακινδυνεύσουν τα υφιστάμενα πολιτικά – κυβερνητικά κόμματα να βρεθούν εκτός νυμφώνος και ίσως εντός… φυλακής; Θα διακινδυνεύσουν -η τρόικα, το ΔΝΤ, οι τραπεζίτες (εγχώριοι και του εξωτερικού), καθώς και τα διάφορα λαμόγια- μία ριζική αλλαγή, μία πλήρη αναδόμηση, ίσως και ακύρωση, των όσων μέχρι σήμερα έχουν αποφασισθεί και υπογραφεί;

Όλοι μας –εκτός των κομματικών οπαδών και με διάφορους τρόπους εξαρτημένων- γνωρίζουμε και είμαστε πεπεισμένοι πως μία τέτοια στροφή δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή από τις «κατοχικές δυνάμεις», οι οποίες είναι βέβαιο πως θα «ενεργήσουν» προκειμένου να προλάβουν τις δυσάρεστες –γι αυτούς- εξελίξεις. Ε