Το αστρολογικό προφίλ των απίστων

Ο Κόστας βγίκε χτες με μια ψηλεί μελαχρινή.Φανταστείτε το σοκ...
που τραβάει κάποια εφησυχασμένη στην μακαριότητα της, αν πέσει στα χέρια της ένα σημειωματάκι σαν το παραπάνω, και φυσικά όχι εξαιτίας της ανορθογραφίας αλλά του σαφέστατου και περιεκτικού νοήματος του.

Όχι πως κάτι τέτοιο σπανίζει. Τουναντίον! Αλλά παρά τις ...κοπιαστικές προσπάθειες των απανταχού καλοθελητών, είναι γεγονός πως το άτυχο θύμα μαθαίνει τα καθέκαστα σχεδόν πάντα τελευταίο.

Η γειτόνισσα, η ξαδέλφη, η γραμματέας, η συνεργάτιδα, η συμπεθέρα, η ανιψιά ή κουμπάρα ακόμη και ο ...κουμπάρος (αυτό το «μοντελάκι» φοριέται πολύ τελευταία) είναι εν δυνάμει μια μόνιμη απειλή για την ισορροπία μιας σχέσης, ιδιαίτερα αν, ο περί ου ο λόγος μπερμπάντης, επιδιώκει μονίμως να κλέβει την παράσταση στις αντροπαρέες με «το νέο μωρό, που χτύπησε»!

Από την άλλη πλευρά, οι γυναίκες είναι λογικό να μην κάθονται με σταυρωμένα χέρια. Αν βρεις καράβι στο βουνό ξέρεις ποιός το ‘χει σύρει, λέει η παροιμία και με δεδομένη την ανατροπή των ηθών στις μέρες μας, οι άπιστες αυξάνονται και πληθύνονται -για να μην πω ...επιβάλλονται- δίνοντας κι αυτές το δικό τους στίγμα στις γυναικοπαρέες. Μέγεθος, επιδόσεις και κουσούρια γίνονται πράξεις μιας Αριστοφανικού τύπου κωμωδίας, όπου οι άνδρες είναι πάντα τα «τιμώμενα πρόσωπα».

Η απιστία ή –κέρατο κατά το λαϊκότερο- είναι αποδεδειγμένα περισσότερο σπορ του καλοκαιριού! Ίσως γιατί επικρατεί γενικότερα μια καλύτερη διάθεση, λόγω καλοκαιρίας, ίσως γιατί το γδύσιμο είναι διεγερτικότερο για τους οφθαλμούς των άτακτων, ίσως γιατί τα πάντα χαλαρώνουν κατά τους καλοκαιρινούς μήνες-και τα ήθη μαζί.

Προσωπικά θεωρώ ότι στη φύση η μονογαμία είναι σπάνια έως σπανιότατη. Παρατήρηση μου είναι ότι όσο πιο ανασφαλές για την επιβίωση του είναι ένα είδος, τόσο και πιο πολυγαμική συμπεριφορά παρουσιάζει (πχ τα κουνέλια, μικρό ανασφαλές και τρομαγμένο είδος, που όλοι στη φύση θέλουν να το φάνε... Για λόγους επιβίωσης και μόνο προσπαθεί να αναπαραχθεί με κάθε τρόπο, πηγαίνοντας μ’ ότι βρει μπροστά του!)

Ο πειρασμός είναι αναπόφευκτος
Ακόμα κι αυτοί που έχουν βρει κι έχουν ζήσει το μεγάλο έρωτα της ζωής τους, ακόμα κι αυτοί που έχουν υγιείς και πετυχημένους «χρυσούς γάμους» (50 χρόνια γαμήλιας ευτυχίας) γνωρίζουν ότι είναι ανθρώπινο κι αναπόφευκτο να νιώσει κανείς κάποτε, έστω και βαθιά μέσα του, τον πειρασμό, την επιθυμία ή ακόμα και την περιέργεια για ένα μικρό ή μεγάλο ξεστράτισμα. Για κάποιους είναι θέμα τιμής να αποφύγουν το «μήλο της Εύας» και να παραμείνουν πιστοί και σταθεροί στη σχέση και το σύντροφό τους. Για κάποιους άλλους είναι πάλι θέμα τιμής να ...μην αφήσουν καμία ευκαιρία να πάει χαμένη, να φλερτάρουν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν και να ψάχνουν διαρκώς για καινούργιες συγκινήσεις προκειμένου να νιώθουν τα αίμα να κυλάει στις φλέβες τους και τις ορμόνες τους να χτυπάνε κόκκινο. Τέλος υπάρχουν κι αυτοί που δεν σκέφτονται, δεν τους απασχολεί το θέμα της απιστίας, παρά μόνο αν κάτι ξαφνικό κι αν