Η ιστορία της Ομοιοπαθητικής

Η ομοιοπαθητική, σαν θεραπευτικό σύστημα, αναπτύχθηκε...
στα τέλη του 18ου αιώνα από τον γερμανό γιατρό Σάμουελ Χάνεμαν. Έχει εφαρμοστεί με επιτυχία σε αμέτρητους ανθρώπους πάνω από 200 χρόνια, τόσο για οξεία, όσο και για χρόνια περιστατικά.
Όταν εμφανίστηκε η ομοιοπαθητική, δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό από το να αλλάξει ριζοσπαστικά τον τρόπο που εφαρμοζόταν η ιατρική. Η ομοιοπαθητική αναπτύχθηκε σαν μια εναλλακτική θεραπευτική πρακτική έναντι των επικίνδυνων εφαρμογών της ιατρικής εκείνης της εποχής. Η τότε ιατρική στην Ευρώπη πρότεινε την χρήση βδέλλας και της συχνής αφαίμαξης για κάθε αρρώστια, όπως δυνατά καθαρτικά και άλλα ισχυρά φάρμακα, τα οποία έδιναν σε πολύ υψηλές δόσεις, φτιάχνοντας περίπλοκα μείγματα από φυτά και ορυκτά. Σε εκείνα τα χρόνια η αρρώστια από μόνη της, όπως και ο τρόπος της θεραπευτικής αγωγής μπορούσε να επιφέρει τον θάνατο.
Ο πατέρας της ομοιοπαθητικής, ο Σάμουελ Χάνεμαν, είχε δυσαρεστηθεί από τις αμφίβολες μεθόδους που χρησιμοποιούσαν τότε και σταμάτησε να εργάζεται ως γιατρός. Βέβαια το ενδιαφέρον του για την ιατρική, τα βαθύτερα σημεία της όπως και τον άνθρωπο δεν σταμάτησε να υπάρχει. Στράφηκε στην μελέτη της χημείας. Το 1790 ανακάλυψε την ομοιοπαθητική αρχή, δηλαδή ότι «το όμοιο θεραπεύει το όμοιο». Σε μία περίοδο που είχε αναλάβει την μετάφραση της Materia Medica (φαρμακολογία) του William Cullen, διαφώνησε με την περιγραφή των θεραπευτικών ιδιοτήτων της κινίνης, όπως παρουσιαζόταν στο έργο του και επιχείρησε να την επαληθεύσει χορηγώντας την ουσία στον εαυτό του. Πίστευε ότι τα συμπτώματα και οι εκδηλώσεις της ασθένειας, είναι η προσπάθεια του οργανισμού να θεραπευτεί μόνος του. Με αυτόν τον κανόνα των ομοίων, είχε ανακαλύψει ένα αποτελεσματικό είδος θεραπείας. Από τότε, αφοσιώθηκε στην δοκιμή των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Μετά από ένα διάστημα έξι χρόνων δημοσίευσε ένα άρθρο σε ένα κορυφαίο ιατρικό περιοδικό, πετώντας υπονοούμενα για την ομοιοπαθητική και ταυτόχρονα εφαρμόζοντας τα αποτελέσματα των ερευνών του. Το 1810 δημοσίευσε «Όργανον Ορθολογικής Θεραπευτικής» το οποίο είναι μέχρι σήμερα το ευαγγέλιο πολλών ομοιοπαθητικών και την «Materia Medica» που ήταν όλα τα αποτελέσματα των δοκιμών που είχε κάνει όλο αυτό το διάστημα. Μέσα σε όλα αυτά να προσθέσουμε ότι ο Σαμουελ Χάνεμαν προκάλεσε αρκετές εχθρότητες με τα δημοσιεύματα του. Οι φαρμακοποιοί ενοχλήθηκαν επειδή ένας γιατρός έφτιαχνε μόνος του τα φάρμακα του και τους έπαιρνε όλη την δουλειά ενώ οι γιατροί επειδή η θεωρία του Χάνεμαν αναιρούσε τις δικές τους θεωρίες.
«Εφόσον οι ασθένειες είναι μια εκτροπή από την κατάσταση υγείας που εκφράζεται με κάποια συμπτώματα, εφόσον η θεραπεία αντίστοιχα είναι μια επιστροφή από την κατάσταση της ασθένειας στην κατάσταση της υγείας, γίνεται φανερό ότι τα φάρμακα θεραπεύουν μόνο αν έχουν την δύναμη να αλλάξουν τον τρόπο που το άτομο αισθάνεται και δρα. Στην πραγματικότητα φάρμακα είναι, δηλαδή μόνο όσα έχουν αυτή την ιδιότητα» υποστήριζε ο Χάνεμαν.