Και ακόμη είμαστε στην αρχή...

Η οικονομική κρίση και ιδιαιτέρως η διαχείρισή της, αρχίζει και επιδρά πλέον κατά τρόπο καταλυτικό στη ζώνη της παλαιάς και της νέας πολιτικής.Η κυβέρνηση διαχειριζόμενη την κρίση και βυθιζόμενη στο χάος σε διάστημα είκοσι μηνών έχασε τα αυγά και τα καλάθια. Η εμπιστοσύνη προς τον κ. Παπανδρέου ξοδεύθηκε, οι «αστέρες» που τον συνόδευαν βγήκαν από το κάδρο και ο ίδιος αναγκάσθηκε να παραδώσει εξουσία στον κ. Βενιζέλο.Μέσα σε μια βδομάδα ο νέος αντιπρόεδρος «καθάρισε» όλους τους δελφίνους και υποδελφίνους, οι οποίοι είτε θα συνασπισθούν για να τον αντιμετωπίσουν, είτε θα του «φιλήσουν» το χέρι προκειμένου να εξασφαλίσουν την εύνοιά του ή έστω την ανοχή του.Το κομματικό παιγνίδι στο ΠαΣοΚ φαίνεται ότι ξαναστήθηκε με την «συγκυβέρνηση» Παπανδρέου - Βενιζέλου και κατά τα φαινόμενα στην επόμενη φάση κανείς δεν θα έχει απορία για τον διάδοχο.Στη Νέα Δημοκρατία από την άλλη πλευρά τα πράγματα επίσης φαίνεται πως μορφοποιούνται.Ο κ. Σαμαράς μοιάζει να ζει σε αντίφαση μοναδική. Πολιτεύεται σαν να μην κυβερνούσε το κόμμα του πριν από 20 μήνες και επιπλέον τείνει να μετατρέψει τη Νέα Δημοκρατία, το κόμμα που εμπνεύσθηκε την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρώπη, σε αντιευρωπαϊκή δύναμη.Ηδη αυτό προκαλεί δυσφορία. Η Ελσα απεχώρησε και αρκετοί ακόμη νεοδημοκράτες βουλευτές δεν αισθάνονται και τόσο άνετα με του Φαΐλου τα προστάγματα και του Χρύσανθου τις ιδέες.Οσο θα περνά ο καιρός η κρίση ταυτότητας θα αναδεικνύεται και το κόμμα του κ. Σαμαρά θα τείνει να μοιάζει με σέχτα εθνολαΐκή, παρά με κεντροδεξιό αστικό κόμμα εξουσίας.Κρίση ταυτότητας επίσης αντιμετώπισε ήδη το κόμμα της κυρίας Μπακογιάννη. Η φιλόδοξη Ντόρα βρέθηκε στη δύσκολη θέση να αποζητεί τη διάσωση της οικονομίας, να συμφωνεί με τις προβλέψεις του μεσοπρόθεσμου και να μην μπορεί να το ψηφίσει. Έφθασε στη μεσοβέζικη λύση να δηλώσει «παρούσα» στην επίμαχη ψηφοφορία και αν συνεχίσει έτσι στο τέλος θα αναγκασθεί να βάλει λουκέτο στη «Δημοκρατική Συμμαχία».Αλλά και ο Καρατζαφέρης αντιμετωπίζει αντίστοιχα προβλήματα. Ο ΛΑΟΣ ανεδείχθη ως δύναμη της εθνολαΐκής δεξιάς, πέρσι τάχθηκε με το μνημόνιο, τώρα εμπνεύσθηκε την οικουμενική και κατέληξε να καταψηφίσει το μεσοπρόθεσμο. Μπορεί να πει κανείς ότι ανεδείχθη σε πρωταθλητή της κωλοτούμπας, δίδοντας χώρο και υπόσταση στις πολλές εθνικιστικές γκρούπες που εμφανίσθηκαν τελευταία.Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη ξανάπαιξε με την πλατεία και τις κινητοποιήσεις, πήγε να ξανασυναντηθεί με την «κινηματική» λογική και στο τέλος έφθασε να καταγγέλλει ως παρακρατικούς τους «κινηματικούς» διαδηλωτές που εδώ και χρόνια όταν έρχονται αντιμέτωποι με την Αστυνομία καταλήγουν στα μπάχαλα. Είναι κι αυτός θύμα της σχοινοβασίας ανάμεσα στο κίνημα και τον αστικό καθωσπρεπισμό.Το ΚΚΕ χάνει κι αυτό απέναντι στην αντισυστημική νεολαία που το εγκαταλείπει, καθώς το αναγνωρίζει ως συντηρητική δύναμη.Από εκεί και πέρα ο ανεξάρτητος παρατηρητής δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει ότι η κρίση ενισχύει το κύμα των ούλτρα «αντισυστημικών» δυνάμεων, που δεν το έχουν σε τίποτε να συγκρουσθούν με τις αρχές.Πέραν