Πολύευκτος, ο Πατριάρχης που ασκούσε πολιτική. (Α' Μέρος)

Ένα Διαμάντι του διαδικτύου, που διαβάζοντάς το, ανακάλυψα έναν ακόμη Πατριάρχη
της Ορθόδοξης Εκκλησίας, με ισχυρό χαρακτήρα.
Έδρασε καταλυτικά στην Ιστορία του Βυζαντίου, ασκώντας Εξωτερική πολιτική και επηρεάζοντας τα....

πολιτικοκοινωνικά δρώμενα της εποχής του, στρεφόμενος κατά των αυτοκρατόρων
(σήμερα θα λέγαμε πολιτικών) όταν αυτοί παρέβαιναν τους θρησκευτικούς και πολιτικούς κανόνες.
Όχι μόνο ασκούσε κριτική και «βέτο» σε εσωτερικά ζητήματα, άλλα έκανε και εξωτερική πολιτική
επ’ ωφελείας της χώρας του και επί των ημερών του μεταβάλλεται σε πολιτικοποιημένη δύναμη. (Siglitiki)

(Α' Μέρος)
Πολύευκτος (πολύ+εύχομαι = ο πολυπόθητος)

«Eυκτού τέλους έτυχες ποιμήν Kυρίου,
Φερωνυμήσας πράγμασιν θεηγόρε»

Του Παπαδοθωμάκου Αντώνιου

Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, και μετέπειτα Άγιος Πολύευκτος δεν υπήρξε μόνο μια σημαντική προσωπικότητα στην εκκλησιαστική ιστορία, αλλά επιπλέον διαδραμάτισε και σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Η χρονική περίοδος κατά την οποία διακόνησε στον πατριαρχικό θρόνο, υπήρξε ευτυχής συγκυρία για την εξέλιξη της εκκλησίας σαν θεσμικού παράγοντα.
Εκτός από την προσωπική αξία του, βοήθησαν και οι αξιόλογοι αυτοκράτορες που διατηρούσαν, διεκδικούσαν και κατελάμβαναν τον αυτοκρατορικό θρόνο την περίοδο της πατριαρχίας του.
Η χριστιανική θρησκεία μετρούσε περίπου εννέα αιώνες, από τότε που ο ιδρυτής της Ιησούς Χριστός, απεκάλυψε την αλήθεια στους ανθρώπους.
Η επισημοποίησή της σαν θρησκεία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, έγινε τέσσερεις αιώνες, αργότερα το 380 μ.Χ. από τον Μέγα Θεοδόσιο, «επιθυμούμε όλα τα διάφορα υπήκοα έθνη, να ακολουθούν την Θρησκεία που παραδόθηκε στους Ρωμαίους από τον άγιο απόστολο Πέτρο.»( Cunctos populos, quos clementiae nostrae regit temperamentum, in tali volumus religione versari, quam divinum petrum apostolum tradidisse Romanis). Θεοδοσιανός Κώδιξ De fide catholica. Βιβλίο 16.1.2παρ.
Παρ’ όλο που η εξάπλωσή της ήταν, σημαντική και γρήγορη, και αυτό φυσικά με χιλιάδες θυσίες και μάρτυρες, πρέπει να σημειωθεί ότι μέχρι την επισημοποίηση της, δεν είχε κατασταλάξει σε ιδεολογικό επίπεδο, μέχρι την ολοκλήρωση της, ώστε να κερδίσει τον οικουμενικό, και πανανθρώπινο της χαρακτήρα.
Στην συνέχεια με την στιβαρά υποστήριξη της κρατικής εξουσίας, τα πράγματα ξεκαθάρισαν. Πολλές αιρέσεις παρουσιάσθηκαν, θέτοντας ποικίλα θέματα σχετικά με τις ιδεολογικές και θεολογικές αναζητήσεις και ερμηνείες. Λύσεις για αυτά τα ζητήματα τα οποία επεξεργάζονταν και απαντούσαν αξιόλογοι ιεράρχες, δίδονταν μετά από οικουμενικές συνόδους.
Κορυφαίο ζήτημα στους κόλπους της εκκλησίας ήταν η εικονομαχία, που διήρκεσε πάνω από έναν αιώνα (723-843).
Μετά από αυτό η εκκλησία είχε αποκτήσει σταθερότητα, και κύρος, και σαν θεσμός, φυσικό είναι να εκδηλώνει σταδιακά αυτή την δύναμη.

Ο Πολύευκτος παρέλαβε την εκκλησία με όλες αυτές τις προϋποθέσε