Βενιζελικότερος του... Βενιζέλου ο Μίμης Ανδρουλάκης!

Την ένθερμη -μάλλον φανατική- υποστήριξη του για την ανάληψη της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ...
από τον Ευάγγελο Βενιζέλο εκφράζει ο βουλευτής του κινήματος, Μίμης Ανδρουλάκης, με μακροσκελή ανάρτησή του στο προσωπικό του ιστολόγιο.

Ο κ. Ανδρουλάκης στο κείμενό του με τίτλο «Βαγγέλης Βενιζέλος: Το εσωτερικό κάλεσμα και το κάλεσμα της ελληνικής ιστορίας» εκθειάζει τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και τα πεπραγμένα του στο υπο υργείο Οικονομικών τονίζοντας ότι «μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα της δημοσκοπικής σύγχυσης, του χάους και του πανικού».

Αναλυτικά το κείμενο του Μ. Ανδρουλάκη όπως δημοσιεύεται στο mimisandroulakis.blogspot.com:

«Ο Βαγγέλης Βενιζέλος αποδείχθηκε καλύτερα τοποθετημένος για να βρεθεί πρώτος πάνω στη “μπάλα” στη δεύτερή της αναπήδηση. The Second Bounce of the ball, λέγεται στη γλώσσα της στρατηγικής και των παιγνίων όπως το προαναγγείλαμε μετά τις εσωκομματικές εκλογές του 2007. Διαχειρίστηκε με φρόνηση το τραύμα εκείνης της ήττας και πρέπει να έγινε σοφότερος, συναισθηματικά πλουσιότερος. Μια ουλή κάνει πάντα πιο συμπαθή και οικεία τα προικισμένα άτομα ενώ η διάβαση της ερήμου είναι προϋπόθεση για ένα πετυχημένο comeback. Διαθέτει την αναγκαία διανοητική, ιδεολογική και προγραμματική πυκνότητα για να συγχρονίσει το εσωτερικό του κάλεσμα με το κάλεσμα της ελληνικής ιστορίας στην πιο τραγική της στιγμή μετά τον πόλεμο. Η ισχυρή του αυτοπεποίθηση αντικειμενικά πρέπει να τον κάνει ανοιχτό στα πραγματικά ταλέντα, στα άξια πρόσωπα, ειδικά της νέας γενιάς, δεν έχει ανάγκη να περιχαρακώνεται σε νέα “περιβάλλοντα”, αλλά η επάρκεια και η εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του δεν είναι λόγος αποτρεπτικός της συλλογικής επιτελικής δουλειάς που χρειάζεται ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό σοσιαλιστικό κόμμα. Στο “κατανοώ” είναι ασυναγώνιστος αλλά μπορεί και πρέπει να περνά από το “κατανοώ” στο “αισθάνομαι” για να γειώνει, να μεταστοιχειώνει το Ανορθωτικό Πρόγραμμα Διάσωσης - Ανασυγκρότησης της χώρας στο συναισθηματικό, βιωματικό, φαντασιακό επίπεδο της λαϊκής ψυχής σε αντίθεση με τον κρύο, από καθέδρας, ελιτίστικο “εκσυγχρονισμό”. Την ώρα που οι ευεργετηθέντες από την προηγούμενη ηγεσία, οι πρωταίτιοι της αμεριμνησίας που άφησε απροετοίμαστη την προοδευτική παράταξη και την χώρα, οι εισηγητές, παρά τις προειδοποιήσεις, των αποτυχημένων επιλογών, οι ανανήψαντες Υπερυπουργοί των Μνημονίων αυτομολούσαν -“φτώχυνε το μοναστήρι σκόρπισαν οι καλογήροι”- ο Βαγγέλης εγκατέλειψε την ασφάλεια της πολύτιμης εφεδρείας, ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του Παπανδρέου, δέχτηκε να σηκώσει το σταυρό του μαρτυρίου στην πιο δύσκολη και περίπλοκη αποστολή.

Ο Βαγγέλης γυρίζει σελίδα, ξεπερνά τον εαυτό του σαν καθιερωμένο κεντρικό πρόσωπο της πολιτικής ζωής και μαζί του το ΠΑΣΟΚ:

-υπερβαίνει θετικά με τον αυτομετασχηματισμό του τις εσωτερικές του αντινομίες που έχουν εκραγεί εν μέσω οικονομικής κρίσης
-συναντιέται με τις διάχυτες και οργανωμένες δυνάμεις και κινήσεις ενός νέου ριζοσπαστισμού της Ελλάδας των παραγωγών, διακριτ