Το σπουδαιότε​ρο απόκτημα είναι οι ελεύθερες ώρες

Γράφει ο Νίκος Ζερβός

Παρακολουθώ με έκπληξη τις αντιδράσεις των βουλευτών σε όσα συμβαίνουν με την κρίση στην χώρα.

Περίμενα ότι εδώ που φτάσαμε, θα είχαν βρεθεί αρκετοί με δείγματα πατριωτισμού από την συμπολίτευση.
Όχι απαραίτητα τίποτα Καραϊσκάκηδες ή.....
Μπουμπουλίνες, αλλά κάποιους να δείξουν υπευθυνότητα σε αυτά που συμβαίνουν. Να “ξυπνήσει” το εθνικό καθήκον.

Μου κάνει τρομερή εντύπωση που όχι μόνο αυτό δεν συμβαίνει, αλλά οι περισσότεροι κάνουν ότι μπορούν για να επωφεληθούν προσωπικά από αυτή την ιστορία. Ο βουλευτής ας πούμε που διατυμπάνιζε ότι θα καταψηφίσει το μεσοπρόθεσμο γιατί είναι πατριώτης, μόλις πήρε το χαμηλότοκο δανειάκι για να φτιάξει τη δουλειά του, προσκύνησε. Έχω την εντύπωση ότι είναι οι πάντες βυθισμένοι στην ανασφάλεια τους, ότι φοβούνται και την σκιά τους…

Και το χειρότερο δεν είναι η συμπεριφορά των πολιτικών αυτής της χώρας, αλλά ο τρόπος που ακόμα τους αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι πολίτες. Το να πετάξεις ένα γιαουρτάκι στους προδότες της χώρας σου είναι για να ικανοποιήσεις τον εγωισμό σου και το αίσθημα ευθύνης που σου τη “σπάει” τώρα τελευταία. Άσε που θα γίνει ντόρος, θα χει και πλάκα. Ξέρουν πως οι ηγέτες τους είναι η προέκταση τους. Στη θέση τους θα τους προβλημάτιζε και αυτούς το θέμα. “Το παιχνίδι είναι χαμένο, τι κάνουμε”; Κάτι γίνεται πάντα την τελευταία στιγμή και ξυπνά ο ατομισμός μας, το εγώ μας φωνάζει: “θα χάσουμε τα κεκτημένα”!!

Το ίδιο συμβαίνει με τους πολιτικούς. Πολλοί καταλαβαίνουν και βλέπουν τι συμβαίνει. Υπάρχει όμως ο φόβος. Όταν αισθάνεσαι ότι κυνηγάς μια χαμένη υπόθεση, τότε κοιτάς να σώσεις ότι μπορείς από τον εαυτό σου, την μηδενικής αξίας προσωπικότητα σου που για την ισορροπία του συστήματος δεν έχει μεγαλύτερη αξία από τη ζωή ενός πουλιού ή ενός χοχλιού…


“Λήθη είναι η απώλεια της γνώσης”, είχε πει ο Σωκράτης και ζούμε στην εποχή της λήθης. Θα αρχίσουμε να νοσταλγούμε τους Τούρκους, και κάθε κατακτητή που πέρασε από αυτή την χώρα. Τουλάχιστον αυτούς τους αναγνωρίζαμε. Δεν υπάρχει καμιά συναίσθηση στην πλειοψηφία των ελλήνων για την κατάσταση. Μιλάμε για πόλεμο σε εξέλιξη και εμείς πανηγυρίζουμε που έπεσαν δυο μονάδες τα spreads, ή που μας έδωσαν επιμήκυνση. Και να ήτανε του πέους να το καταλάβω… Για την επιμήκυνση της υποδούλωσης γιατί πανηγυρίζεις;



“ Οι ελληνικές πόλεις νοσούν.



Οι πολιτευόμενοι και διαχειριστές των κοινών δωροδοκούνται και εξαγοράζονται. Κι όσο για τη μεγάλη μάζα των πολιτών, είτε δεν αντιλαμβάνονται τα όσα διαπράττουν οι κυβερνώντες, είτε τα αντιλαμβάνονται αλλά δεν αντιδρούν, βυθισμένοι όπως είναι στην ραστώνη και την άνεση της καθημερινότητας.


Από τούτη την αρρώστια έχουν προσβληθεί παντού οι πάντες - απλώς ο καθένας τρέφει την ψευδαίσθηση ότι η συμφορά δεν θα χτυπήσει τη δική του πόρτα, αλλά θα διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα εκμεταλλευόμενος τους κινδύνους των άλλων.

<