Οι τρεις εναλλακτικές λύσεις για τη (προσωρινή) διάσωση της Ελλάδας

Το ενδεχόμενο ενός νέου Μνημονίου, όσο περνάει ο καιρός και τα δημοσιονομικά αδιέξοδα...



της ελληνικής οικονομίας αυξάνουν, αποκτά ολοένα και περισσότερες πιθανότητες να υιοθετηθεί ως σενάριο τόσο από την Αθήνα όσο και από τις Βρυξέλλες.

O λόγος, απλός: αυτή τη στιγμή υπολογίζεται ότι συνολικά για τα έτη 2012 και 2013 υπάρχει μια υστέρηση της τάξης των περίπου 45 με 50 δισ ευρώ, που δεν καλύπτονται από το δάνειο των 110 δισ ευρώ, του Μνημονίου Ι. Κατά συνέπεια, για να μην χαθεί το στοίχημα πριν καλά - καλά ξεκινήσει να "παίζεται", η τρόικα καλείται να λάβει, για μια ακόμα φορά, κρίσιμες αποφάσεις.

Το Μνημόνιο ΙΙ, αν τελικώς εγκριθεί, θα είναι σαφώς πιο σκληρό σε σχέση με το Ι, από πλευράς όρων και προϋποθέσεων που θα θέτει, γεγονός το οποίο δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι στο τέλος της ημέρας αυτό θα "αρέσει" στην Αθήνα. Η οποία, σε κάθε περίπτωση θα προτιμούσε την πιο ανώδυνη όλων των λύσεων. Σε τί συνίσταται η τελευταία;

Στην διευκόλυνση ως προς την τακτοποίηση των υποχρεώσεων, μέσω του EFSF. "Γι αυτό άλλωστε δεν φτιάχτηκε ο μηχανισμός;" αναρωτιούνται ακόμα και υπουργοί της κυβέρνησης. Ωστόσο, με την ιδέα αυτή δεν φαίνεται να ...ενθουσιάζονται οι Γερμανοί. Οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να βάλουν είτε άμεσα (Μνημόνιο ΙΙ) είτε έμμεσα (EFSF) το χέρι στην τσέπη ξανά για να σώσουν την Ελλάδα.

Γι αυτό και προκρίνουν τον "τρίτο δρόμο". Που οδηγεί αυτός; Στην εθελοντική επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των ελληνικών υποχρεώσεων για το 2012 κι αν χρειαστεί για το 2013. Με τη λύση αυτή όμως διαφωνεί ο κ. Τρισέ, επικεφάλης της ΕΚΤ.

Μικρό το κακό, απαντά το Βερολίνο. Άλλωστε, σε λίγο καιρό, ο νυν πρόεδρος της ΕΚΤ συνταξιοδοτείται...

http://www.newscode.gr/