Την φωτιά του φόβου την ανάβει πάντοτε αυτός που κινδυνολογεί

Γράφει ο «Αναγνώστης»

Είναι πλέον κοινή διαπίστωση όλων των Ελλήνων: η κοινωνία μας ζει με τον φόβο της ασιτίας. Και επειδή σ' αυτές τις περιπτώσεις ο φόβος μεταδίδεται εύκολα, τολμώ να πω με λύπη, ότι πλέον δεν μας κυβερνά κανένα Βενιζέλος, κανένας Σαμαράς, κανένας Παπανδρέου και κανένα πολιτικό πτώμα του 8%, μας κυβερνά ο φόβος που μας έβαλαν οι πολιτικοί! Ενώ, λοιπόν, τα κόμματα είναι τελειωμένα και οι στάχτες τους θα πρέπει να πάνε σε μουσεία ιδεών, ο φόβος που.....
εντέχνως καλλιεργούν οι πολιτικοί, είναι μέσα μας, δεν μυρίζεται στις κάλπες, δεν εκτονώνεται στις πλατείες, και δεν τον ενδιαφέρουν τα ποσοστά του στην κοινωνία, είναι τύραννος δίχως ψηφοφόρους, μέγας εξουσιαστής των ψυχών και νομοθέτης στην συνείδηση μας.
Πλέον, τα πράγματα είναι πολύ μα πάρα πολύ σοβαρά, όχι μόνο στο οικονομικό επίπεδο αλλά και στο πνευματικό, διότι σκέφτομαι ότι με τον φόβο των άδειων super market και της έλλειψης φαρμάκων, μήπως η τρόικα μείνει εδώ πενήντα χρόνια και μας πιει το αίμα με το μπουρί της σόμπας! Πραγματικά απορώ και θλίβομαι! Όμως, πιστεύω στην ψυχή και στους αγώνες του Έλληνα! Γι' αυτό λέω το εξής: τα πράγματα θα αλλάξουν μόλις νικήσουμε τον φόβο της ασιτίας και της έλλειψης φαρμάκων! Μέχρι τότε όσες κυβερνήσεις κι αν ανεβοκατεβαίνουν, όσα δανεικά και να πάρουμε, όσο και αν διαδηλώσουμε ειρηνικά, τα πράγματα θα μείνουν ίδια. Από το κακό θα πηγαίνουν στο χειρότερο! Πασιφανής διαπίστωση ο λόγος του Βενιζέλου μέσα στην βουλή, ο οποίος είπε με θράσος: «προτιμώ το κακό από το χειρότερο». Έτσι, λοιπόν, αδέρφια μου Έλληνες «σώζουν» την χώρα διαστρέφοντας την λογική, από το γλυκό πάνε να πάρουν πικρό, κι από τα τριβόλια πάνε να μαζέψουν σύκα, όντας διεστραμμένοι, προσπαθούν να σώσουν με άξονα σωτηρίας το κακό. Αλήθεια, πως μπορεί να σώσει κάποιος των συνάνθρωπο του επιλέγοντας το κακό, απ' το χειρότερο; Πως μπορεί να βγει κάτι καλό όταν οι πράξεις εκτελούνται ανάμεσα στο δίπολο του κακού και του χειρότερου; Πως από το κακό να βγει καλό, και να σωθούμε όλοι; Πως το λιγότερο κακό που ισχυρίζονται ότι αναγκάζονται να κάνουν, να παράξει σωτηρία για το έθνος; Το κακό νικιέται από το καλό, και το χειρότερο απ' το καλύτερο. Δεν γίνεται να σπέρνουνε ταραχή και να μαζεύουνε γαλήνη. Από την ύφεση δεν μπορεί να παραχθεί ανάπτυξη, και το σκοτάδι δεν μπορεί να δώσει φως! Δυστυχώς, έχουν διαστραφεί, βρίσκονται σε πλήρη παραλογισμό, και καλύτερα θα ήταν σ' αυτές τις ώρες το τιμόνι της χώρας να το είχε κάποιος βαλτός για την καταστροφή, παρά κάποιος που δεν ξέρει τι του γίνεται, μικρότερη ζημιά προκαλεί ο βαλτός καπετάνιος, παρά ο αδαής που δεν έχει μπει σε πλοίο κι όμως έχει το τιμόνι στα χέρια του. Χίλιες φορές ο εγκάθετος καπετάνιος που έχει εντολές να ρίξει το πλοίο στα βράχια, παρά ο αδαής, αυτός που δεν έχει πιάσει τιμόνι ποτέ στην ζωή του, διότι στην πρώτη περίπτωση το πλήρωμα του σκάφους ίσως μπορέσει να μετριάσει την καταστροφή, στην δεύτερη όμως η καταστροφή είναι ολοκληρωτική. Και δυστυχώς, εδώ βλέπουμε ότι κι ο καπετάνιος και το πλήρωμα