Παντελής Οικονόμου – Καθαρές κουβέντες – Κρίση αυτοπεποίθησης

του δημοσιογράφου Γιώργου Ν. Τσιούνη

Tον υπουργό αναπληρωτή Oικονομικών κ. Παντελή Οικονόμου, δεν γνωρίζω προσωπικά, δεν έτυχε να τον συναντήσω ποτέ κατά την πολυετή δημοσιογραφική μου σταδιοδρομία, αλλά, παρά ταύτα, ήμουν πάντοτε και εξακολουθώ να είμαι, θαυμαστής του!

Ήμουν και είμαι θαυμαστής του, διότι ο Παντελής Οικονόμου, είναι ένα από τα ........
λίγα ζωντανά και ενεργητικά κύτταρα του ΠΑΣΟΚ, ένα στέλεχος που συνεχώς «ταράζει τα λιμνάζοντα νερά» στο ήδη υπό διάλυσιν κίνημα, εξ’ αιτίας των «αεριτζήδων» και πολλών, πάρα πολλών μεγαλόσχημων και δήθεν μεγαλόσχημων «προσωπικοτήτων» του, τα οποία μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση.
Ο Παντελής Οικονόμου είναι ένας… εσωτερικός «επαναστάτης» του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος ποτέ δεν δίστασε, ούτε και τώρα, υπουργός πλέον σε βασικό πόστο, διστάζει, να πει τη γνώμη του, να εκφράσει τις απόψεις του, ακόμη και αν αυτές είναι αντίθετες με την γραμμή και την πολιτική της παράταξής του.

Ο Παντελής Οικονόμου λέει πάντα την αλήθεια, τη δική του ίσως αλήθεια, χωρίς να φοβάται το πολιτικό κόστος της αλήθειας αυτής, χωρίς να τον τρομάζουν οι απειλές για κυρώσεις διαγραφές κλπ.

Είναι πραγματικός, αληθινός «αντάρτης» της πολιτικής και γι’ αυτό δεν κάνει πίσω, δεν εγκαταλείπει τις απόψεις και τα «πιστεύω» του, δεν… κωλώνει, με το συμπάθιο.

Για όλους αυτούς τους λόγους, το πολύ ικανό αυτό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ δεν είχε αξιοποιηθεί, δεν είχε καταλάβει τις θέσεις που του άξιζαν και αν’ αυτού καταλάμβαναν πρόσωπα ανήκοντα στον χώρο της μετριότητας ή ακόμη και ακαταλληλότητας!

Έτσι το ΠΑΣΟΚ σαν κόμμα, σαν κίνημα και σαν κυβέρνηση, απέτυχε παταγωδώς και είναι βέβαιο, θα δει τα ποσοστά του στις επικείμενες εκλογές, να πέφτουν δραματικά.

Δύο ολόκληρα χρόνια, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και οι «παρακεντέδες» της, οι αυλικοί της, κυβέρνησαν τη χώρα, χωρίς να καταφέρουν να αντιμετωπίσουν επιτυχώς την άθλια, την ερειπιώδη κατάσταση που κληρονόμησαν από την αλήστου μνήμης εξαετή διακυβέρνηση της ΝΔ, η οποία με τα σκάνδαλα, τις σπατάλες της, τις ατασθαλίες της, την ανικανότητά της και τα ψέματά της, οδηγούσαν τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και της στάσης πληρωμών, με άλλα λόγια στον προθάλαμο της διάλυσης, του πλήρους εκμηδενισμού, του εξευτελισμού, της ανυπαρξίας!

Οι καλοί και ικανοί δεν αξιοποιήθηκαν ή όταν σπανίως αξιοποιούνταν, κάποιοι φρόντιζαν να τους… καπελώσουν, με την ανοχή του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Αυτά είναι γνωστά και ισχύουν ακόμη και σήμερα σε πολλές περιπτώσεις.

Βέβαια, ο Γιώργος Παπανδρέου και οι κυβερνήσεις του, οι κυβερνητικοί συνεργάτες του, με το «ξεζούμισμα» του λαού (όχι των εχόντων και κατεχόντων, των μεγιστάνων), ήλεγξε κατά κάποιο τρόπο τα φοβερά δημοσιονομικά μας ελλείμματα και απέφυγε έτσι η χώρα, έστω και προσωρινά, την καταστροφική χρεοκοπία.

Πως όμως;

Πως έγινε και η μαύρη τρύπα των ελλειμμάτων έγινε λιγότερο επικίνδυνη;

Με τις θυσίες των χαμηλό