Γιώργος Πολυχρονίου στο topontiki.gr: «Θέλω να κλείσω το ραδιοφωνικό μου ταξίδι εκεί απ΄όπου ξεκίνησα – Στην ΕΡΤ» (Photos)

Όταν άλλοι έφευγαν για διακοπές, αρχές Αυγούστου, εκείνος έμπαινε στο στούντιο, Σαββατιάτικα- βράδυ κι όλας- να κάνει εκπομπή.

Και πού; Στο Kosmos FM της Ελληνικής Ραδιοφωνίας.

Αντικειμενικά, για τον Γιώργο Πολυχρονίου, τον G Poly των ερτζιανών, είναι επιστροφή στις ρίζες.
«Είναι, πράγματι, back to the roots ή αν θέλεις, επιστροφή στα θρανία. Και αυτή η συνεργασία με την ΕΡΤ, την Ελληνική Ραδιοφωνία είναι σημαντική», ακούω τον Γιώργο Πολυχρονίου, με το χαρακτηριστικό

Αποτελεί- αντικειμενικά- είδηση πρώτου μεγέθους ότι ο αειθαλής G Poly κάνει εκπομπή– «G Poly Groove»- στην κρατική ραδιοφωνία.

Έχουν περάσει σχεδόν έξι δεκαετίες (58 χρόνια για την ακρίβεια) από την πρώτη φορά που βρέθηκε σε ραδιοφωνικό- τότε- θάλαμο. Νάτος λοιπόν στους 93.6 Μεγάκυκλους και τα FM.

Ο G Poly των 84.000 δίσκων βινυλίου, των 40.000 CD’s, των 69 ετών μπαίνει κάθε Σαββατόβραδο σε σφρίγος έφηβου για να γκρουβάρει από το στούντιο του Kosmos.

Ο Γιώργος Πολυχρονίου είναι σαν ένας δίσκος που τον βάζεις στο πικαπ και τον αφήνεις να παίζει. Με τη διαφορά ότι ο δίσκος έπειτα από 12 τραγούδια σταματάει. Ο Γιώργος Πολυχρονίου όμως συνεχίζει…

Πώς βρεθήκατε να κάνετε εκπομπές στην Ελληνική Ραδιοφωνία και το Kosmos FM;
Δεν αλλάζω εύκολα. Είμαι πιστός γενικώς. Δεν φεύγω εύκολα από μια δουλειά για να πάω σε μια άλλη. Δένομαι συναισθηματικά σε κάθε δουλειά. Βολεύομαι και όχι μόνον στα επαγγελματικά…
Όμως με στεναχώρησε στο προηγούμενο ραδιοσταθμό κάτι – δεν θέλω να επεκταθώ – και δεν ήθελα να συνεχίσω. Στην ΕΡΤ έκανα πρόταση για εκπομπή. Άρεσε και στον πρόεδρο της.
Ο Kosmos μού «πάει». Ταιριάζει στα μουσικά μου γούστα, σύμφωνα με την ηλικία μου. Δεν είμαι πλέον τόσο ροκ εν ρολ όσο στα νιάτα μου. Είναι νοικοκυρεμένο ραδιόφωνο, συνάντησα ανθρώπους που γνωρίζω και εκτιμώ από παλιά, όπως η Μαρία Μαρκουλή – φοβερή δημοσιογράφος – που είναι κι εκείνη στο Kosmos και αρκετοί άλλοι.

Η πρώτη εκπομπή βγήκε στις 6 Αυγούστου. Προσπαθώ να βρω τα «πατήματά» μου διότι εδώ έχω την ευκαιρία να κάνω self-operated εκπομπή.

Είναι χειροποίητο ραδιόφωνο και «τρελαίνομαι» με τη συνθήκη. Από την αρχή της εβδομάδας σκέφτομαι τα κομμάτια της επόμενης εκπομπής,

Για ποια τραγούδια και ποιους καλλιτέχνες θα μιλήσω. Κάνω εκπομπή με σφρίγος (το άλλο δεν επιτρέπεται να το πω). Την ώρα την εκπομπής μέσα μου «βράζω».

