Αυτός ο Μίλος δεν θα του λείψει

Μας τελείωσε, λοιπόν, ο Μίλος Τεόντοσιτς από τον Ολυμπιακό...


Μία απώλεια που αν ερχόταν δώδεκα μήνες πριν, θα είχε ρίξει σε... κατάθλιψη τους φίλους των «ερυθρόλευκων», αλλά τη δεδομένη στιγμή-ακόμη και αν είναι σχεδόν απίθανο να αποκτηθεί ποιοτικά ισάξιος παίκτης-αντιμετωπίζεται από τους περισσότερους αδιάφορα ή ακόμη και με ικανοποίηση.

Οι τραυματισμοί στο χέρι και τη μέση, όπως και η φυσιολογική κόπωση από τα καλοκαίρια με την εθνική Σερβίας είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή και πιθανότερη εξήγηση για τη μετριότατη έως κακή σεζόν του Τεόντοσιτς δεν έχει να κάνει με το σώμα του, αλλά με την ψυχολογία και τη νοοτροπία του.

Όσοι ανησυχούσαν πως θα «σκοτωνόταν» με τον Βασίλη Σπανούλη στα αποδυτήρια διαψεύστηκαν, αφού η σχέση τους ήταν και παραμένει πολύ καλή. Όμως μέσα στο παρκέ ποτέ δεν κατάφεραν να αποκτήσουν τη χημεία της διαπροσωπικής τους σχέσης και αυτό επηρέασε περισσότερο τον Τεόντοσιτς παρά τον Σπανούλη.

Πρόκειται για δύο παίκτες που αρέσκονται να παίζουν πολύ με την μπάλα στα χέρια,κάτι που αυτομάτως καθιστούσε τη συνύπαρξή τους δύσκολη. Όχι αδύνατη, ωστόσο, καθώς έχει βρεθεί ισορροπία σε αντίστοιχες περιπτώσεις ανάμεσα σε πολύ μεγαλύτερα ονόματα. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς το πάλεψε, το δούλεψε, αλλά δεν κατάφερε να τους «δέσει» αγωνιστικά. Έτσι στις περισσότερες των περιπτώσεων προτιμούσε να μην τους έχει ταυτόχρονα στο παρκέ. Κι αν ο Σπανούλης είτε με τον Τεόντοσιτς μέσα στην πεντάδα είτε στον πάγκο είχε ως επί το πλείστον καλή παρουσία (έστω κι αν δεν στάθηκε στο ύψος του στα ματς με Σιένα και τους τελικούς με τον Παναθηναϊκό), ο Σέρβος σε κάθε περίπτωση ήταν σκιά του παίκτη που λίγους μήνες νωρίτερα είχε αναδειχθεί MVP στην Ευρωλίγκα.

Έδειχνε να καταβάλλεται από το άγχος να αποδείξει πως εκείνος είναι το «αφεντικό» στην περιφερειακή γραμμή του Ολυμπιακού και κατέφευγε σε εξεζητημένες ενέργειες, που σπανίως είχαν αποτέλεσμα (όπως το απίθανο τρίποντο που πέτυχε με ταμπλό στον τελικό του Κυπέλλου και έκρινε σε μεγάλο βαθμό τον τίτλο) και τις περισσότερες φορές αποδεικνύονταν καταστροφικές για την ομάδα του. Ακόμη κι όταν το... αντίπαλο δέος ήταν στον πάγκο, έμοιαζε να κοιτάζει πίσω από τον ώμο του για να δει αν έρχεται να του πάρει τη θέση.

Κι όσο ο Σπανούλης ανταποκρινόταν στις υποχρεώσεις του και κέρδιζε πόντους στην ιεραρχία του Ολυμπιακού και τις συνειδήσεις του κόσμου του (έχοντας το επιπλέον ατού ότι είπε «όχι» στον Παναθηναϊκό για να μετακομίσει στο λιμάνι), τόσο επηρεαζόταν η ψυχολογία του Τεόντοσιτς. Όταν ο Έλληνας γκαρντ βραχυκύκλωσε απέναντι στη Σιένα, δόθηκε η χρυσή ευκαιρία στον Σέρβο να πιστοποιήσει την αξία του αλλά ήταν εμφανώς επηρεασμένος από το πρόβλημά το στη μέση. Και μόνο όταν ο Σπανούλης ήταν καθηλωμένος στον πάγκο με πρόβλημα στους προσαγωγούς στον τελικό του Κυπέλλου, ο απαλλαγμένος από το φόβο της αντικατάστασης και της σύγκρισης Τεόντοσιτς έκανε το μοναδικό σπουδαίο φετινό του ματς και έδειξε τις αρετές του σε όλο τους το μεγαλ