Επετειακή επανέκδοση 50 χρόνων της ταινίας «Συνοικία το Όνειρο»

Μια ταινία που έχει αφήσει ιστορία στον Ελληνικό Κινηματογράφο, η «Συνοικία το 'Ονειρο», από τις λίγες ελληνικές ταινίες που γυρίστηκαν στο ύφος του Ιταλικού Νεορεαλισμού, πολιτικά και κοινωνικά φορτισμένη, άψογη ηθογραφία των φτωχότερων περιοχών της Αθήνας, επεισοδιακή στην πρώτη προβολή της και χτυπημένη βαριά από τη λογοκρισία της εποχής ξαναβγαίνει στις ελληνικές αίθουσες στις 9 Ιουνίου, σε επετειακή επανέκδοση, πενήντα χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία της.

Η «Συνοικία το Όνειρο» γυρίστηκε το 1961 στην Ελλάδα, την εποχή που ο Αλέκος Αλεξανδράκης και η Αλίκη Γεωργούλη άνοιγαν νέο δρόμο στη θεατρική και κινηματογραφική τους καριέρα, ανεβάζοντας στο θέατρο, έργα όπως "Μια ιστορία του Ιρκούτσκ" του Αρμπούζοφ.

Την ίδια εποχή ο Αλεξανδράκης στρέφεται σε κοινωνικά θέματα, και σκηνοθετεί το 1960 το κοινωνικό αισθηματικό δράμα "Ο θρίαμβος". Την επόμενη χρονιά συνεχίζει με τη "Συνοικία το όνειρο".

Το σενάριο της ταινίας συνυπογράφουν δύο σπουδαίοι λογοτέχνες της εποχής, ο ποιητής Τάσος Λειβαδίτης(που γράφει και τους στίχους για το τραγούδι: «Βρέχει στη φτωχογειτονιά») και ο συγγραφέας Κώστας Κοτζιάς.

Κι αυτό σε μια δύσκολη εποχή, εποχή του παρακράτους της ακροδεξιάς και αυστηρής λογοκρισίας που στόχο είχε την καταστολή των φιλελεύθερων απόψεων.

Αποτέλεσμα, η "Συνοικία το όνειρο" ν' αντιμετωπίσει προβλήματα με τη λογοκρισία, η οποία την εμποδίζει από τις συμμετοχές της στο φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης (και αργότερα της Μόσχας, όπου είχε προσκληθεί).

Τελικά η ταινία προβλήθηκε και στα δύο φεστιβάλ, κερδίζοντας στη Θεσσαλονίκη το βραβείο φωτογραφίας (στον Δήμο Σακελλαρίου), ενώ η κριτική επιτροπή απέφυγε να της απονείμει κάποιο βραβείο που θα επαινούσε το τολμηρό για την εποχή θέμα της. Η ταινία κέρδισε και δύο βραβεία των ελλήνων κριτικών: ανδρικής ερμηνείας στον Αλέκο Αλεξανδράκη και μουσικής στον Μίκη Θεοδωράκη.

Μια φτωχογειτονιά της Αθήνας, ο Ασύρματος, είναι το κέντρο του κόσμου για τους ανθρώπους που ζουν εκεί, και προσπαθούν με κάθε τρόπο να ξεφύγουν απ' τη φτώχεια και την ανέχεια. Ο Ρίκος, που μόλις αποφυλακίστηκε, προσπαθεί να βγάλει χρήματα, την ίδια στιγμή που η αγαπημένη του βλέπει άλλους άνδρες, και ο αδερφός της προσπαθεί να συνεισφέρει στα οικονομικά της οικογένειας. Ο Ρίκος θα σκαρφιστεί μια δουλειά αλλά θα ξοδέψει τα συγκεντρωμένα χρήματα. Ένας από τους "συνεταίρους" του θα αυτοκτονήσει. Ο Ρίκος, η αγαπημένη του και ο αδερφός της, ηττημένοι και απογοητευμένοι εξαιτίας των προσδοκιών που δεν ευοδώθηκαν ποτέ, θα αναγκαστούν να συμβιβαστούν με την ωμή πραγματικότητα.

Ο Αλέκος Αλεξανδράκης, στο ρόλο του σκηνοθέτη, αναλαμβάνει να δείξει μια Αθήνα πολύ μακριά από την "επίσημη", ωραιοποιημένη και "τουριστική" εικόνα της. Δημιούργησε μια ταινία, που φαινόταν, το λιγότερο Αριστερή, και εξαγρίωσε τους λογοκριτές που την είδαν ως κομμουνιστική προπαγάνδα ενώ θεωρούσαν και απαράδεκτο να αφήνεται να βγαίνει προς τα έξω μια αληθινή, ωμή, ρεαλιστική και