Πώς είναι από το one man radio show σε μια εκπομπή προϊόν ομαδικής δουλειάς;
Τα έχουμε βρει με τους ηχολήπτες, με κάποιους γνωριζόμαστε από παλιά. Είναι ομαδική δουλειά. Έχουμε καλή επικοινωνία, κάνουμε αστεία, το φχαριστιόμαστε.

Η σχέση με την Ελληνική Ραδιοφωνία πώς άρχισε;
Έκανα ραδιόφωνο από το 1964 με τον αγαπημένο ξαδελφό μου Στέλιο. Είχαμε στήσει τον G S Poly στο παλιό πλυσταριό, στην αυλή του σπιτιού του θείου μου.
Το 1973 ό,τι είχα επιστρέψει από σπουδές Μάρκετινγκ στο Λονδίνο. Ο πατέρας μου, με έβαλε να δώσω εξετάσεις στην Εθνική Τράπεζα. Πέρασα. Αλλά φύσει ανήσυχος – τοξότης γαρ – και καθώς τα λεφτά ήταν λίγα έπρεπε να βρώ κάτι για συμπλήρωμα.

Στο μεταξύ έκανα εκπομπές στον ερασιτεχνικό Jeronimo Groovy και εκεί βίωσα τη μεγαλύτερη δημοφιλία της ζωής μου. Δύο σάκους αλληλογραφία την ημέρα! Ώσπου η αστυνομία με ραδιογωνιόμετρο εντόπισε τον σταθμό και τον έκλεισε.

Τότε υπήρχε η ΥΕΝΕΔ. Και οι δισκογραφικές εταιρίες εκείνη την εποχή είχαν πληρωμένα ημίωρα για τα τραγούδια της εβδομάδας, στο ξένο ρεπερτόριο. Ήμουν εκφωνητής στη Λύρα με άκουσαν στην ΥΕΝΕΔ, έκανα πιλότο, άρεσε και έτσι άρχισε η «Μουσική ξενάγηση» με σοφτ μουσική.

Λίγο ροκ, λίγη μαύρη μουσική. Μην ξεχνάς μιλάμε για το 1974. Χούντα. Το σοφ ροκ επιτρεπόταν. Ταυτόχρονα άρχισα περιγραφές ποδοσφαίρου.

Το οφείλω στο Νίκο Μουρκάκο και τον Κώστα Σισμάνη και τον τεχνικό Παναγιώτη Σαλτερή που έδωσε μια μπομπίνα από τον αγώνα Απόλλωνα Αθηνών- Πανιώνιος (3-0) με δοκιμαστική περιγραφή μου. «Μ’ αρέσει ο μικρός» είπε ο Σισμάνης τότε. Η πρώτη ζωντανή περιγραφή ήταν στο ματς Πανιώνιος- ΠΑΣ Γιάννινα (0-0).

Το 1984 έφυγα από την τράπεζα και ανέλαβα διευθυντής στην CBS/Sony στην οποία έτσι κι αλλιώς ήμουν. Πρέπει να σού πω ότι έχω κάνει και περιγραφές αγώνων μπάσκετ. Ήμουν στον άθλο της Εθνικής μπάσκετ το ’87.

Και ήμουν εκείνος που είχα δώσει, την πρώτη ημέρα της διοργάνωσης, σε ηχολήπτη του ΣΕΦ το κομμάτι «Final Countdown», το οποίο ό,τι είχα παραλάβει σε κασέτα-promo των Europe από τη Sony Σουηδίας.

Το κομμάτι – μετέπειτα ύμνος της Εθνικής μπάσκετ εκεί πρωτοακούστηκε, χάρη στην κασέτα που έδωσα.

