Βαρουφάκης​: "Στάση πληρωμῶν λοιπόν! Τώρα! "

Ὁ καθηγητής Βαρουφάκης ἐξηγεῖ γιατί δέν πρέπει νά φοβόμαστε τήν χρεοκοπία
Γιά μέρες τώρα βαραίνουμε τίς ψυχές μας μέ μία μόνιμη ἀγωνία: Θά χρεοκοπήσει τό κράτος μας; Ε, λοιπόν, ἦρθε ἡ ὥρα νά ἀγκαλιάσουμε αὐτό πού φοβόμαστε... Ἄν οἱ φίλοι μας οἱ Γερμανοί δέν ἔχουν πρόβλημα νά χρεοκοπήσουμε, καιρός εἶναι νά τό κάνουμε. Χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ὄχι ὡς διαπραγματευτική μπλόφα καί οὔτε........
μόνο γιατί τό χειρότερο πού μπορεῖ νά μᾶς συμβεῖ εἶναι νά χρεοκοπήσουμε σέ ἕνα χρόνο (βλ. τό προηγούμενο ἄρθρο μου Τό Πρῶτο Τάνγκο στήν Εὐρωζώνη) ἀλλά ἐπειδή ἦρθε ἡ ὥρα νά στρέψουμε τό βλέμμα στήν αἰσιόδοξη πλευρά τῆς χρεοκοπίας.
Ὑπάρχει τέτοια πλευρά; Καί βέβαια ὑπάρχει. Σέ σχέση μέ χῶρες ὅπως ἡ γνωστή τρόικα Πορτογαλία, Ἱσπανία καί Ἰρλανδία, ἀλλά καί ἡ Βρετανία καί τό Βέλγιο, τό σύνολο τοῦ χρέους μᾶς (δημοσίου καί ἰδιωτικοῦ) εἶναι τό μικρότερο. Πῶς αὐτό; Ἐπειδή οἱ ἕλληνες, ὡς ἄτομα ἀλλά καί ὡς ἰδιωτικός τομέας, χρωστᾶμε πολύ λιγότερα ἐκείνων. Ἀκόμα καί οἱ ἀντιπαθέστατες τράπεζές μας ἔχουν ἕνα μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα: Πάνω ἀπό 150 δίς πραγματικῶν καταθέσεων! Μιλᾶμε γιά ἄνω του μισοῦ ΑΕΠ σέ καταθέσεις, κάτι γιά τό ὁποῖο οἱ περισσότεροι ἑταῖροι μας θά σκότωναν νά τό ἔχουν, πού λέει ὁ λόγος. Ἄν μάλιστα προσθέσετε καί ὅλα τά χρήματα ἑλλήνων πού...

βρίσκονται στό ἐξωτερικό, θά δεῖτε ὅτι οἱ ἕλληνες δέν εἴμαστε καί τόσο φτωχοί κατά μέσον ὄρο, κι ἄς ἔχουμε τό μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας στήν Εὐρώπη (μέ ἐξαίρεση τήν Λεττονία).
Ὡς πολίτες εἴμαστε ἐλάχιστα χρεωμένοι σέ σχέση μέ πολλούς ἀπό τούς ἐπικριτές μας στίς Λόνδρες, στά Παρίσια καί στίς Νέες Ὑόρκες. Αὐτό βέβαια δέν σημαίνει ὅτι εἴμαστε λευκές περιστερές. Γιά δεκαετίες φορτώναμε τό δημόσιο μέ τόσο μεγάλο χρέος πού τό βλέπουμε πλέον νά βουλιάζει μπροστά στά μάτια μας. Ἐδῶ ὅμως πού φτάσαμε, δέν μποροῦμε νά κάνουμε τίποτα. Ἀκόμα καί νά ἀποφασίσουμε σύσσωμοι (ΣΕΒ καί ΓΣΕΕ, γιάπηδες καί στελέχη τοῦ ΠΑΜΕ, ἀστοί τῶν βορείων προαστίων καί ἀναρχικοί της Πλατείας Ἑξαρχείων) νά δώσουμε ὅ,τι ἔχουμε καί δέν ἔχουμε στό κράτος, δέν ἀρκεῖ. Ἄν μάλιστα τό παρακάνουμε στήν ἀλληλεγγύη πρός τό δημόσιο, ἡ ‘γενναιοδωρία’ μᾶς αὐτή θά στεγνώσει τήν κυκλική ροή τοῦ πλούτου ἀπό τό ὁποῖο ἐξαρτᾶται τό δημόσιο γιά τά ἔσοδά του τό 2011, τό 2012 κ.ο.κ.
Ποιά εἶναι λοιπόν τά χαρμόσυνα νέα; Ὅτι μία πτώχευση θά ἀποδειχθεῖ σχετικά ἀνώδυνη. Ὁ λόγος διττός: Πρῶτον, δέν εἴμαστε κατά μέσον ὄρο οὔτε οἱ φτωχότεροι οὔτε οἱ πιό ὑπερχρεωμένοι. Δεύτερον, ὅσον ἀφορᾶ τά χρέη τοῦ δημοσίου, αὐτά βαραίνουν ἐμᾶς, ὡς ἄτομα, πολύ λιγότερο ἀπό ὅσο βαραίνουν τούς ξένους.
Κάντε τήν σύγκριση μέ τήν Ἰαπωνία, τό χρέος τῆς ὁποίας ἀνήκει σέ Ἰάπωνες σέ ποσοστό 95%. Ἄν τό Ἰαπωνικό κράτος ἀναγκαστεῖ στήν πτώχευση, ἡ καταστροφή τῆς χώρας θά εἶναι ὁλική. Κάτι τέτοιο δέν ἰσχύει γιά ἐμᾶς, καθώς μᾶς ἀνήκει (δηλαδή στίς δικές μας τράπεζες) μόνο τό 25% τοῦ δημόσιου χρέους μας. Ἔτσι λοιπόν, δεδομένου ὅτι ἡ πτώχευση τοῦ δημοσίου διαγράφεται ὡς ἀναπόφευκτη (ἐκτός ἄν πανικοβληθοῦν οἱ ἑταῖροι μᾶς ἀρκετά καί τό συνδράμουν γιά χρόνια πολλά, ὅποτε ἔχει