ΤΟ ΑΞΙΑΚΟ ΥΠΟΣΤΡΩΜΑ ΡΟΔΙΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΟΥ 1925

ΤΟ ΑΞΙΑΚΟ ΥΠΟΣΤΡΩΜΑ ΡΟΔΙΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΟΥ 1925

Η μετανάστευση των Δωδεκανησίων έχει μακρά και ενδιαφέρουσα ιστορία. Για τους Ροδίους ιδιαίτερα, έχει την αρχή της στον 7ο π.Χ. αιώνα, όταν αξιοποιώντας τότε την επίκαιρη γεωγραφική και γεωπολιτική θέση του νησιού τους, επιδόθηκαν στη ναυτιλία και διέπρεψαν στην ναυσιπλοΐα και στο εμπόριο στη....
λεκάνη της
Μεσογείου, την Προποντίδα και τον Εύξεινο Πόντο. Πέτυχαν έτσι πληθυσμιακή, οικονομική και επιχειρηματική «υπεραιμία», που τη διοχέτευσαν σε αποικιακή
εκτόνωση.

Στην νεότερη ιστορία και μέχρι τη μικρασιατική καταστροφή του 1922,
οι Ρόδιοι χωρικοί, γεωργοί και εργάτες γίνονται εποχιακοί μετανάστες τους
καλοκαιρινούς και πρώτους φθινοπωρινούς μήνες και βρίσκουν εργασία
στην «Ανατολή», όπως ονόμαζαν τα απέναντι μικρασιατικά παράλια.

Στα τέλη του 19ου αιώνα αρκετοί Ρόδιοι μεταναστεύουν σε Αργεντινή,
Βραζιλία και Βόρεια Αμερική για αναζήτηση εργασίας. Την ίδια περίοδο Ρόδιοι
αλλά και άλλοι Δωδ/σιοι, μαζί και άλλοι αιγαιοπελαγίτες νησιώτες και Κύπριοι
μεταναστεύουν στην Αυστραλία, στην αρχή κατά ομάδες των 5-6 ατόμων και
αργότερα, μετά το 1952, μαζικά και οικογενειακά.

Η μετανάστευση αυτή των νεότερων χρόνων χαρακτηρίζεται ως
μετανάστευση «αναιμίας» και οφειλόταν στη σκλαβιά, την ανεργία, τη φτώχεια, την
εξαθλίωση.

Ένας τέτοιος μετανάστης ξεκίνησε το 1925 από τη Ρόδο με μερικούς
συμπατριώτες του για την Αυστραλία, με σκοπό να εργαστεί και να θρέψει τη
φαμελιά του.

Ταξίδεψε με ένα ατμόπλοιο-σαπιοκάραβο, το Αμαζονία και έκαμε τρεις
ολόκληρους μήνες για να φτάσει την Αυστραλία.

Το εφιαλτικό ταξίδι με το «Αμαζονία» αλλά και τα παθήματα του
τους πρώτους μήνες της ξενιτιάς, τα αφηγήθηκε σε ένα ποίημα-αφήγημα-
ταξιδιογράφημα, αποτελούμενο από 350 δεκαπεντασύλλαβα δίστιχα.

Παρουσίαση και σχολιασμό του ποιήματος, που βρίσκεται στα χέρια μου,
είχα την ευκαιρία να κάμω στο ΙΣΤ’ Πανδωδεκανησιακό Συμπόσιο (Αθήνα 2009).

Στην εργασία μου αυτή θα επιχειρήσω να αναδείξω το πολιτισμικό αξιακό
υπόστρωμα του συγκεκριμένου μετανάστη, που θεωρώ κοινό για όλους τους
Δωδ/σιους μετανάστες της εποχής εκείνης και αποδεικνύεται από την όλη ζωή και
πολιτεία τους στα ξένα.

Παραθέτοντας δίστιχα, όπως είναι αριθμημένα στο ποίημα, θα επισημάνω
αξίες, αρχές και στάσεις ζωής ενσταλαγμένες και ενσωματωμένες στην ίδια την
ύπαρξη των μεταναστών μας, που καθόρισαν τη συμπεριφορά και δράση τους στην
ξενιτιά.

ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΟ

Σε περισσότερα από δέκα δίστιχα γίνεται αναφορά στο Θεό.
Επαναλαμβάνεται συχνά το «έχει ο Θεός», ένδειξη βαθιάς πίστης και μαζί έκφραση
εμπιστοσύνης και βεβαιότητας στη βοήθεια Του.

Η έκφραση «εκάμαμεν το σταυρό μας» που χρησιμοποιεί ο μετανάστης στην
αρχή κάθε ενέργειας, κάθε εργασίας,