Είναι σημαντική για εμένα η επιστροφή στην Ελληνική Ραδιοφωνία, διότι θέλω να κλείσω αυτό το ραδιοφωνικό ταξίδι στο σημείο από το οποίο ξεκίνησα επαγγελματικά.

Το πότε θα συμβεί αυτό, ο Ζούλας, ο πρόεδρος της ΕΡΤ και ο Θεός μόνον το γνωρίζουν. Από ό,τι καταλαβαίνω θα κάνω εκπομπές για κανά τριάρι χρόνια, τέσσερα το πολύ. Μεγάλωσα πια. Πόσο ακόμα να κάνω ραδιόφωνο.

Δεν θα μπορούσατε όμως να πάτε σε όποιο ιδιωτικό ραδιοσταθμό θα θέλατε;
Το ιδιωτικό ραδιόφωνο δεν με θέλει διότι βάζει μουσική σε play list. Ε, αυτό, εγώ δεν το μπορώ. Δεν υπάρχουν πιά διευθυντές προγράμματος, τουλάχιστον ό,τι αυτός ο τίτλος σήμαινε παλιά. Είναι ουσιαστικά προγραμματιστές εφαρμογών.

Τι να κάνω στο ιδιωτικό ραδιόφωνο πια. Υπάρχουν οδηγίες στους εκφωνητές- παραγωγούς να μιλούν σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές στην εκπομπή τους. Η μαγεία που είχε κάποτε το ραδιόφωνο χάθηκε.

Επειδή «βρίζω» το playlist υποψιάζομαι ότι ενοχλώ. Όμως «βρίζω» το playlist διότι κάνει μεγάλη ζημιά στο ραδιόφωνο και επίσης ζημιά στην περιουσία όσων έχουν ραδιοσταθμούς.
Το ραδιόφωνο δεν είναι πλέον στη μόδα. Μόδα είναι οι όμιλοι ραδιοφωνικών σταθμών.

Το ραδιόφωνο «πέθανε» και εκείνοι που πρέπει, δεν το αντιλαμβάνονται, διότι είναι βολεμένοι από τα έσοδα της διαφημιστικής πίτας της οποίας όμως το μέγεθος διαρκώς μικραίνει.

Στην εποχή του playlist το ραδιόφωνο πώς μπορεί να είναι ίσως το επικοινωνιακότερο ΜΜΕ το οποίο, όπως έχετε πει κι εσείς, έχει την πιο ισχυρή σχέση με τους νέους;
Δεν ισχύει πλέον. Οι παραγωγοί είναι υπο περιορισμό έκφρασης. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει να βγει «όνομα» στο ραδιόφωνο εδώ και 20 χρόνια.

Τους εξαφάνισε όλους το playlist. Η νεολαία ακούει ραδιόφωνο, όχι όμως φανατικά. Αποφεύγει τους τυποποιημένους. Από τα πιο πρόσφατα ονόματα που ξεχωρίζουν στο ραδιόφωνο είναι ο Μουχταρίδης.

Αυτή η ερημοποίηση θα έπρεπε να απασχολεί τους ραδιοφωνικούς ομίλους. Διότι υπάρχει ταλέντο το οποίο παραμένει αναξιοποίητο. Αλλά ο όμιλος δεν νοιάζεται. Τον ενδιαφέρει μόνον το θετικό αποτέλεσμα στον ισολογισμό.
Και, παράλληλα, εξαιτίας του playlist στενεύει και η χρηματιστηριακή αξία του Μέσου. Γι’ αυτό φωνάζω. Αλλά μάλλον είμαι ο «εχθρός» των ομίλων, επειδή διαμαρτύρομαι.

Στην προ playlist εποχή η αξία ενός επιτυχημένου ραδιοφωνικού σταθμού, πάρε για παράδειγμα τον Μελωδία, μπορεί να ήταν στα 15 εκατομμύρια. Τώρα αν πιάσει τρία με τέσσερα θα είναι είδηση.

