Στάση πληρωμών ναι, έξοδος από το ευρώ αποκλείεται

Γιώργος Καισάριος

Χτες η απόδοση των 12μηνων ελληνικών ομολόγων έφτασε το 88%. Δεν ξέρω ποια είναι η τιμή, αλλά όσοι έχουν αγοράσει μέχρι σήμερα (και είναι αρκετοί στην Ελλάδα που το είδαν σαν μια καλή ιδέα) χάνουν ήδη αρκετά.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν γνωρίζω περίπτωση ομολόγου να....
έχει φτάσει ποτέ σε αυτά τα επίπεδα. Μπορεί να υπάρχει, απλά δεν το έχω υπόψη μου.

Η αγορά μας λέει ότι σύντομα θα δούμε μια στάση πληρωμών. Το ανέφερα και προχτές σε δήλωση αξιωματούχου του ΔΝΤ και από χτες υπάρχουν αρκετές αναφορές από πολλούς άλλους σχετικά με αυτό το ενδεχόμενο. Η RBS δεν είναι παρά μόνο μια που πήρε το μάτι μου.

Όπως έχω εξηγήσει, η στάση πληρωμών θα γίνει, διότι δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Η πραγματικότητα των αριθμών υπαγορεύει ότι αυτή είναι η λογική πορεία των πραγμάτων. Όχι διότι το θέλουμε, όχι διότι το θέλουν κάποιο άλλοι, αλλά διότι είναι αδύνατον να αντεπεξέλθουμε σε αυτό το βάρος του χρέους, ακόμα και αν ακολουθήσουμε κατά γραμμα το μνημόνιο. Του χρόνου, αν δεν έχει γίνει ακόμα το γενναιόδωρο κούρεμα που λέω τόσο καιρό, το χρέος μας θα έχει φτάσει το 172% του ΑΕΠ.

Το τι θα γίνει όταν ξαφνικά η ελληνική κυβέρνηση ανακοινώσει ότι δεν μπορεί να πληρώνει άλλο τους ομολογιούχους δεν ξέρω (αν και έχω υποψίες), αλλά το σίγουρο είναι ότι κάτι τέτοιο δεν συνεπάγεται έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ. Το έχω πει πολλές και το τονίζω για άλλη μια φορά.

Δεν έχει καμία σχέση το όποιο default θα κάνει η Ελλάδα με την Ευρωπαϊκή μας πορεία!! ΚΑΜΙΑ.

Η Γερμανία χρειάζεται μια νομισματική ένωση όπου τα κράτη μέλη έχουν ένα σκληρό νόμισμα, διότι μόνο σε χώρες με σκληρό νόμισμα μπορούν να πουλήσουν. Τα προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας και ποιότητας όπως είναι τα γερμανικά, μπορούν να πουληθούν μόνο σε αγορές όπου το βιοτικό επίπεδο είναι υψηλό. Τα 2/3 των εμπορικών συναλλαγών της Γερμανικές είναι με την ΕΕ. Δεν είναι τυχαίο αυτό, καθώς μόνο χώρες με ευρώ έχουν την δυνατότητα να αγοράσουν γερμανικά προϊόντα.

Ας δούμε όμως τι λέει μια χτεσινή ανάλυση της UBS πάνω στο θέμα διάλυσης της ζώνης και τις επιπτώσεις. Το report είναι πολύ ενδιαφέρον και μπορείτε να το διαβάστε εδώ.

Κατ΄ αρχάς, η UBS μας λέει ότι ναι μεν το άρθρο 50 στη συνθήκη της Λισαβόνας αναφέρει ότι ένα μέλος μπορεί να αποχωρίσει, αλλά δεν λέει τις διαδικασίες του πως κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει.

Επίσης, δεν υπάρχει τρόπος και διαδικασία έτσι ώστε να αποβληθεί κάποιο μέλος από την ένωση. Για να αποβληθεί κάποια χώρα από την ένωση, θα πρέπει να αναθεωρηθεί η συνθήκη του Maastricht. Η αναθεώρηση όμως απαιτεί τη συμφωνία και των 27 χωρών. Θα πρέπει δηλαδή η χώρα που οι άλλοι θέλουν να αποβάλουν, να συμφωνήσει σε αυτό. Για αυτό η UBS αναφέρει ότι η ένωση θυμίζει το τραγούδι Hotel California και τη φράση, “you can check out any time you want, but you can never leave”.

Όσον αφορά το οικονομικό κόστος, αν μια από τις ισχυρές χώρες όπως η Γερμανία εγκατα