Η τάξη των «Παζαρέων» στο Ιράν

Το...τσιμπούκι του πολέμου κατά του Ιράν φαίνεται να περιφέρεται στις δυτικές καγκελαρίες υπό την υψηλή εποπτεία της Ουάσιγκτον και του Ισραήλ.
Την τελευταία μέρα του 2011 ο Πρόεδρος Ομπάμα υπέγραψε νομοθεσία για την Άμυνα που συμπεριελάμβανε τροπολογία η οποία επιβάλλει αμερικανικές κυρώσεις σε όποιο κράτος ή εταιρεία αγοράσει πετρέλαιο/ αέριο από το Ιράν και η συναλλαγή γίνει κατευθείαν με την Κεντρική (κρατική) Τράπεζα του Ιράν.
Η τροπολογία διαθέτει δυο μεγάλα παράθυρα. Επιτρέπει στον Πρόεδρο, εφόσον θελήσει να καθυστερήσει την εφαρμογή νόμου για ένα εξάμηνο, δίνοντας έτσι χρόνο στο Ιράν να τερματίσει το πυρηνικό του πρόγραμμα που είναι η βασική αιτία , όχι όμως η μοναδική, που επικαλείται η Δύση για την επιβολή του επιπρόσθετου εμπάργκο, πέραν των ήδη υφιστάμενων που χρονολογούνται από τα μέσα του 1990.
Το δεύτερο παράθυρο επιτρέπει στον Αμερικανό ηγέτη να παράσχει επιλεκτικές εξαιρέσεις εφόσον (α) συμπεράνει ότι η εφαρμογή του εμπάργκο επηρεάζει την αμερικανική ασφάλεια και δημιουργεί αναστάτωση στις αγορές και (β) εφόσον μια συγκεκριμένη χώρα πείσει τους Αμερικανούς ότι λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα που σταδιακά θα επιφέρουν τερματισμό των συναλλαγών του με την Τεχεράνη.
Εδώ μπορούμε να διακρίνουμε μια διάσταση απόψεων ανάμεσα σε Αμερικανούς και Ισραηλινούς με τους τελευταίους να πιέζουν μέσω των συμμάχων τους στο Κογκρέσο, και τον Ομπάμα να αποδέχεται μεν αλλά να αφήνει στον εαυτό του αρκετή ευελιξία. Ανεξάρτητα έχουμε ήδη μπεί στο 2012 που είναι έτος προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ. Έτσι ο Ομπάμα, και να ήθελε, δεν έχει άλλη επιλογή παρά να υψώσει τον πήχη έναντι του Ιράν. Το θέμα είναι ότι μια εφαρμογή των τελευταίων κυρώσεων, που ουσιαστικά είναι κυρώσεις εναντίον του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας, θα σημαίνει κήρυξη πολέμου κατά του Ιράν του οποίου η οικονομία έχει μια εξάρτηση 70-80% από τις πωλήσεις πετρελαίων και υγραερίου στις παγκόσμιες αγορές. Ταυτόχρονα υπάρχει και μια μεγάλη εξάρτηση παγκοσμίως από τις πωλήσεις του Ιράν.
Έχουμε και λέμε λοιπόν. Ετήσια παραγωγή του Ιράν σε πετρέλαιο είναι περίπου 4 εκ. βαρέλια ημερησίως. Εξάγει περίπου 2,5 εκ. Μεγαλύτερος πελάτης είναι η Ιαπωνία (10%). Ακολουθούν η Κίνα, η Ν. Κορέα, η Ινδία και η Ρωσία με τη μέθοδο των ανταλλαγών. Πιο κοντά μας η Τουρκία, με 30% σε πετρέλαιο και 20% σε υγραέριο. Ακολουθεί η ΕΕ με 6% (Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα). Το περίπου 1/6 των ενεργειακών αναγκών του κόσμου προέρχεται από το Ιράν που είναι επίσης μετά της Σαουδική Αραβία, ο δεύτερος εξαγωγέας των χωρών ΟΠΕΚ. Οι εισαγωγές του Ιράν προέρχονται κατά κύριο λόγο από Γερμανία (5,5 δις), Κίνα (5 δις), Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (4 δις) και μετά Ν. Κορέα, Γαλλία, Ιαπωνία, Τουρκία, Ρωσία, Λατινική Αμερική, κλπ.
Είναι δυνατόν να εφαρμοστούν οι τελευταίες αμερικανικές κυρώσεις χωρίς η διεθνής οικονομία να αρχίζει να ουρλιάζει; Θα αναγκασθεί ο Ομπάμα να κάνει εξαιρέσεις; Σε ποιους; Να μαστε σίγουροι ότι η Τουρκία θα είναι η πρώτη που θα απαιτήσει και θα τις πάρει τις εξαιρέσεις. Οι συναλλαγέ