Αναζητείται ένα πολιτικό «μέτωπο σταθερότητας» για τη χώρα

Διά πυρός και σιδήρου αναμένεται να περάσει ο δικομματισμός στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές(εαν και όποτε αυτές γίνουν). Η συμμετοχή του ΠαΣοΚ και της ΝΔ στην κυβέρνηση Παπαδήμου έχει θολώσει τις διαχωριστικές των δύο κομμάτων, τα οποία ανέλαβαν να στηρίξουν τη νέα συμφωνία για τη σταθεροποίηση της οικονομίας. Και τα δύο κόμματα όμως έχασαν δυνάμεις προς το αντιμνημονιακό μέτωπο, το οποίο μεγεθύνεται αλλά δεν ενοποιείται ώστε να αποκτήσει δυναμική εξουσίας(και ούτε εμφανίζει την παραμικρή δυναμική ή πρόταση προς μια τέτοια κατεύθυνση). Τριγύρω τους μια κοινωνία απογοητευμένη που αναζητεί πυξίδα και προορισμό. Οι έρευνες της κοινής γνώμης καταγράφουν ένα επίμονο αίτημα για νοικοκύρεμα της οικονομίας και του κράτους, για σύγχρονη εκπαίδευση, αλλά και μια τάση συντηρητικοποίησης και αμφισβήτησης των παλιών κομματικών σχηματισμών. Παραμένει αμφίβολο αν η μερίδα πολιτών που ενισχύει τα κόμματα της Αριστεράς θα έχει ανάλογη έκφραση και στην κάλπη, είναι όμως βέβαιη -και ασφαλώς ανησυχητική - η άνοδος της Χρυσής Αυγής. Στελέχη των δύο μεγάλων κομμάτων ξορκίζουν δημοσίως τα σενάρια συνεργασίας, ιδιωτικώς όμως αποδέχονται ότι το ΠαΣοΚ και η ΝΔ, έστω και η Δημοκρατική Συμμαχία αν εισέλθει στη Βουλή, αποτελούν εκ των πραγμάτων ένα μέτωπο σταθερότητας για τη χώρα.

Οι πρόσφατες δηλώσεις του κ. Α. Λοβέρδου για την προοπτική να στηρίξει το ΠαΣοΚ μετεκλογικά τη ΝΔ, εφόσον αναδειχθεί πρώτο κόμμα, πυροδότησαν τη συζήτηση για συγκυβέρνηση και ο υπουργός Υγείας δέχθηκε συντροφικά πυρά από τον κ. Απ. Κακλαμάνη, από πολλούς βουλευτές, ακόμη και από αυτούς που στηρίζουν τον κ. Ευ. Βενιζέλο, ακόμη και από την κυρία Λούκα Κατσέλη. Ωστόσο κάτι ανάλογο είχε υπαινιχθεί πριν από λίγες ημέρες ο αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών στη Βουλή, ότι «εμείς και η ΝΔ θα εγγυηθούμε και μετά τις εκλογές την υλοποίηση του μνημονίου».

Πηγές προσκείμενες στον κ. Βενιζέλο, πάντως, άφησαν να διαρρεύσει ότι «οι μεγάλες στρατηγικές επιλογές του ΠαΣοΚ και άρα της δημοκρατικής παράταξης θα διατυπωθούν προεκλογικά με πολύ μεγάλη σαφήνεια αλλά ως απότελεσμα μιας συλλογικής διαδικασίας η οποία θα γίνει αμέσως μετά την ανάδειξη της νέας ηγεσίας του ΠαΣοΚ».

Αλλά και ο κ. Λοβέρδος απάντησε στην κριτική που δέχτηκε: «Η Ελλάδα χρειάζεται πολιτική και κυβερνητική σταθερότητα. Και τα δύο κόμματα θα παλέψουμε για τη νίκη. Αυτό όμως είναι αυτονόητο και οι στιγμές απαιτούν απ΄όλους κάτι περισσότερο από κοινοτοπίες».

Πολλά στελέχη του ΠαΣοΚ ανατριχιάζουν στην ιδέα ότι άλλα στελέχη προεξοφλούν τη νίκη της ΝΔ, θεωρώντας ότι προδίδουν την προοπτική του κόμματος να πετύχει μεγαλύτερα ποσοστά. «Διώχνουν ψηφοφόρους προς το κόμμα της Λούκας και του Χάρη» λένε. Αλλά και για το επίσημο ΠαΣοΚ οι απόψεις διίστανται. Ορισμένοι πιστεύουν ότι το ΠαΣοΚ «υπάρχει μόνο μέσα στη Βουλή, έξω δεν ξέρουμε τι γίνεται», άλλοι όμως εκτιμούν ότι οι παρατάξεις δεν διαλύονται τόσο εύκολα.

Η απόγνωση ενός συνεχώς αυξανόμενου κομματιού της κοινωνίας οδηγεί στην αποδιάρθρωση των