ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ | Εμεινε βασιλιάς από δύο... μηδενικά

Η συζήτηση περί ΛεΜπρόν Τζέιμς είναι ατέλειωτη. Η εμφάνισή του στον 7ο τελικό είναι η καλύτερη διαφήμιση για το μπάσκετ σε όλο τον πλανήτη. Αλλά το πρωτάθλημα στο ΝΒΑ δεν το έδωσε στο Μαϊάμι ο βασιλιάς. Το έδωσε ο Ρέι Αλεν.

Οχι, δεν διαβάζετε κάτι λάθος. Ναι, δεν είχε πόντο στο τελευταίο ματς, είχε 0/4 σουτ και 3 λάθη. Ομως τίποτα απ' όλα όσα είδαμε στο 7ο τελικό, δεν θα είχαν συμβεί αν η ιστορία του 6ου τελικού είχε γραφτεί διαφορετικά. Αν ο Κρις Μπος δεν είχε πάρει το επιθετικό ριμπάουντ μετά το άστοχο σουτ του ΛεΜπρον, αν

δεν είχε δώσει την μπάλα στον Αλεν και αν ο 38χρονος γκαρντ δεν είχε στείλει το παιχνίδι στην παράταση...

Με άλλα λόγια; Το δύο... μηδενικά του 7ου τελικού - γιατί και ο Κρος Μπος άποντος ήταν με 0/5 σουτ - έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο του Μαϊάμι.

Αυτή άλλωστε είναι η ομορφιά και η διαφορά του μπάσκετ. Ο ΛεΜπρον Τζέιμς είναι δικαιωματικά ο βασιλιάς του αθλήματος εν έτει 2013. Μέχρι πριν από ένα χρόνο τέτοιο καιρό, πάλευε για το πρώτο του πρωτάθλημα και ουδείς τολμούσε να τον συγκρίνει με τους Μάικλ Τζόρνταν, τον Κόμπι Μπράιαντ, τον Μάτζικ Τζόνσον, τον Λάρι Μπρεντ και άλλους παλιότερους. Γιατί δεν είχε πάρει τίτλο. Πλέον έχει δύο και είναι 28 ετών. Και βρίσκεται σε μια ομάδα με μέλλον μπροστά της, με σπουδαίους συμπαίκτες που μπορούν ανά πάσα ώρα και στιγμή να καλύψουν ένα δικό του λάθος.

Η Χιτ δεν παίζει αυτό που λέμε ομαδικό μπάσκετ, δεν συγκρίνεται σε τούτο το κομμάτι με τους Σπερς. Ομως το παιχνίδι της στηρίζεται στην τακτική, στο διάβασμα του αντιπάλου. Ψάχνει τα μις ματς, έστω και αν μπορεί να κάνει επίθεση ακόμα και χωρίς πίεση. Το ότι έχει βρει την κατάλληλη χημεία με τρεις παίκτες που έχουν γεννηθεί για να πρωταγωνιστές - Τζέιμς, Γουέιντ, Μπος - και μετράει ήδη δύο πρωταθλήματα, δείχνει ότι ακόμα και για τους σούπερ σταρ, ο εγωισμός μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Οχι, δεν είναι καθόλου εύκολο να τα βρουν μεταξύ τους μεγάλες προσωπικότητες, αλλά στο Μαϊάμι τα κατάφεραν. Και σε αυτό έχει τον σημαντικότερο ρόλο ο ΛεΜπρον Τζέιμς, που πασάρει εξαιρετικά. Και παίζει λιγότερο εγωιστικά από τον Τζόρνταν ή τον Κόμπι. Μόνο ο Μάτζικ ήταν πιο αλτρουιστής.

Το αν είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών ο ΛεΜπρον είναι μια συζήτηση που εξιτάρει και θα προκαλεί πάντα διαφωνίες. Η απάντηση δεν γίνεται να δοθεί τώρα, θα μπορεί να δοθεί όταν σταματήσει την καριέρα του ο Τζέιμς. Αλλά θα πρέπει να θυμηθούμε και κάτι πολύ σημαντικό. Το πιο σημαντικό. Το μπάσκετ δεν είναι άθλημα του ενός, όσο κι αν υπάρχουν αστέρια που ξεχωρίζουν. Φανταστείτε μόνο τι θα γράφαμε τώρα αν ο Κρις Μπος δεν είχε πάρει το επιθετικό ριμπάουντ, αν ο Ρέι Αλεν δεν είχε βάλει το τρίποντο.

Σε όλο τον μπασκετικό πλανήτη, ο Γκρεγκ Πόποβιτς θα ήταν ο μεγάλος προπονητής. Τώρα χλευάζεται γιατί δεν έκανε φάουλ ή γιατί δεν είχε τον Ντάνκαν στο παρκέ στην τελευταία άμυνα κι έτσι χάθηκε το αμυντικό ριμπάουντ.

Ο Ντάνκαν θα ήταν ο κορυφαίος ψηλός όλων των εποχών, με πέντε τίτλους και μεγάλες εμφανίσεις στα 37του. Τώρα, ακόμα και ο ίδιος κτυπάει το κεφάλι του επειδή δεν ισοφάρισε στα 50'' του 7ου τελικού.

Ο δε ΛεΜπρόν Τζέιμς θα ήταν και πάλι ένας λούζερ. Γιατί στα τελευταία 90'' του 6ου τελικού έκανε δύο παιδικά λάθη. Γιατί στα 10'' αστόχησε στο τρίποντο της ισοφάρισης. Τώρα, χάρη σε δύο άλλους συμπαίκτες του, το Μαϊάμι πανηγυρίζει και ο σούπερ σταρ απολαμβάνει τιμές βασιλιάς.

Γιατί έτσι είναι το μπάσκετ. Μια φάση, μια λεπτομέρεια, μπορεί να κάνει τη διαφορά. Ε, αυτή τη διαφορά την έκαναν στο 6ο παιχνίδι, οι δύο άποντοι του 7ου τελικού. Ο Ρέι Αλεν και ο Κρις Μπος.