Περι "ενότητας" της Αριστεράς

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ, ή η αριστερή εκδοχή της πολιτικής ανευθυνότητας

Του Σεραφείμ Χ. Μηχιώτη
[email protected]

Θα μας τρελάνει ο κυρ-Αλέξης; Είτε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ είναι αθεράπευτα ρωμαντικός, είτε πολιτικώς άπειρος, εκτοξεύων πυροτεχνήματα, ώστε να εξασφαλίσει αδαπάνως πολιτική διαφήμιση από τα δελτία ειδήσεων. Αλλά αυτό απάδει από την απαιτούμενη από έναν πολιτικό αρχηγό σοβαρότητα -και δη νέο ώς προς την ηλικία- ώς και κυρίως από την αυτονόητη ικανότητα του, να συλλαμβάνει ώριμες προς υλοποίηση προτάσεις προς τα κόμματα, το πολιτικό προσωπικό και τελικώς προς την ίδια την κοινωνία.
Η εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» εδημοσίευσε χθες συνέντευξη του Τσίπρα, μέσω της οποίας προτείνει κοινήν κάθοδον ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ και των λοιπών αριστερών δυνάμεων, εν όψει των εκλογών της 6ης Μαίου, εις τις οκτώ μονοεδρικές περιφέρειες της χώρας. Εμφανίζεται, συνεπώς, να κόπτεται ώς προς την «ενότητα της αριστεράς» και μέσω μίας κινήσεως τακτικής να πιέζει τα άλλα αριστερά κόμματα, με το ΣΥΡΙΖΑ, επί το ορθότερον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, όπως μετωνομάσθη προσφάτως, σε ρόλο «μπροστάρη», ώστε, ακόμη και αν δεν ευοδωθούν οι προτάσεις του, αυτός να εμφανισθεί ότι «έπραξε το καθήκον» και ότι οι άλλες αριστερές παρατάξεις προέκριναν να μην ανταποκριθούν εις το «κάλεσμα ενότητας» που αυτός απηύθυνε. Ώς εδώ η καταγραφή των θεμιτών, πολιτικάντικων προθέσεων. ΄Αλλωστε ο πολύς Τσίπρας συνηθίζει να βλέπει «μεγάλο το μπόϊ του», όχι μόνον στο ηλιοβασίλεμα, αλλά όλο το 24ωρο. Λίγη αίσθηση μέτρου δεν έχει; Κι αν ό ίδιος δεν την έχει, που δεν την έχει, μήπως πρέπει να του την εμφυσήσει κάποιος; Κάποιος σύμβουλος περί τα επικοινωνιακά, Σκουρλέτης και λοιποί;
Και τώρα, ας αφήσουμε το περιτύλιγμα και ας περάσουμε στην ουσία...
Οι κυρίως αποδέκτες της προτάσεως Τσίπρα, είναι το νεοσταλινικό ΚΚΕ της Αλ. Παπαρήγα και η ανανεωτικών προθέσεων ΔΗΜΑΡ του Φ. