Μπες στη θέση σου

Και η θέση μας είναι να μη κρίνουμε ακατάπαυστα και χωρίς σκέψη τα πάντα. Νομίζω πως αν δινόταν η δυνατότητα στους Έλληνες να κάνουν μία δουλειά οι περισσότεροι με ευχαρίστηση θα δέχονταν να γίνουν κριτές σε οτιδήποτε. Αρκεί να ήταν κριτές. Η κρίση αρχικά πρέπει να ξεκινά από τον ίδιο μας τον εαυτό και κατόπιν να επεκτείνετε στους άλλους και όταν χρειάζεται, τη στιγμή που χρειάζεται και ασφαλώς με τον τρόπο που χρειάζεται. Κρίνουμε κάποιον λόγου χάρη για την ενδυμασία του χωρίς να σκεφτόμαστε με ποια κριτήρια μπορεί να έχει αποφασίσει να ντυθεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Κρίνουμε αδιάλειπτα

με βάση τη δική μας προσωπικότητα, οικονομική άνεση ή δυστοκία, τα δικά μας βιώματα, τα δικά μας όνειρα και όχι του κρινόμενου προσώπου ή ακόμα και προϊόντος. Έτσι, αν κάποια γνωστή μας αγοράσει ένα σχετικά ακριβό προϊόν την εποχή της κρίσης που διάγουμε θα πέσουμε πάνω της για να μεμφθούμε την αγορά της. Αν κάποιος φορά κάτι προκλητικό που εμείς δεν έχουμε το σώμα να το φορέσουμε θα τον μειώσουμε.

Αν και χίλια τόσα αν ο άλλος εν γένει κάνει κάτι διαφορετικό, καραδοκούμε με χαιρεκακία για να τον κρίνουμε. Λυπάμαι αλλά στις κοινωνίες που ζούμε η διαφορετικότητα και ο σεβασμός απέναντι σε αυτήν έχουμε χρέος να γίνει συνείδηση.

Από εκεί και ύστερα πολλά πράγματα είναι σχετικά γιατί δε ζούμε όλοι την ίδια ζωή. Δεν είμαστε ίδιοι. Κάτι που μπορεί να φαίνεται φτηνό σε μένα σε κάποιον άλλο να φαίνεται ακριβό. Κάτι που μπορώ να το θεωρήσω καλόγουστο κάποιος άλλος μπορεί να το θεωρήσει εξωφρενικό. Αφού κρίνουμε να είμαστε και εμείς έτοιμοι λοιπόν να κριθούμε για τον εγωισμό με τον οποίο πια έχουμε την τάση να ασκούμε κοινωνική κριτική και κυρίως να κριθούμε όχι μόνο για αυτό που είπαμε αλλά για τον τρόπο που το εκφράσαμε. Η κριτική απογυμνώνει τον χαρακτήρα μας, μας εκθέτει όταν οι χειρισμοί είναι λανθασμένοι μα πάνω από όλα δείχνει το επίπεδο παιδεία μας. Μπαίνουμε στη θέση του άλλου, αφού έχουμε μπει εμείς οι ίδιοι και έχουμε κατανοήσει τη δική μας θέση. Εκεί είναι το κλειδί!