Το ιστορικό μας δράμα: Η συντριβή της σκέψης

Η ΑΔΡΑΝΕΙΑ της σκέψης στηρίζει και εδραιώνει την τυραννία της εξουσίας.

Μετά την πτώση της χούντας αυτό που επιδιώχτηκε από όλα τα κόμματα και κυριάρχησε στην κοινωνική και πολιτική μας ζωή ήταν «η αδράνεια της σκέψης»…

Η καπιταλιστική εξουσία, βεβαίως, ΠΑΝΤΑ προωθεί την «αδράνεια της σκέψης», δηλαδή τις ποικίλες μορφές της αλλοτρίωσης:....
αλλοτρίωση του ανθρώπου από τις βαθύτερες σκέψεις του και τα αισθήματά του, αποξένωση του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Που σημαίνει «συρρίκνωση» της επικοινωνίας, συνακόλουθα εκμηδένιση της γλώσσας και της σκέψης.

Μια κοινωνία που στηρίζεται στην αρχή «ο καθένας για τον εαυτό του» σπρώχνει στα έσχατα όρια τον αχαλίνωτο ατομικισμό, τον εγωκεντρισμό, την ιδιοτέλεια, την αμοιβαία εχθρότητα και τη μοναξιά.

Ο νεοφιλελευθερισμός είναι η ιδεολογία αυτής της αθλιότητας: Είναι η αθλιότητα των πολυεδρικών μορφών της αλλοτρίωσης και της αυθάδους «αδράνειας της σκέψης».

Η Νέα Τάξη στηρίζεται σε αυτήν την ιδεολογία της αθλιότητας και την ανάγει σε θεότητα: Γι αυτό προωθεί την άγρια δολοφονία της σκέψης, τον ακρωτηριασμό της ιστορικής μνήμης και της συλλογικής κοινωνικής συνείδησης…

Στην Ελλάδα η πλέον βάρβαρη και μακάβρια μορφή της νεοταξικής ισοπέδωσης ήταν το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ και τα βυθοκορήματα των απογόνων του: Τα σημερινά κυβερνητικά ανδρείκελα…

Ο νεοφιλελευθερισμός στην Ελλάδα αποτυπώθηκε, στο πρόσωπο του πασοκικού παρασιτισμού του «εκσυγχρονισμού» και των σημερινών ανδρεικέλων, στην πλέον δόλια, κυνική και διπρόσωπη μορφή. Δεν εξέφρασε μόνο την τυραννία του χρήματος, αλλά αποτέλεσε και το προϊόν της δραματικής κοινωνικής μας κατάπτωσης και αλλοτρίωσης: Προϊόν μιας μεγάλης ήττας, συντριβής για την ακρίβεια, της ΣΚΕΨΗΣ και της κοινωνικής συνείδησης…

Το μεγάλο δράμα της εποχής μας είναι η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΗΤΤΑ της ΣΚΕΨΗΣ και των ΙΔΕΩΝ: Η πλήρης αποσάθρωση και κατεδάφιση της ιστορικής και κοινωνικής ΓΝΩΣΗΣ, η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ της πολιτικής σκέψης.



Χωρίς αυτήν την τραγωδία της συντριβής της σκέψης δεν θα φτάναμε ΠΟΤΕ στη σημερινή κοινωνική και εθνική τραγωδία: Σε μια κυβέρνηση ανδρεικέλων των μαφιών του χρήματος, στη μακάβρια βαρβαρότητα της ολοκληρωτικής λεηλασίας μας, στη μετατροπή μας σε αποικία των διεθνών κερδοσκόπων και τοκογλύφων, στα έσχατα αυτά όρια της αθλιότητας, της καταστροφής και της εθνικής ταπείνωσης…

Είναι περιττό να επισημάνουμε, για μια φορά ακόμα, ότι γι’ αυτήν την ΣΥΝΤΡΙΒΗ της ΣΚΕΨΗΣ και της συνακόλουθης ΕΠΙΒΟΛΗΣ της κοινωνικής και εθνικής μας τραγωδίας, ευθύνονται ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΑ οι δυνάμεις εκείνες που μιλούσαν στο όνομα των εργατικών και λαϊκών κινημάτων: Οι «αριστεροί» διαχειριστές και σφετεριστές των ιστορικών αγώνων και αγωνιστικών παραδόσεων…

Ο εκλογικός φετιχισμός και κρετινισμός αυτών των δυνάμεων και η καθεστωτική τους μετάλλαξη (ολική ή μερική) δεν προμήθευσε μόνο τα «άλλοθι» και τα «τεκμήρια» στο νεοταξικό οδοστρωτήρα, αλλά κατέστρ