Πολιτικές επιλογές οδήγησαν τη χώρα στην αγκαλιά του ΔΝΤ και της Γερμανικής επικυριαρχίας

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Χουντής, μιλώντας στην Ημερίδα που διοργάνωσε το Περιφερειακό Τμήμα Νοτιοανατολικής Πελοποννήσου του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, στην Τρίπολη, δήλωσε μεταξύ άλλων:

«Πριν από περίπου 3 χρόνια η ελληνική οικονομία έμπαινε σε ένα νέο, καταστροφικό δρόμο. Το δρόμο της οικονομικής κρίσης, του ΔΝΤ και του Μνημονίου, της ύφεσης και της εκρηκτικής ανεργίας. Πριν περίπου 3 χρόνια, οι λεγόμενες διεθνείς αγορές, άρχισαν να αμφισβητούν - δειλά στην αρχή και....
πιο έντονα στη συνέχεια - την ικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης να ξεπληρώσει τα χρέη της και της ελληνικής οικονομίας να διατηρήσει βιώσιμους ρυθμούς ανάπτυξης. Η συνέχεια, είναι λίγο έως πολύ γνωστή σε όλους μας. Οι αγορές πιέζουν με την άνοδο των spreads, οι ευρωπαίοι εταίροι, για τους δικούς τους λόγους ο καθένας, λησμονούν την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, και η χώρα βρίσκεται, και λόγω των πολιτικών επιλογών του κ. Παπανδρέου, στην αγκαλιά του ΔΝΤ και της Γερμανικής επικυριαρχίας.

...Κατά τη γνώμη μου, η Ελλάδα δεν αποτελεί τον κακό μαθητή της Ευρώπης, ούτε μια ιδιαίτερη περίπτωση στην άκρη μιας υγιούς και αναπτυσσόμενης οικονομικής και νομισματικής ζώνης. Τα οικονομικά μεγέθη της ευρωπαϊκής περιφέρειας, όσον αφορά το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, τα εμπορικά ελλείμματα, τα ελλείμματα των προϋπολογισμών, αλλά επίσης όσον αφορά τις τάσεις της οικονομίας, όπως, η αποβιομηχάνιση, η εξάρτηση από τους τομείς των τραπεζών και των υπηρεσιών, η απορρύθμιση των αγορών εργασίας και οι ιδιωτικοποιήσεις, παρουσιάζουν ανατριχιαστικές ομοιότητες. Επομένως, η περίπτωση της Ελλάδας είναι παρόμοια με την περίπτωση και των άλλων χωρών του ευρωπαϊκού Νότου και απαιτείται βαθύτερη ανάλυση των αιτιών που μας οδήγησαν στην κατάρρευση και την ουσιαστική πτώχευση.

...Με το ελληνικό μνημόνιο, εφαρμόστηκε στην Ελλάδα η ακραία συνταγή της λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης. Κόπηκαν ακόμα περισσότερο οι κρατικές δαπάνες, μειώθηκαν μισθοί, συντάξεις και επιδόματα, προχώρησαν ιδιωτικοποιήσεις και εκποιήσεις δημόσιας γης, καταργήθηκαν στην ουσία οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και ο κατώτερος μισθός και αυξήθηκαν υπέρμετρα οι φόροι και τα χαράτσια για τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Τα αποτελέσματα της συνταγής του Μνημονίου δεν είναι μόνο αρνητικά, είναι καταστροφικά. Όχι μόνο δεν κατέστη δυνατόν να μειωθεί το έλλειμμα και το χρέος, σε ποσοστά που να επιτρέπουν να βγούμε στις αγορές το 2013, αλλά το συσσωρευμένο χρέος αυξήθηκε. Παράλληλα, η ελληνική οικονομία μπήκε στη βαθύτερη ύφεση που έχει γνωρίσει, με χιλιάδες επιχειρήσεις να κλείνουν η μια μετά την άλλη, τους άνεργους να φτάνουν κοντά το 1.000.000, και τα φορολογικά έσοδα να κατρακυλούν.

Τα Μνημόνια, όμως, μπορεί να απαντούν στα προβλήματα που θέτει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα στη διαδικασία κερδοφορίας του κεφαλαίου, ωστόσο, δεν απαντάει στις ανάγκες και τα οράματα της ίδιας της κοινωνίας. Δεν απαντάει στους χιλιάδες άστεγους που κατακλύζουν καθημερινά την Αθήνα και τις άλλες πόλεις,