Το συνειδησιακό ταξίμετρο του Μάκη Βορίδη

Το θέμα της απελευθέρωσης της αγοράς των ταξί έχει αναδειχθεί σε ένα θέμα συνείδησης για τον υπουργό Υποδομών. Της συνείδησης με την καλή έννοια ή με την μεταπολιτευτική;

Τι ακριβώς σημαίνουν πράγματα όπως περιβαλλοντικά ή πληθυσμιακά κριτήρια; Στο πληθυσμιακά είναι ευθύς αμέσως κατανοητή η επιδίωξη να διατηρηθεί ένα επάγγελμα κλειστό, δηλαδή κάποιοι Έλληνες να πληρώνουν ολιγοπωλιακές τιμές σε.....
κάποιους άλλους Έλληνες γιατί οι τελευταίοι έχουν την εύνοια του κράτους. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για πολλά θέματα εδώ αλλά όχι για θέματα συνειδήσεως.

Όσον αφορά τα περιβαλλοντικά κριτήρια αυτά δεν είναι καλύτερα από τα πληθυσμιακά, απλά έχουν τον μανδύα της περιβαλλοντικής ευαισθησίας. Το ταξί συνήθως λειτουργεί ως υποκατάστατο του ιδιωτικής χρήσεως αυτοκινήτου. Αν μάλιστα ο κ. υπουργός αποφασίσει ότι τα καινούργια ταξί, μέσα σε λογικά πλαίσια, θα έχουν καλύτερες περιβαλλοντικές επιδόσεις από το μέσο αυτοκίνητο ιδιωτικής χρήσης, τότε η αύξηση του αριθμού των ταξί θα σημαίνει ότι θα υπάρχουν και περιβαλλοντικά οφέλη. Ούτε και εδώ φαίνεται να υπάρχει θέμα συνειδήσεως.

Εδώ να σημειώσουμε ότι ο κ. Βορίδης και το κόμμα του έχουν εξ αρχής υποστηρίξει τις θέσεις που εκφράζουν και τώρα που συμμετέχουν στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Δεν υπάρχει αλλαγή πλεύσης λόγω υπουργοποίησης. Ο κ. Βορίδης και το ΛΑ.Ο.Σ είναι σταθερά προσκολλημένοι στην λάθος επιλογή στο συγκεκριμένο θέμα.

Ίσως όταν ο κ. Βορίδης μιλάει για θέμα συνειδήσεως εννοεί αυτή την συνέχεια των θέσεων του βουλευτή αντιπολίτευσης Βορίδη και του υπουργού Υποδομών Βορίδη. Οι ενοχές που θα αισθανόταν ο κ. Βορίδης αν δεν τηρούσε τις υποσχέσεις του στους σημερινούς ιδιοκτήτες ταξί είναι κατανοητές αλλά δεν είναι συνειδησιακά δικαιολογήσιμες γιατί το θέμα δεν είναι μια απλή συναλλαγή μεταξύ δύο μερών, Βορίδη και ιδιοκτητών ταξί. Στην συγκεκριμένη υπόθεση εμπλεκόμασθε όλοι και ο κ. Βορίδης λόγω της θέσεως του οφείλει να προστατέψει αυτό που ονομάζει “υπέρτατο εθνικό συμφέρον”. Αυτό πρέπει να επιβάλλει η συνείδηση του.

Όταν ο βουλευτής Πάνος Καμμένος καταψήφιζε την κυβέρνηση Παπαδήμου, το έκανε, εν πολλοίς, επικαλούμενος ένα μεταπολιτευτικό πολιτικό κώδικα συνειδήσεως που επιβάλλει την προστασία ενός συστήματος προνομίων που χαίρουν κάποιοι Έλληνες έναντι άλλων. Την ίδια στιγμή ο κ. Βορίδης έδινε ψήφο εμπιστοσύνης και συμμετείχε στην νέα κυβέρνηση. Εάν αναγνωρίσουμε στον κ. Βορίδη ότι η θέση του για τα ταξί είναι θέμα συνείδησης με τις συγκεκριμένες προγραμματικές συνέπειες, τότε πως ο κ. Βορίδης θα μας συμβούλευε να κρίνουμε την στάση Καμμένου και Βορίδη στην ψήφο εμπιστοσύνης για την κυβέρνηση Παπαδήμου; Ο Βορίδης ή ο Καμμένος έκανε την ορθή επιλογή;

Μετά την υπουργοποίηση του κ. Βορίδη τα μεταπολιτευτικά ΜΜΕ έπεσαν με τα μούτρα σε αυτό που καταλαβαίνουν ως ‘ένοχο’ παρελθόν Βορίδη, χαρακτηριστική και άθλια η περίπτωση του κ. Θεοδωράκη στους Πρωταγωνιστές. Τόσα ξέρουν τόσα λένε. Το παρελθόν του κ. Βορίδη είναι το βασικό του προτέρημα. Είνα