Τα κρυφά κανάλια στις παγκόσμιες μπίζνες

Paul E. Erdman

Όταν τελικά η κορυφαία θέση του ΔΝΤ χήρεψε η αμερικανική κυβέρνηση τον υποστήριξε για να καταλάβει την θέση αυτός. Οι αμερικανοί δεν πρέπει να το έχουν μετανιώσει.
Όπως πόλοι όμοιοι του, ο Κίσινγκερ και ο Μπρεζινσκι είναι τα καλύτερα παραδείγματα, ο Μεϊγιερ είναι το τέλειο είδος του μετανάστη που έγινε σουπερ αμερικανός.
Υπό τον Μέϊγιερ το ΔΝΤ κατάντησε ένα απλό εργαλείο της...
αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Κράτησαν υπό τον έλεγχο τους την κατάσταση του χρέους του Τρίτου Κόσμου επιβάλλοντας προγράμματα λιτότητας στους ήδη στερημένους πληθυσμούς της Λατινικής Αμερικής για να προστατέψουν τις αμερικανικές τράπεζες.
Δεν είπε λέξη στα αφεντικά του στο Λευκό οίκο η στο υπουργείο οικονομικών όταν ο αμερικανικός προϋπολογισμός ξέφυγε από κάθε έλεγχο.
Δεν έβγαλε ούτε μια λέξη προειδοποίησης , όταν κεφάλαια από όλα τα μέρη του κόσμου άρχισαν να κινούνται προς τις Ηνωμένες Πολιτείες προσελκυσμένα από τα τρομακτικά υψηλά επιτόκια εκεί. Τα κεφάλαια του Ευρωπαϊκού κόσμου. Δεν ψέλισσε ούτε μια συλλαβή κριτικής όταν τα χρήματα αυτά, τα χρήματα του Ευρωπαϊκού κόσμου χρησιμοποιήθηκαν για να καλυφτεί το τεράστιο έλλειμμα των Ηνωμένων Πολιτειών και να χρηματοδοτηθεί η αμερικανική βιομηχανία δημιουργώντας μια αμερικανική ευημερία τη ίδια στιγμή που η Ευρώπη βυθίστηκε σε μια κατάσταση που οι αγγλοσάξονες βαπτίσαν κυνικά «ευρωσκλήρωση». Γιατί νομίζετε ότι υπάρχουν σαράντα εκατομμύρια άνεργοι στην Ευρώπη σήμερα.
Είναι ο Μέιγιερ επικίνδυνος. Περισσότερο σήμερα από ποτέ κατά την κρίση μας. Άφησε τελικά το ΔΝΤ τον περασμένο χρόνο λέγοντας ότι κατανάλωσε εκεί δεκαπέντε χιόνια «στην υπηρεσία του κόσμου», αν θυμούμαι καλά τα λόγια του, και ότι ήταν καιρός να αποχωρήσει.
Σε ηλικία πενήντα δυο χρονών!
Τι αλαζονεία!
Το πρώτο πράγμα που έκανε μετά την «παραίτηση» ήταν να ανταλλάξει το σουηδικό διαβατήριο μ’ ένα αμερικανικό. Και τώρα διδάσκει. Αλλά αυτό που πραγματικά κάνει, είναι να συνωμοτεί με τον Κίσινγκερ, τον Μπρεζίνσκι και τον Σλέζινγκερ και μια ολόκληρη συμμορία πρώην ανώτατων αξιωματούχων της αμερικανικής κυβέρνησης, τόσο Ρεπουμπλικάνους όσο και Δημοκρατικούς πρέπει να προσθέσω σ’ ένα «ερευνητικό» ινστιτούτο στην Ουάσιγκτον. Δρουν, κάτω από τη μάσκα του ακαδημαϊκού δάσκαλου, χρησιμοποιώντας το Πανεπιστήμιο Τζορτζτάουν ως κάλυμμα. Αλλά, στη πραγματικότητα είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από ακαδημαϊκοί δάσκαλοι. Κάνουν μπίζνες, τις μπίζνες της συλλογικής χρησιμοποίησης των ονομάτων τους των γνωριμιών τους και της προσωπικής τους ισχύος για να επηρεάζουν τις παγκόσμιες υποθέσεις.
Εργάζονται διακριτικά, χρησιμοποιώντας τα ονομαζόμενα «κρυφά κανάλια». Ας το πάρουμε απόφαση: αν ο Κίσινγκερ τηλεφωνήσει στον Γκομπαρτσώφ ο Γκομπαρτσώφ θα απαντήσει. Αν ο Μέιγιερ τηλεφωνήσει στο διοικητή της τράπεζας της Αγγλίας η στον υπουργό οικονομικών του Μεξικού, θα απαντήσουν και αυτοί ομοίως. Ο στόχος τους είναι ολοκάθαρος¨ να διατηρήσουν το «καθεστώς» κάτω από το οποίο η Αμερική θα συνεχίσει να έχει την υπέρτατη ηγ