Το παράδειγμα του Ισραήλ

Λίγες μέρες μετά την κτηνώδη τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς σε βάρος του αμάχου πληθυσμού στο Ισραήλ, ας επιχειρήσουμε να εξάγουμε κάποια πρώτα συμπεράσματα, πολλά εκ των οποίων αφορούν την χώρα μας και το λαό μας.

Ας παρακάμψουμε τις προσφιλείς θεωρίες συνωμοσίας κι ας δούμε τα γεγονότα από μια πιο ξεκάθαρη γωνία. Το Ισραήλ, ναι, αιφνιδιάστηκε πιθανόν και πιάστηκε στον ύπνο, ίσως από την υπεροψία της ανωτερότητάς του και της τεχνολογικής του υπεροχής, από υποτίμηση του αντιπάλου και τέλος από κακή εκτίμηση των πληροφοριών που θα υπήρχαν και κυρίως των

Η Αίγυπτος, για παράδειγμα, λέγεται ότι είχε ειδοποιήσει το Ισραήλ τέσσερεις μέρες πριν ότι επρόκειτο να γίνει «κάτι μεγάλο». Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι οι μυστικές υπηρεσίες όλων των χωρών, της Αμερικής, της Αγγλίας, της Γερμανίας δεν είχαν σχετικές πληροφορίες. Απλά, πρέπει να εξετάσουμε και το ενδεχόμενο της κακής εκτίμησής τους. Επίσης, πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι οι μυστικές υπηρεσίες καθημερινά εξετάζουν και εκτιμούν πληροφορίες και κανείς δεν μαθαίνει ποτέ τι έχει αποτραπεί ενώ αντίθετα, πάντα μαθαίνουμε εκείνη την μοιραία φορά που κάνουν λάθος. Το Ισραήλ βρίσκεται ουσιαστικά κάθε μέρα αντιμέτωπο με πλείστες όσες απειλές. Δεν συνορεύει με το Λουξεμβούργο, ούτε με το Λιχνενστάιν…

Αυτό που ενδιαφέρει εμάς ως εθνικό παράδειγμα είναι ότι το Ισραήλ κτυπήθηκε μετά από έναν ολόκληρο χρόνο πολιτικής αστάθειας και κοινωνικής αναταραχής. Και αυτό πιθανόν να υπήρξε η αχίλλειος πτέρνα του και όχι οι μυστικές του υπηρεσίες οι οποίες φυσικά μέσα σε αυτό το διάστημα αποδιοργάνωσης, επηρεάστηκαν ανάλογα.

Το ζήτημα όμως δεν είναι το αν κάνεις λάθος –κανείς δεν είναι αλάνθαστος, τουλάχιστον δεν υπήρξε ποτέ στην Ιστορία. Τα μεγάλα και δυνατά έθνη συνήθως φαίνονται από το πώς αντιδρούν στα λάθη τους, πώς αντιδρούν μετά την καταστροφή, πώς αντιδρούν μετά από έναν αιφνιδιασμό. Θυμηθείτε τις ΗΠΑ μετά το Περλ Χάρμπορ και τις εξελίξεις που ακολούθησαν. Ταυτόχρονα, ας αναλογιστούμε από τι γλύτωσε τότε ο ελεύθερος κόσμος με την έστω και αργοπορημένη αφύπνιση των ΗΠΑ.

Το Ισραήλ κτυπήθηκε και βιάστηκαν όλοι να εντοπίσουν την αδυναμία του εκεί ακριβώς που είναι παντοδύναμο. Όμως επανήλθε, οργανώνεται, και είναι εντυπωσιακή η υποδειγματική επιστράτευση μέσα σε ελάχιστες μέρες όπως και η παγκόσμια κινητοποίηση των απανταχού ευρισκομένων Ισραηλινών που επέστρεψαν για να υπερασπιστούν την πατρίδα τους.

Θυμηθείτε απλά την παρωδία της επιστράτευσης του Πούτιν… Η Ρωσία των δεκάδων εκατομμυρίων είχε βάλει στόχο να επιστρατεύσει 300 χιλιάδες στρατιώτες χωρίς να τα καταφέρει και το Ισραήλ των δέκα εκατομμυρίων συγκέντρωσε αυτόν τον αριθμό συντεταγμένα σε ελάχιστα εικοσιτετράωρα ενώ πλέον οι δυνάμεις που δραστηριοποιούνται επί του πεδίου πλησιάζουν το μισό εκατομμύριο. Το Ισραήλ αντί να διαλυθεί, αντί να δημιουργηθεί πολιτική αναταραχή και κοινωνικός πανικός που θα εκμεταλλευόταν ο εχθρός, συγκρότησε αμέσως κυβέρνηση εθνικής ενότητας, κανείς δεν ξεστόμισε ούτε κιχ, πρώην υπουργοί και πρωθυπουργοί ντύθηκαν στο χακί και βρέθηκαν δίχως φανφάρες στο μέτωπο με το όπλο στο χέρι για να υπερασπίσουν τη δημοκρατία και τον τρόπο ζωής τους, την πατρίδα τους, τις οικογένειές τους, τους φίλους τους και τον πολιτισμένο κόσμο.

