Αν είναι έτσι με μένα, κάποιους άλλους πρέπει να τους κρεμάσουν στο Σύνταγμα...

Ο ΠΕΤΡΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟ «ΚΡΑΧ» ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ - ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ

Στο απολογητικό σου κείμενο γράφεις για τις δολοφονικές συνθήκες της αγοράς αλλά και για ατομική ευθύνη αποτυχίας. Ποιο είναι το κύριο και ποιο το δευτερεύον;

Καταρχήν φταίω εγώ. Και φταίω γιατί όταν κανείς φτιάχνει επιχείρηση πρέπει να τη δομεί με έναν τρόπο που να αντέχει σε σκληρές συνθήκες. Αυτό δεν έγινε στην ΙΜΑΚΟ. Και δεν έγινε γιατί υπήρχε η ευφορία των 90s, όπου η διαφήμιση ανέβαινε ραγδαία, το ίδιο και οι κυκλοφορίες των εντύπων. Ετσι παρασύρθηκα σε δαπάνες που δεν έπρεπε να έχουν γίνει στην παραγωγή των περιοδικών, στον παράλογο αριθμό των εργαζομένων και στους υψηλούς μισθούς της βιομηχανίας που μας επέβαλλε ο ανταγωνισμός της τηλεόρασης. Για να σου που πω, όμως, την αλήθεια, οι εκδοτικές εταιρείες στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ σοβαρές. Το business plan το ανακάλυψαν το 1999 για να μπουν στο Χρηματιστήριο. Από πλευράς οικονομικής οργάνωσης ήταν οι πιο γελοίες εταιρείες από όλους τους κλάδους…

Επειδή δεν είχαν επιχειρηματικό σχέδιο;

Ωσπου τους έβαλε ταφόπλακα το μνημόνιο. Μαζί, βέβαια, με όλο το φαγοπότι που προηγήθηκε στον πολιτικό και δημόσιο τομέα. Το μνημόνιο δολοφόνησε τα χαμηλά και μεσαία στρώματα. Εκτέλεσε εν ψυχρώ την κατανάλωση, με συνέπεια να δολοφονούνται ένας-ένας όλοι οι παραγωγικοί τομείς της χώρας και να κλείνουν καθημερινά χιλιάδες επιχειρήσεις. Οι άνθρωποι που το επέβαλαν είναι εγκληματίες.

Πιστεύεις ότι τα μέτρα λιτότητας εξόντωσαν ορισμένα εκδοτικά μαγαζιά;

Το δίευρω για ένα περιοδικό ή μια εφημερίδα έγινε πολυτέλεια με το μνημόνιο. Τσάκισε και τη διαφήμιση. Τι να σου κάνει και ο άλλος μέσα στη γενική οικονομική ασφυξία όταν δεν πουλάει στο μαγαζί του ούτε καν ένα παντελόνι; Να κάνει διαφήμιση; Ούτε για αστείο. Ετσι, από το 2008 άρχισα κι εγώ να κόβω, να κόβω, να κόβω. Ωσπου το 2011 έφτασα τις περικοπές δαπανών στο 60%. Ομως η απώλεια εσόδων ήταν πάντα μεγαλύτερη από τον περιορισμό του κόστους. Ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια έγινε κανονικός Αρμαγεδδώνας.

Δεν σκέφτηκες να προσφύγεις στο άρθρο 99 που παρέχει προστασία;

Πλάκα μου κάνεις, ρε Δημήτρη; Να πάω για να κοροϊδέψω ποιον; Εμένα ή τους άλλους; Το μόνο που θα γινόταν σε τέτοια περίπτωση θα είχε ως αποτέλεσμα να αυξάνω τα χρέη. Το 99% των εκδοτικών εταιρειών που προσέφυγαν στο άρθρο 99 πιστεύω ότι δεν θα τα βγάλει πέρα. Εγώ είμαι του «ή ταν ή επί τας». Μόνο καρκίνο δεν έβγαλα τα δύο τελευταία χρόνια, βάζοντας λεφτά τη μια μέρα και χάνοντάς τα την επομένη. Σαν να τα έριχνα σε τρύπιο κουβά. Ναι, λάθος έκανα. Επρεπε να έχω σταματήσει την προσπάθεια. Δεν ξέρω πώς σκατά γίνεται κάθε φορά, αλλά από όσες συμβουλές μού δίνουν οι άλλοι άνθρωποι, εγώ διαλέγω πάντα τις χειρότερες. Αν είχα βάλει ένα στοπ ένα με ενάμιση χρόνο πριν, θα είχα διασώσει, τουλάχιστον, ένα κομμάτι μιας περιουσίας για την οικογένειά μου.

Γιατί δεν το έκανες;

Γιατί αν ο άνθρωπος δεν είναι σκληραγω