Τι είναι, πραγματικά, ο Φασισμός; ...

Το πολιτικό ρεύμα του φασισμού και τα αίτια του ως ιστορικό φαινόμενοΤο πολιτικό ρεύμα του φασισμού
γράφει ο Γιώργος Πετρόπουλος

Απόψεις για το χαρακτήρα του φαινομένουΗ εμφάνιση του φασισμού στο ιστορικό προσκήνιο δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία για την Ευρώπη του μεσοπολέμου. Ως φαινόμενο, είτε στην ιταλική -φασιστική είτε στη γερμανική – ναζιστική παραλλαγή του, είναι γνωστό...
από το τέλος ακόμα του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, ενώ μορφές αυταρχικής διακυβέρνησης που ρέπουν προς το φασισμό ή είναι φασιστικές εμφανίζονται σε μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες κατά τη δεκαετία του ’20, όπως:Στην Ουγγαρία το 1920, στην Ιταλία το 1922, στη Βουλγαρία και στην Ισπανία το 1923, στην Αλβανία το 1924, στην Ελλάδα το 1925, στη Λιθουανία, την Πολωνία και την Πορτογαλία το 1926 και στη Γιουγκοσλαβία το 1929. Προκύπτει, βεβαίως, το ερώτημα «τι πραγματικά ήταν ο φασισμός, ποιος ήταν ο ταξικός χαρακτήρας του;». Στο ερώτημα αυτό, η αστική ιστοριογραφία είτε αρκείται σε απλοποιημένες περιγραφές, είτε καταφεύγει σε ασαφείς ορισμούς, είτε προβάλλει ανοικτά την αδυναμία της να απαντήσει, προτάσσοντας τις ιδιομορφίες του φαινομένου, ιδιαίτερα στις χώρες που επικράτησε, ενώ δε λείπουν – απεναντίας είναι πάρα πολλές και συνεχώς αυξάνονται – οι ανιστόρητες προσεγγίσεις που επιχειρούν να ταυτίσουν το φασισμό με τον κομμουνισμό ή τουλάχιστον να τα εμφανίσουν ως συγγενή ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα.Ασφαλώς, στο πλαίσιο αυτών των άρθρων δεν είναι δυνατόν να τοποθετηθούμε στο σύνολο όλων των προαναφερόμενων προσεγγίσεων. Θα δώσουμε όμως το στίγμα των βασικότερων.Τι ήταν ο φασισμός: Η αστική προσέγγιση«Στα τέλη του εικοστού αιώνα – γράφει ο Στάνλεϊ Πέιν1- ο όρος φασισμός παραμένει ίσως ο πιο ασαφής από τους σημαντικούς πολιτικούς όρους. Αυτό ίσως πηγάζει από το γεγονός ότι η λέξη καθεαυτή δεν περιέχει μια σαφή πολιτική αναφορά (ακόμα και αφηρημένη), όπως συμβαίνει με τη δημοκρατία, το φιλελευθερισμό, το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό… Επιπλέον, ο όρος έχει χρησιμοποιηθεί περισσότερο από τους αντιπάλους του παρά από τους υποστηρικτές του, και οι πρώτοι υπήρξαν υπεύθυνοι για τη γενίκευση του επιθέτου σε διεθνές επίπεδο ήδη από το 1923. Η λέξη φασίστας είναι μια από τις πιο πολυχρησιμοποιημένες υποτιμητικές πολιτικές εκφράσεις και συνήθως υποδηλώνει “τον βίαιο”, “τον κτηνώδη”, “τον καταπιεστικό” ή “τον δικτατορικό”. Αν, όμως, ο φασισμός δε σημαίνει τίποτα περισσότερο απ’ αυτό, τότε τα κομμουνιστικά καθεστώτα, για παράδειγμα, θα έπρεπε πιθανόν να ενταχθούν στην κατηγορία των πιο φασιστικών καθεστώτων, αποστερώντας έτσι τη λέξη από κάθε χρήσιμο προσδιορισμό». Πέραν του αντικομμουνισμού που διακρίνει αυτή την τοποθέτηση, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι έτσι μπορεί να τίθεται το ζήτημα του φασισμού μόνο από εκείνους που αδυνατούν, ή δε θέλουν, να προσδιορίσουν, αλλά αντίθετα να συσκοτίσουν, το χαρακτήρα του ως πολιτικού ρεύματος με συγκεκριμένες ταξικές αναφορές. Γι’ αυτό και ο Πέιν, σε άλλο σημείο της μελέτης του για το φασισμό μας πληροφορεί πως «ήταν ένα κοσμοϊστορικής σημασ