ΠΡΟΣΟΧΗ! ; ΈΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ

Επειδή λοιπόν οι εκλογές, αν δεν ξυπνήσει στραβά η Μέρκελ, θα πραγματοποιηθούν με τον λαό να «στοιβάζεται» ανάμεσα σε μπλε, πράσινους και κόκκινους κόκκους, ως απορρυπαντικό που θα πλύνει τα βρώμικα του πολιτικού συστήματος, νομίζω πως μια γνώμη που θα μπορούσε να αποτελέσει μέτρο στην επιλογή του καθενός και της καθεμιάς είναι η παρακάτω θέση:

Εμείς οι Έλληνες, εμείς οι Ελληνίδες, αν.....
νομίζουμε πως έχουμε κάποια αιματολογική συγγένεια με τους αρχαίους Έλληνες, αιματολογική συγγένεια με τον πολιτισμό που μας κληροδότησαν, δεν μπορούμε να είμαστε “Αριστεροί”, Δεξιοί”, “Ιμιτασιόν” αλλά ΕΛΛΗΝΕΣ.
Αυτή η Πατρίδα ανάμεσα μας ψάχνει τα παιδιά της, εκείνα τα γνήσια παιδιά των Ελλήνων που δεν λένε πρώτα η σωτηρία του ευρό, πρώτα η Ευρωπαϊκή Προοπτική, πρώτα οι σύμμαχοι, πρώτα οι δανειστές, πρώτα το κεφάλαιο και μετά η Πατρίδα σαν γη και στο τέλος ο λαός.

Αν σε αυτή την πεμπτουσία του Ελληνικού Γένους, του Ελληνικού Έθνους δεν βρούμε ούτε Πατρίδα, ούτε Πολιτισμό, ούτε Έλληνες τότε είμαστε άξιοι να μας καθορίζουν οι άλλοι τι Είμαστε και ποιοι Είμαστε.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει, συγκριτικά με το αρχαιότερο όλων των σύγχρονών του πολίτευμα, ότι στην Δημοκρατία ό λαός συμφωνεί τους νόμους και επιλέγει τα πρόσωπα που θα επιβλέπουν την εφαρμογή τους.
Αν υπήρχε δημοκρατία, τότε ο λαός δεν θα έβγαινε στους δρόμους να διαδηλώνει, ούτε και να φιμώνεται αν ο λόγος του δεν ταυτίζεται με τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης.
Αν όσοι υποστηρίζουν την αναγκαιότητα των κινημάτων – από κάπου και κάπως πρέπει να ξεκινήσει κανείς - ως προπομποί μιας οικοδόμησης της Δημοκρατίας ως οικονομικό και κοινωνικό πολιτικό σύστημα, οφείλει να βρει διόδους σύνδεσης του αρχαίου μας πολιτισμού με την σημερινή υπόστασή μας, να προβάλει την ετερότητα μας και να επεξεργαστεί εκείνη την θεωρία ως ιδεολογία Δημοκρατίας ανταγωνιστικά προς κάθε άλλη ιδεολογία που οι ρίζες τους βρίσκονται έξω από την Ελληνική ετερότητα και τον Ελληνικό πολιτισμό
Σε μια τέτοια κατεύθυνση πρέπει να ενθαρρύνουμε κινήσεις και κινήματα, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς τα εμπόδια του πρότερου πολιτικού βίου, διεκδικώντας μια συνεχή παρουσία λόγου και δημιουργίας παραδειγμάτων που θα δοκιμάζουν και τις αντοχές των άλλων ιδεολογικών ρευμάτων, των άλλων πολιτικών συγκροτήσεων αλλά και του ίδιου του λαού.
Ο διαχωρισμό των Ελλήνων σε Δεξιούς, Αριστερούς ή Κεντρώους αποτέλεσε το στερέωμα πάνω στο οποίο πάτησε ένας εμφύλιος, πάτησε ένα σύστημα, διαμόρφωσε ένα έκτρωμα που λέγεται αντιπροσωπευτική δημοκρατία, οδήγησε έναν λαό στην εξαθλίωση και ένα πολιτικό προσωπικό στην χλιδή και στο φασισμό.

Να μην ξεχνάμε πως ο Ελληνικός λαός έμαθε να είναι Ελληνικός επειδή έτσι τον έμαθαν χωρίς ο ίδιος ποτέ να το επιβάλει. Ακόμα και σήμερα αυτό ο λαός εξακολουθεί να παρουσιάζεται εκτός Ελλάδας με το παρωνύμιο GREEK. Ακόμα και τα τραγούδια μας όταν αναφέρονται στον ελληνικό λαό και τους αγώνες του, κάνουν αναφορά σε έναν άλλο λαό του Ρωμιούς. Δηλαδή στους Ρωμαίους του