Τα Υποκινούμενα Οράματα Της «Αγέλης»

Φτάσαμε, λοιπόν, στην αποκάλυψη των εντολών που έχουν οι σοσιαλιστές σε όλα τα κράτη της Ευρώπης: «Φτωχύνετε τον λαό και στραγγαλίστε τις εθνικές παραδόσεις, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μια παγκόσμια κυβέρνηση. Τα διεθνές κεφάλαια πρέπει να επαναπατριστούν και οι τράπεζες να κλείσουν την κάνουλα των δανεικών, ώστε η ευημερία ενός έθνους να ταυτιστεί στην συνείδηση του λαού με τα ανοικτά σύνορα και την διεθνοποίηση των αστικών κέντρων».

Πολύ απλά και φυσιολογικά (χωρίς συνομωσιολογία) παρατηρούμε ότι η νέα τάξη έμαθε από τα λάθη της. Πλέον την αναγγελία για παγκόσμια κυβέρνηση, δεν την θέτει προ των πυλών ο πρόεδρος της Αμερικής (όπως στις αρχές της δεκαετίας του 2000), αλλά την ζητάει ως επιτακτική ανάγκη ο Έλληνας πρωθυπουργούς, δηλαδή ο πρωθυπουργός του λαού που ξέρει να επαναστατεί.

Πάμε, λοιπόν, για ένα παγκόσμιο χωριό, για ένα παγκόσμιο νόμισμα και έναν παγκόσμιο τρόπο ζωής.

Σ' αυτές τις κοσμογονικές αλλαγές, το ζητούμενο για τον Έλληνα είναι η εθνική ταυτότητα. Πολλούς άξονες έχει η παγκοσμιοποίηση, αλλά εμείς θα αναφέρουμε τρεις βασικούς με σημείο αλληλεπίδρασης σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.

Α) Τηλεόραση
Β) Λαθρομετανάστευση
Γ) Κοινός τρόπος σκέψης

Και οι τρεις άξονες μαζί, δημιουργούν ένα πεδίο δράσης για την...
παγκοσμιοποίηση: Το Πεδίο Δημιουργίας Εικονικών Αναγκών.

Τι είναι, λοιπόν, αυτό το πεδίο και ποια η σημασία του για την παγκοσμιοποίηση;

Το πεδίο αυτό είναι ο εικονικός χώρος δράσης της παγκοσμιοποίησης, ώστε οι ανάγκες του ανθρώπου να αντικαθιστούνται με οράματα και ιδέες.

Μία ανάγκη του μέσου ευρωπαίου πολίτη που αντικαταστάθηκε από ένα μεγάλο όραμα, είναι η ανάγκη του για αυτάρκεια, την οποία του την καταλήστεψαν εις το όραμα της δυνατής και ενωμένης Ευρώπης. Χωρίς αυτάρκεια, το οποιοδήποτε κράτος στον κόσμο, αποκτά σύνδρομο κατωτερότητας κι η επιβίωση στις δύσκολες ώρες του εξαρτάται απ' τους άλλους. Η αυτάρκεια που είχαν οι Έλληνες με την δραχμή ή οι Γάλοι με το φράγκο, κλάπηκε εις το όραμα του κοινού νομίσματος. Τα κλειδιά της οικονομίας που κράταγαν στα χέρια τους τα κράτη, τα παρέδωσαν για χάρη των ευρωπαίων οραματιστών, κι έτσι η πτώχευση ή η σωτηρία των κρατών, εξαρτάται από κάποιον άλλον που κόβει το νόμισμα, και όχι μόνο δεν έχει όραμα κι ελπίδα, αλλά είναι λάτρης των αριθμών και όχι των ανθρώπων. Νέα σφαγεία στο προσκήνιο, οι ανθρώπινες ανάγκες σφάζονται στο γόνατο για χάρη των εικονικών αξιών και των μεγαλεπήβολων οραμάτων, που προωθούν ως λύση την αλλαγή στο περιτύλιγμα και όχι στο περιεχόμενο. Λόγια μεγάλα, γιορτές και πανηγύρια, show και ατέλειωτες ιδέες, ώστε η βασικές ανάγκες του ανθρώπου να γίνουν η κορδέλα που ντύνει τα οράματα της ελίτ. Κι όταν πετύχουν τον στόχο τους, κι οι ανθρώπινες ανάγκες αντικατασταθούν από οράματα, τα αποτελέσματα είναι τραγικά.

Τα show της τηλεόρασης αντικαθιστούν την ανάγκη του ανθρώπου για διάλογο και συζήτηση.

Η ιδέα του κοινού συντά