Σχετικά με την μείωση κατά 40% των μισθών του ιδιωτικού τομέα

Τώρα τελευταία κυκλοφορεί στο Ίντερνετ η είδηση πως η Τρόικα σκοπεύει να επιβάλλει μέχρι το Φθινόπωρο μείωση κατά 30% του κράτους και μείωση των μισθών του ιδιωτικού τομέα κατά 40%. Αν υπάρχει μια είδηση που πραγματικά με έχει βγάλει από τα ρούχα μου, είναι αυτή. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερο ξεκάρφωμα από αυτό, για το ό,τι σε αυτή τη χώρα δεν πρόκειται να .....
αλλάξει τίποτα όσο θα έχουμε τα ίδια καθεστωτικά παράσιτα στην εξουσία. Ναι είναι σκληρός ο χαρακτηρισμός, αλλά όποιος έτρεφε αυταπάτες πως κάτι πάει να αλλάξει σε αυτό τον τόπο, μετά από αυτό δε νομίζω να τις έχει ακόμα…

Ας ξεκινήσουμε λέγοντας πως το κράτος δεν (θα έπρεπε να) έχει δικαίωμα να επιβάλλει μειώσεις (ή αυξήσεις) στον ιδιωτικό τομέα. Σε μια σοβαρή χώρα, οι εργαζόμενοι θα έπρεπε να διαπραγματεύονται μόνοι τους με βάση από τη μία μεριά την αξία τους και από την άλλη μεριά τις δυνατότητες του εργοδότη. Ακόμα και αυτή ή ύπαρξη κατώτατου μισθού είναι κατακριτέα, δεν έπρεπε να υπάρχει καθόλου. Το πρόβλημα είναι πως όταν υπάρχει κατώτατος μισθός, αυτός τείνει να αποτελεί και τον πραγματικό μισθό για τους περισσότερους εργαζομένους, αφού αποτελεί ένα είδος “μπούσουλα” για το πόσα πρέπει να πληρώσει ο εργοδότης, ειδικά όταν υπάρχει τέτοια ανεργία (και λαθρο-μετανάστες)… Και σε μια χώρα που παραγωγικές επιχειρήσεις δεν υπάρχουν, γιατί το κράτος φρόντισε να τις καταστρέψει όλες στο παρελθόν, οι δυνατότητες να δικεδικήσει κάποιος με γνώμονα την αξία του είναι περιορισμένες, αφού το επίπεδο είναι χαμηλό και οι περισσότερες επιχειρήσεις δεν έχουν ανάγκη από ποιοτικότερο εργατικό δυναμικό…

Κάτι που αγνοούν όλοι αυτοί οι φωστήρες, είναι πως το εργατικό κόστος ήδη έχει πέσει δραματικά στον ιδιωτικό τομέα από το ξεκίνημα της κρίσης έτσι κι αλλιώς. Αν αφήσουμε στην άκρη το 1.000.000 απολυμένους του ιδιωτικού τομέα για την ώρα, βλέπουμε πως στον ιδιωτικό τομέα είχαμε απανωτές μονομερείς μειώσεις μισθών και εικονική μερική απασχόληση που ξεχειλώνεται σε 12ωρο, κατάργηση (όπου τα έδιναν) επιδομάτων, κατάργηση δώρων(στις μικρές επιχειρήσεις κανείς δε δίνει δώρα έτσι κι αλλιώς και κανείς δε το καταγγέλει…), ενώ οι περισσότεροι εργοδότες χρωστάνε ΠΟΛΛΑ μηνιάτικα τα οποία φυσικά δε τα δίνουν γιατί δεν έχουν και τίποτα να χάσουν, με τέτοια ανεργία απλά προσλαμβάνουν άλλους κι εσύ τα λεφτά σου δε τα παίρνεις ποτέ… Ο ιδιωτικός τομέας είναι αυτή τη στιγμή μια ζούγκλα, και κανείς δε μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς με τα χρήματα που δίνουν οι περισσότεροι. Ζητάνε τον ουρανό με τ’ άστρα και δίνουν ψίχουλα…

Και αντί να κοιτάξουν να θωρακίσουν την ατμομηχανή της οικονομίας, των ιδιώτη μισθωτό, με νόμους που να τον προστατεύουν από την αναλγησία της εργοδοσίας, κοιτάνε να του ρίξουν κι άλλο τον μισθό. Μα έτσι δεν ανεβαίνει καμία παραγωγικότητα στη χώρα. Το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να επιτρέπουν στις μικρότερες επιχειρήσεις να επιβιώνουν για να πληρώνουν τους φόρους και τα χαράτσια. Απλά αυτό το -40% θα πάει στις τσέπες του κράτους από μια διαφορετική διαδρομή… Με λίγα λόγια, γι