Βοήθεια από τους ελάχιστους εναπομείναντες καλούς παναθηναϊκούς… χθες!

Δεν αρέσκομαι στην συνομωσιολογία και δεν διατηρώ ιδιαίτερη εκτίμηση στις συνήθως ευφάνταστες και συχνά αλλοπρόσαλλες απόψεις των συνομωσιολόγων. Δεν αρέσκομαι διόλου και στο στυλ διοίκησης Αλαφούζου, αλλά ψέγω στις καθημερινές ποδοσφαιρικές κουβέντες όσους… συνομωσιολογούν εναντίον του. Εννοείται ότι θα αποφύγω για άλλη μια φορά τις παγίδες που στήνουν στη λογική, αλλά πραγματικά δεν θα έχω και πολλά να τους αντιτάξω αν τελικά ο Λουκάς Βύντρα καταλήξει στον Ολυμπιακό

Τούτη την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές κυκλοφορεί η ανακουφιστική είδηση ότι μπορεί να αποφευχθεί ο διπλός «εφιάλτης» – να δούμε τον μέχρι χθες αμυντικό του ΠΑΟ πληρωμένο από το «τριφύλλι» να αγωνίζεται στον ΟΣΦΠ και να υποστούμε την ταλαιπωρία των αυτιών μας από όσους θεωρήσουν ότι θριάμβευσε η λογική τους περί αγαστής συνεργασίας Μαρινάκη και Αλαφούζου, υπέρ των συμφερόντων της ομάδας του πρώτου παρά τις επικοινωνιακές συγκρούσεις τους – με ενδεχόμενη μετάβαση του Βύντρα στη Λεβάντε. Κάτι που θα είναι ευχής έργον και επίδειξη ωριμότητας από τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η περίπτωση Βύντρα αποδεικνύει την παράκρουση που ζει ο Παναθηναϊκός συνολικά ως σύλλογος. Διοίκηση, οργανωμένοι και άλλες ομάδες φιλάθλων και παραγόντων καταφέρονται εναντίον ενός ικανού στελέχους της ομάδας που με το που αποφασίζεται η λύση της συνεργασίας των δύο πλευρών ο ποδοσφαιριστής αμέσως δείχνει ότι έχει στη διάθεσή του ενδιαφέρον μεταφραζόμενο σε καλές προτάσεις συμβολαίων από ομάδες που διάγουν, ασφαλώς, καλύτερες ημέρες από τον ΠΑΟ, τόσο απότο εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό!

Το χειρότερο είναι ότι η πανάκριβη και κατά βάση παράλογη απογύμνωση του στελεχιακού δυναμικού του συλλόγου έχει, ως γνωστών, μεγάλη ουρά, μέχρι την κορυφή του «παγόβουνου» που ακούει στο όνομα του διεθνούς αμυντικού. Οι πολύπλευρα κοστοβόρες αποδεσμεύσεις των Κατσουράνη, Λέτο, αλλά και εκείνες των Καραγκούνη και Πετρόπουλου, όπως κι από άποψης χρημάτων κι εκείνη του κόουτς Ζεσουάλντο Φερέιρα, το αποδεικνύουν.

Με τους οργανωμένους οπαδούς του ΠΑΟ απαξιωμένους και πρόδηλα τυφλωμένους από το μίσος τους προς τον, συχνά-πυκνά ξεροκέφαλο και καθόλου σπανίως αδαή ποδοσφαιρικά, Γιάννη Βαρδινογιάννη – εγκλωβισμένους στη συγκρουσιακή λογική τους και τα καταστροφικά αποτελέσματά της, λίγες οι νησίδες φωτός που μπορούν αυτή τη στιγμή να βοηθήσουν προς την κατεύθυνση αποφυγής της καταστροφής του ένδοξου ποδοσφαιρικού τμήματος του μεγάλου αθηναϊκού συλλόγου. Όσοι, όμως, μπορούν να κάνουν το παραμικρό, ας το κάνουν… χθες!