Και με τη δισκογραφία τί γίνεται;
Δεν υπάρχει. Έχει μετεξελιχθεί σε παζάρι μάνατζμεντ. Το CD δεν πουλάει καιρό τώρα. Γι΄αυτό και έχει «πέσει» ο Χρυσός δίσκος στα 4.000 με 5.000 κομμάτια από τα 50.000 που ήταν κάποτε.

Όταν ένας καλός τραγουδιστής έπεφτε κάτω από τις 50.000 δίσκους, σε πωλήσεις, έπαιρνε «απαλλακτικό» από την δισκογραφική εταιρεία στην οποία ανήκε. Τί να λέμε τώρα. Ο Ρέμος για παράδειγμα σημείωνε πωλήσεις τουλάχιστον 150.000 δίσκων. Ζήτημα τώρα είναι αν πουλάει περι τις 10.000. Η κατάσταση είναι τελματώδης. Αν πονάω κάτι από τον χώρο αυτό που ήταν η ζωή μου, είναι τα παιδιά που θέλουν να κάνουν καριέρα στη δισκογραφία. Τα μόνα που πονώ… Βάζουν σχεδόν τα πάντα από την τσέπη τους. Ακόμα και για να βγει το κομμάτι τους στο air play….

Η σχέση με την τηλεόραση πώς σταμάτησε; Δεν σας ήθελε άλλο εκείνη ή εσείς;
Ποτέ δεν είχα μεράκι για την τηλεόραση. Υπήρξε ένα πάρεργο που έδινε καλά χρήματα και με έκανε αναγνωρίσιμο εμφανισιακά. Δεν υπήρξα φίλος της τηλεόρασης. Θα προτιμούσα να έκανα καθημερινό ζωντανό τηλεπαιχνίδι, αντί των μαγνητοσκοπημένων για τα οποία έκανα γυρίσματα μετά τη δουλειά της ημέρας. Πάντα όμως πρόσεχα, δεν έκανα λάθη και ήθελα να ήμουν σωστός διότι τα τηλεπαιχνίδια τα παρακολουθούν παιδιά με τους γονείς και τους παππούδες.

Κάνετε εκπομπές στο ραδιόφωνο, ερασιτεχνικά από το 1964 και επαγγελματικά από το 1974. Ποια είναι τα τραγούδια- σταθμοί για εσάς;
Το «Tutti frutti» του Λιτλ Ρίτσαρντ. Με αυτό το τραγούδι «γεννήθηκα». Ήταν Πάσχα στην αυλή του σπιτιού του θείου μου, τέλη δεκαετίας του ΄50, στο Βύρωνα. Ήμουν πιτσιρικάς.

Πέντε ή έξι ετών. Έπειτα από το παραδοσιακό γλέντι, φίλοι του αγαπημένου μου ξαδέλφου τού συγχωρεμένου Στέλιου – με τον οποίον έξι-επτά χρόνια αργότερα κάναμε τον ερασιτεχνικό σταθμό G S Poly – έβαζαν δίσκους σε ένα πικαπ Τελεφούνκεφ που είχε στείλει ο θείος μου ο Γιώργος από τη Γερμανία. Εκεί πρωτοάκουσα το «Tutti frutti». Τρελάθηκα. Ειλικρινά δεν μπορώ να εξηγήσω ακόμα και τώρα, έπειτα από τόοοσα χρόνια τί συνέβη. Είναι τραγούδι-ορόσημο. Επηρέασε όλη μου τη ζωή.

Διαβάστε επίσης

Πέθανε ο διαφημιστής Νίκος Λεούσης – Εμβληματική μορφή της εγχώριας διαφημιστικής αγοράς

Γιώργος Λιάγκας: Η ευχή στη Φαίη Σκορδά και το σχόλιο για το όνομα της εκπομπής της (video)

EΡΤ 1: Στην αφετηρία το «Πρωίαν σε είδον» με Σεργουλόπουλο- Μελιτά (Photo)