Τα τραπεζικά δάνεια…

του δημοσιογράφου Γιώργου Ν. Τσιούνη

«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ…» (Κωνσταντίνος Καβάφης 1863 – 1933) από το ποίημα «Τείχη»)

Οι τράπεζές μας όλες, χωρίς εξαίρεση και «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς αιδώ…» τα τελευταία χρόνια πριν την κρίση, σκόρπησαν δάνεια κάθε λογής και υπερχρέωσαν εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι και εκατομμύρια πολίτες, κυρίως εργαζόμενους, υπαλλήλους και...
εργάτες, αλλά και συνταξιούχους, αδιακρίτως και ανεξέλεγκτα όσον αφορά τη δυνατότητα των δανειζόμενων να φανούν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους και να εξοφλήσουν τα δάνεια που απερίσκεπτα έπαιρναν ακόμη και για να τα σπαταλήσουν σε… διασκεδάσεις!
Οι τράπεζες, με προφανή σκοπό την κερδοσκοπία και διασφαλίζοντας πλήρως τα δικά τους συμφέροντα, ακόμη και τηλεφωνικώς πρόσφεραν δάνεια :

Στεγαστικά (τα δάνεια αυτά βοήθησαν πολλές οικογένειες να αποκτήσουν ιδιόκτητη στέγη, αλλά για δεκαετίες εισέπραξαν, εισπράττουν και θα εισπράττουν οι τράπεζες για πολλά χρόνια ακόμη, τόκους υψηλούς που όλο και υψηλώνουν, έξοδα δανείων παράλογα και άλλα).
Εορταστικά (για Πάσχα, Χριστούγεννα κλπ.)
Δάνεια για αγορά αυτοκινήτου.(Αυτό πια είχε παραγίνει!)
Καταναλωτικά (για αγορές διαφόρων ειδών, οικιακό εξοπλισμό)
Δάνεια μέσω πιστωτικών καρτών που οι περισσότεροι από τους πολίτες έχουν πάρει από διάφορες τράπεζες και ψωνίζουν με επιπολαιότητα, χωρίς να σκέπτονται ότι θα φθάσει η ώρα της πληρωμής και μάλιστα με τόκους που θα απορροφούν το μισό ποσόν και πάνω της μηνιαίας δόσης και θα μεταβάλλονται έτσι σε «αιχμαλώτους» των τραπεζών για χρόνια και «ζαμάνια»!

Υπάρχουν βέβαια και πολλά άλλα είδη δανείων που σε τελευταία ανάλυση μόνον τις τράπεζες εξυπηρετούν.

Μιλώ εκ πείρας, διότι προσωπικά έχω 6 (έξι) κάρτες (3 της Εθνικής, 1 της Εμπορικής, 1 της Alpha και 1 της Citi) και η σύζυγός μου άλλες 5 (πέντε), τις οποίες βέβαια εξυπηρετούμε πλήρως, εξοφλώντας εγκαίρως τις υποχρεώσεις μας, οι οποίες φροντίσαμε να μην είναι υψηλές και οι δόσεις να είναι ανάλογες).

Για να δώσω ακόμη ένα στοιχείο για τις διαστάσεις και την έκταση των δανείων που σκόρπιζαν οι τράπεζες, οι οποίες τώρα δίκαια ή άδικα προχωρούν σε κατασχέσεις, έχω να παραθέσω το ακόλουθο περιστατικό που με αφορά και χρονολογείται γύρω στο 1998 – 2000 αν καλά θυμάμαι.

Διευθυντής υποκαταστήματος μεγάλης κρατικής τράπεζας σε κοσμοπολίτικο και κοσμαγάπητο νησί μας, όταν με άκουσε σε κάποια κοινωνική εκδήλωση να λέω ότι ενδιαφέρομαι να νοικιάσω διαμέρισμα στο νησί για να μένω κάποια χρονικά διαστήματα και κυρίως το καλοκαίρι, μου είπε :

«Και γιατί δεν έρχεσαι σ’ εμάς να σου δώσουμε δάνειο για να αγοράσεις διαμέρισμα»;

Βέβαια γνώριζε ότι είχα τις εμπράγματες εγγυήσεις για την εξασφάλιση των χρημάτων της τράπεζας και βέβαια, εγώ δεν έκανα… χρήση της προσφοράς του φίλου διευθυντή, διότι απλούστατα δεν είχα σκοπό να χρεωθώ μέχρι τον λαιμό για να αγοράσω σπίτι.

Η ίδια τράπεζα, σε άλλη