Οι απατεώνες και οι χρυσοθήρες της κλιματικής αλλαγής

Στη µεγαλύτερη σύγχρονη µπίζνα παγκοσμίως... εξελίσσεται το µέγα πρόβλημα για τον πλανήτη, αυτό της κλιµατικής αλλαγής, µε τις οµάδες συµφερόντων να κρατούν τα νήµατα και να επηρεάζουν τις...
πολιτικές αποφάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, την ίδια ώρα που οι ίδιες αυτές ομάδες συμφερόντων θησαυρίζουν από τους µηχανισµούς που έχουν υιοθετηθεί για τη µείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.

∆ύο ανεξάρτητες έρευνες που είδαν πρόσφατα το φως τη δημοσιότητας παρουσιάζουν συγκλονιστικά στοιχεία για το πώς έχουν διαβρωθεί οι µηχανισµοί και για το πώς σε παγκόσµιο επίπεδο οι αποφάσεις λαµβάνονται µε βάση τις κατευθύνσεις που δίνουν εταιρείες - κολοσσοί, που είναι, παράλληλα, από τους µεγαλύτερους ρυπαντές του πλανήτη και ταυτόχρονα οι κερδισµένοι των µέτρων ανάσχεσης της κλιµατικής αλλαγής.

Ανεξάρτητες έρευνες που αποδεικνύουν ότι στο θέµα της κλιµατικής αλλαγής το αξίωµα δεν είναι «ο ρυπαίνων πληρώνει», αλλά «ο ρυπαίνων... θησαυρίζει»! Η πρώτη έκθεση µε τίτλο «Ποιοι µας εµποδίζουν;» είναι διά χειρός της διεθνούς περιβαλλοντικής οργάνωσης Greenpeace και η δεύτερη µε τίτλο «Αφήνοντας την αγορά να παίζει» διά χειρός των οργανώσεων Carbon Trade Watch και του Corporate Europe Observatory (CEO) - Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών.

Η πρώτη έκθεση αποκαλύπτει με ονόματα ποιες ρυπογόνες βιομηχανίες αποτρέπουν την υιοθέτηση μιας αποτελεσματικής κλιματικής νομοθεσίας και τη μετάβαση σε ένα βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης και η δεύτερη αποκαλύπτει πώς το Σύστημα Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών, το λεγόμενο και χρηματιστήριο των ρύπων, μηχανισμός που στήθηκε για να βοηθήσει στη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, έχει μετατραπεί σε έναν χρυσοφόρο κερδοσκοπικό μηχανισμό που επί της ουσίας επιδοτεί πλουσιοπάροχα τις βιομηχανίες που εκπέμπουν διοξείδιο του άνθρακα χωρίς να επιτυγχάνει τον βασικό ρόλο ύπαρξής του, τη μείωση δηλαδή των εκπομπών.

Ρυπογόνος πολιτική

Κεντρικός στόχος των ρυπογόνων βιομηχανιών είναι να μην αναθεωρηθεί προς τα πάνω ο στόχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και συγκεκριμένα από 20% σε 30% μέχρι το 2020.

Η συζήτηση στους κόλπους της Κοµισιόν για την αναθεώρηση του στόχου ξεκίνησε το 2010 µε την παρουσίαση µελέτης που επισήµαινε τα οφέλη, οικονοµικά και περιβαλλοντικά, από την αναθεώρηση του στόχου και συνεχίστηκε µε την παρουσίαση τον περασµένο Μάρτιο του οδικού χάρτη για τη µετάβαση σε µια οικονοµία χαµηλού άνθρακα µέχρι το 2050 µε την υιοθέτηση στόχου για µείωση των εκποµπών διοξειδίου του άνθρακά από 80% µέχρι 95% µέσα στα επόµενα 40 χρόνια.

Ο προσανατολισµός αυτός της Ε.Ε. κινητοποίησε τις πανίσχυρες βιοµηχανίες του άνθρακα, που τελικά µε συντονισµένες πιέσεις, τόσο προς τους αξιωµατούχους της Ε.Ε. όσο και προς τα κράτη - µέλη, κατάφεραν να πετύχουν να αναβληθεί η απόφαση για τη µείωση κατά 30%. Όπως αποκαλύπτεται στην έκθεση της Greenpeace, «οι εταιρείες υψηλής έντασης άνθρακα