Δύσκολο να το φανταστώ αυτό για την χώρα μου σήμερα. Το 2010, μια οικονομική κρίση ήταν αρκετή για να διαλυθεί το πολιτικό σύστημα, να τιναχθεί στον αέρα και να μηδενιστεί κάθε επίτευγμα, κάθε πρόοδος, κάθε αδιανόητο επίπεδο ζωής (που δεν μας αναλογούσε και κυρίως δεν μας άξιζε), προς όφελος κυριολεκτικά τυχοδιωκτικών κομμάτων, με αποτέλεσμα η χώρα να περάσει μιαν εφιαλτική δεκαετία όπου κινδύνευσε σοβαρά η υπόστασή της και η εθνική της ακεραιότητα.

Σήμερα δεν θέλω να διανοηθώ τι τραγωδία θα επακολουθούσε αν το έφερνε η ανάγκη να χρειαστεί η πατρίδα μας μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας με τους Ανδρουλάκηδες, τους Κασσσελάκηδες και τα υπόλοιπα πρόσωπα που απαρτίζουν το πολιτικό μας σύστημα, τους Βελλόπουλους, τους Νατσιούς, τους Σπαρτιάτες και τους σταλινικούς, οι περισσότεροι εκ των οποίων ταυτίζονται με τις τουρκικές θέσεις τόσο στον πόλεμο με την Ουκρανία όσο και με την Χαμάς και τους δολοφόνους τρομοκράτες.

Ήδη το αντιμετωπίσαμε το 2020 στον Έβρο όταν η Τουρκία επεχείρησε την αποσταθεροποίηση της δημοκρατίας μας στέλνοντας χιλιάδες μετανάστες στα σύνορά μας γνωρίζοντας ότι κάποια κόμματα που απαρτίζουν την ελληνική Βουλή, θα υιοθετούσαν τις θέσεις της. Και το βιώσαμε αυτό όλα τα τελευταία χρόνια όπου η αξιωματική αντιπολίτευση υιοθετούσε κάθε υπονομευτική τακτική της Τουρκίας εναντίον της χώρας μας: από τον φράχτη του Έβρου, τους εξοπλισμούς που θωράκισαν την χώρα ως την αισχρή ιστορία της «νεκρής Μαρίας».

Το 2010, αντί να συγκροτηθεί μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, η οικονομική κρίση έγινε ευκαιρία πολιτικής λεηλασίας και πλιατσικολογήματος από το σύνολο του πολιτικού μας συστήματος. Το Ισραήλ έχει ξαναδεχτεί παρόμοια πλήγματα το 1973 και όχι μόνο δεν διαλύθηκε αλλά ανασυγκροτήθηκε με θαυμαστή αποφασιστικότητα και έφτασε μάλιστα 40 χιλιόμετρα από τη Δαμασκό και 100 από το Κάιρο. Ένα χρόνο αργότερα εμείς χάναμε την Κύπρο και ψάχναμε τις αρβύλες στα στρατόπεδα…

Το Ισραήλ -για όσους ανησυχούν- θα κάνει αυτό που πρέπει: θα διαλύσει την τρομοκρατική οργάνωση της Χαμάς που για κανέναν λόγο δεν «αγωνίζεται» για τον παλαιστινιακό λαό αλλά για την εξαφάνιση του Ισραήλ, για την εξάλειψη του Ισραήλ από το χάρτη και για την επικράτηση των ισλαμοφασιστών κατά των άπιστων σκυλιών της Δύσης.

Το Ισραήλ δίνει υπαρξιακή μάχη εναντίον τους και ταυτόχρονα έναν γενναίο αγώνα υπεράσπισης του δυτικού τρόπου ζωής, της δημοκρατίας και του πολιτισμού.

Τέλος, όλοι αυτοί που μιλούν περί ελληνοτουρκικής προσέγγισης και αναλύουν τα λόγια ενός βαθύτατα ανυπόληπτου ισολαμοφασίστα ανατολίτη περί δήθεν διαλόγου, θα πρέπει να έχουν υπόψη τους ένα πράγμα: η Ελλάδα πάντα θα αποτελεί στόχο των Τούρκων και καμιά προσέγγιση και προφανώς κανένας ελληνοτουρκικός διάλογος δεν θα εξαλείψει αυτήν την πραγματικότητα. Κατά συνέπεια, η χώρα οφείλει να επενδύει στον διάλογο της ισχύος των όπλων, στην συνεχή εθνική επαγρύπνηση, στις συμμαχίες της στον δυτικό κόσμο και στην ισχυρή δημοκρατία.

Διαβάστε επίσης:

Απάντηση στις προκλήσεις του χώρου των ΜΜΕ, δίνεται με πρωτοβουλίες και πράξεις

Παλαιστινιακό: Εκατομμύρια ψυχές στη σκακιέρα

Η επόμενη μέρα απαιτεί διεύρυνση σε όλα τα επίπεδα