Σε βούρκο αναξιοπιστίας και βίας το ποδόσφαιρο

Όσο πάνε και χειροτερεύουν τα πράγματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, σε βαθμό που είναι πολύ δύσκολο να βρει κάποιος αντιστοιχίες ακόμη και με χώρες με υψηλότατο βαθμό διαφθοράς ή κοινωνικής διάλυσης.

Η κατάσταση είναι εδώ και δεκαετίες προβληματική, καθώς ο ασφυκτικός έλεγχος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας και της διαιτησίας υπήρξε σταθερά ο πρώτος στόχος των μεγάλων ομάδων της χώρας. Τα παραδείγματα ελέγχου άπειρα, οι τραγελαφικές και ακραίες καταστάσεις ακόμη περισσότερες.

Η μπόχα και οι ανηλεείς αντιπαραθέσεις μεταξύ των διοικήσεων συστηματικά δηλητηριάζουν το κλίμα, γκρεμίζουν την

αξιοπιστία του αθλήματος και, κυρίως, υποδαυλίζουν τη βία και μετατρέπουν σε φονικό εργαλείο το οπαδικό λουμπεναριό.

Οι μηχανισμοί επηρεασμού των ποδοσφαιρικών θεσμών, στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, εξελίσσονται και ενισχύονται διαρκώς και κατατείνουν στον όλο και πιο σκληρό, πιο ολοκληρωτικό και ξεδιάντροπο έλεγχο.

Εν τω μεταξύ το ποδόσφαιρο απαξιώνεται ραγδαία, ενώ η ποιότητα και τα αποτελέσματα των ελληνικών ομάδων γίνονται όλο και χειρότερα στην Ευρώπη, όπου εν τω μεταξύ η τεχνογνωσία και το επίπεδο ανεβαίνουν αλματωδώς. Η ποδοσφαιρική διαφορά μεταξύ Ευρώπης και Ελλάδας είναι πλέον αντίστοιχη με τη διαφορά ανάπτυξης και θεσμών μεταξύ Πρώτου και Τρίτου Κόσμου.

Αυτός ο κατήφορος, προφανώς, δεν ανησυχεί τους μεγαλοπαράγοντες του ποδοσφαίρου, οι οποίοι, όσο γκρεμίζεται το επίπεδο των ομάδων τους και όσο αυξάνεται η απόστασή τους από το ευρωπαϊκό επίπεδο, τόσο εντείνουν τον μεταξύ τους ανταγωνισμό για την κατάκτηση του πινακίου φακής στο οποίο αντιστοιχούν τα εντός Ελλάδος πρωτεία.

Όσο μειώνονται οι πιθανότητες ελληνικής πρόσβασης π.χ. στην αίγλη και το χρήμα των ομίλων του Champions League, το φυσιολογικό θα ήταν να δημιουργηθεί ένα υψηλότερης ποιότητας πρωτάθλημα, ώστε οι εκπρόσωποί μας τουλάχιστον να περνάνε τους προκριματικούς, να μπαίνουν στους ομίλους και να μην εξευτελίζονται με την εκεί παρουσία τους. Αυτό μέχρι πριν από κάποια χρόνια ήταν ένας απολύτως εφικτός στόχος. Όχι πια…

Αντ’ αυτού καμαρώνουμε με το φετινό «πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα όλων των εποχών». Μόνο που αυτός ο ανταγωνισμός γίνεται σε επίπεδο βούρκου, αναξιοπιστίας και όλο και πιο θανατηφόρου οπαδικής βίας, η οποία έχει εξαπλωθεί σε κάθε πόλη και κάθε γειτονιά.

Αν όμως τα αποτελέσματα της «πολιτικής» των διοικήσεων και της ΕΠΟ καθρεφτίζονται πλήρως στην ποιότητα του πρωταθλήματος και της Εθνικής ομάδας, το ερώτημα είναι τι ακριβώς έχουν πράξει οι κυβερνήσεις της χώρας εδώ και πολλά χρόνια. Η απάντηση είναι ότι «τελειώνουν» με τις υποχρεώσεις τους χαρίζοντας γήπεδα στις μεγάλες ομάδες ώστε να τα έχουν καλά με τους μεγαλόσχημους ιδιοκτήτες τους και τους οπαδούς τους. Πέραν τούτου, ουδέν.

Ακόμη και τα δάκρυά τους για το χυμένο αίμα είναι εντελώς υποκριτικά…

Διαβάστε επίσης:

Πού θα περάσουν το Πάσχα οι πολιτικοί αρχηγοί (Video)

«Μπλόκο» σε κόμμα Κασιδιάρη: Πώς είδαν στην κυβέρνηση το «Ναι» του ΠΑΣΟΚ στην ψηφοφορία

Εκλογές: Διευρύνεται το χάσμα ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ – Αιχμηρά σχόλια για Αντώναρο