Η ειρωνεία της Ιστορίας είναι ότι ουσιαστικά τον Γιώργο τον έδιωξε η συμμετοχική δημοκρατία του Internet!

Το μόνο που μένει είναι να δούμε πώς θα σκηνοθετήσει την οριστική αποχώρηση του από τη πολιτική σκηνή... Είναι σίγουρο ότι θα μας εκπλήξει και πάλι!Όποιος στοιχημάτιζε το 2009, ότι η διακυβέρνηση Παπανδρέου θα χρεοκοπούσε με τόσο παταγώδη τρόπο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, είναι βέβαιο ότι θα άδειαζε τα ταμεία των γραφείων στοιχημάτων ανά τον κόσμο. Με μια ποσοστιαία διαφορά από την ΝΔ που άγγιζε τις 10 μονάδες ο Γιώργος Παπανδρέου ξεκίνησε σχεδόν ειδυλλιακά την διακυβέρνηση του το 2009.
Στο εσωτερικό της χώρας, το όνομα του, η απήχηση του στο παραδοσιακό εκλογικό ακροατήριο του ΠΑΣΟΚ και το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που υποτίθεται ότι εκπροσωπούσε, διεμβόλιζε και ένα κομμάτι των κεντρώων ψηφοφόρων.
Στο εξωτερικό, η εξωστρεφής ματιά, ο κοσμοπολιτισμός του και το αστικό του υπόβαθρο τον καθιστούσαν εξ ορισμού σαν έναν αξιόπιστο συνομιλητή. Μπορεί να έκανε τις «ατυχείς» εκείνες δηλώσεις ότι «λεφτά υπάρχουν», οι εταίροι μας, όμως, το εξέλαβαν περισσότερο σαν ένα προεκλογικό ελιγμό για εσωτερική κατανάλωση. Όταν τον είδαν από κοντά, στο πρώτο συμβούλιο κορυφής και τον άκουσαν να εκφράζεται σε αυτά τα τέλεια αγγλικά πείστηκαν οριστικά ότι είχαν βρει έναν ιδανικό συνομιλητή. Το 2009, όταν η διεθνής κρίση που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ με τη κατάρρευση της Lieman ετοιμαζόταν να μεταφερθεί στην Ευρώπη, οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνειδητοποιούσαν με τρόμο, ότι στην εξίσωση της κρίσης χρέους η Ελλάδα ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος. Τότε, οι Ευρωπαίοι καταλάβαιναν ότι το ελληνικό χρέος ήταν μια βραδυφλεγής βόμβα για το ευρώ. Ο ίδιος ο Παπανδρέου και το επιτελείο του που το αποτελούσαν άπειροι σύμβουλοι και κομματικοί γραφειοκράτες δεν αντιλήφθηκαν έγκαιρα το βάθος του προβλήματος. Διαπαιδαγωγημένοι με μια ξεπερασμένη πολιτική κοσμοθεωρία που ουσιαστικά αντιλαμβανόταν τον κόσμο με όρους της δεκαετίας του 80, θυσίαζαν την ουσία για τις εντυπώσεις. Το λεφτά υπάρχουν δεν ήταν ένας προεκλογικός πολιτικαντισμός, ήταν μια επική απάντηση χωρίς νόημα, σε ένα υπαρκτό πρόβλημα.

Το λεφτά υπάρχουν δεν έκρυβε μόνο άγνοια αλλά και περιφρόνηση της κοινής λογικής. Ο Παπανδρέου είχε διαπράξει και ένα άλλο μοιραίο λάθος. Εγκλωβισμένος από μια συγκυριακή συμμαχία με το παλιό ΠΑΣΟΚ για να μπορέσει να αποκρούσει την εσωκομματική απειλή του Βενιζέλου το 2007 δεν εξομάλυνε και δεν ομαλοποίησε στην συνέχεια το εσωκομματικό κλίμα. Ουσιαστικά, ακολουθώντας τις συμβουλές του επιτελείου του κράτησε διχασμένο το κόμμα του. Έτσι δεν ήταν δυνατό να ενσωματώσει στην διακυβέρνηση του όλα εκείνα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που είχαν κυβερνητική εμπειρία, διεθνή ατζέντα, γνώση της οικονομίας και στοιχειώδη επιφυλακτικότητα. Αντιθέτως, στελέχωσε την κυβέρνηση του με ένα εκρηκτικό μίγμα βουλευτών της επαρχίας, ακτιβιστών χωρίς αντικείμενο και συμβούλων που δεν τολμούσαν, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι αντιλαμβάνονταν το πρόβλημα, να του πουν την αλήθεια.

Οι βαρόνοι που εισήλθαν στην κυβέρνηση και είχαν συμμαχήσει μαζί του για λόγους εντελώς κυνικούς προκειμένου να αξιοποι