Το Ελληνικό και το ελλαδικό

Το Ελληνικό διαφέρει από το ελλαδικό σαν η σάρκα και το αίμα από την ομίχλη και το νερό.

Τραβήξτε τα ζιζάνια που φύτρωσαν γύρω από το δέντρο μας, καθαρίστε το δέντρο από μύκητες και παράσιτα και μόνο τότε τα κλαδιά θα δίνουν καινούριους βλαστούς.....

Το Ελληνικό διαφέρει από το ελλαδικό σαν η σάρκα και....
το αίμα από την ομίχλη και το νερό. Το Ελληνικό είναι Ελληνικό όχι μόνο για την σάρκα και το αίμα, αλλά και για το πνεύμα και την ψυχή. Αντίθετα το ελλαδικό δεν διαθέτει ούτε πνεύμα ούτε ψυχή: αυτά δεν θα μπορούσαν να γεννηθούν σε κάτι που είναι πλαστό, είναι δημιούργημα της ξενοκρατικής μηχανής και λειτουργεί όχι για τις ανάγκες των Ελλήνων, αλλά για την εκπλήρωση των αναγκών του κράτους και της πλουτοκρατικής τάξης του. Αντί της ψυχής και του πνεύματος το κάθε τι ελλαδικό έχει μέσα του μόνο κενό, είναι μια φούσκα. Όσα προπαγανδιστικά τεχνάσματα και να επινοεί το ελλαδικό κράτος και η κυβέρνησή του, ο κάθε πραγματικός Έλλην οπωσδήποτε θα «ακούσει» την μητρική «φωνή» του αίματος, θα αισθανθεί το πνεύμα και την ψυχή που θα τον καλεί. Μπορεί ο κάθε Έλλην αυτό να μην το καταλαβαίνει με το νου, αλλά η καρδιά του νιώθει το ψέμα και την απάτη….

Η άψυχη και αναίμακτη ελλαδική κρατική μηχανή δεν προκαλεί κανένα αίσθημα σε καμιά (ζωντανή και όχι νεκρική) Ελληνική ψυχή. Το εγγενής και το δικό σου σου δίνουν ελπίδα, σου δίνουν δύναμη και σε ενθαρρύνουν. Το ξένο και κάτι που είναι του κανενός στην καλύτερη περίπτωση σε αφήνει αδιάφορο.


Χωρίς την σχέση του αίματος, αλλά και χωρίς την αδελφική και την πνευματική σχέση, σχέσεις τις οποίες χρειάζονται από την φύση τους όλα τα μέλη ενός Εθνικού συνόλου, οι άνθρωποι μεταμορφώνονται μόνο και μόνο σε ένα άψυχο πολιτικό στοιχείο, δηλ. σε πολίτες . Είναι αυτές οι σχέσεις των ανθρώπων και όχι οι νομικές που κάνουν όλα τα γύρο πράγματα, την Πατρώα Γη και τους γύρω ανθρώπους, πραγματικά δικά σου. Μόνο τότε τους πονάς.....

Δεν μπορεί και δεν πρέπει να αισθάνεται ο Έλλην πατριωτικά αισθήματα προς το ελλαδικό κράτος. Το κράτος αυτό δεν διαθέτει κανένα στόχο και δεν γεννά καμιά ιδέα. Η εξουσία είναι ο αυτοσκοπός αυτού του κράτους και των εξουσιαστών του.

Αυτό το απλό πράγμα δεν το καταλαβαίνουν όλοι, αλλά ο κάθε Έλλην το αισθάνεται. Η στέρηση της πραγματικής Πατρίδας, του Εθνικού Σκοπού και της Ιστορίας, αλλά και η ελλαδική κρατική κενότητα και ψέμα δεν ανυψώνουν την ψυχή των Ελλήνων και δεν αγγίζουν το πνεύμα τους. Και γ’ αυτό το ελλαδικό κράτος δεν μπορεί (και ούτε έχει το δικαίωμα) να τους ζητάει κανένα επίτευγμα και ούτε καμιά δέσμευση και θυσία.

Γιατί οι Έλληνες πρέπει να προσπαθούν; Για χάρη των υπαλλήλων αυτού του κράτους; Μήπως επειδή ξαφνικά το κράτος αυτό αποφάσισε να εξισώσει τον κάθε ασιάτη, αλβανό και μαύρο με τους ιδιοκτήτες αυτής της Γης;

Πρέπει κάποιος να είναι ή πολύ αφελείς, δηλ. βλάκας, ή υποκριτής για να βάζει το Έθνος παν απ’ όλα και ταυτόχρονα να πιστεύει έστω σε μια υπόσχεση ή δέσμευσ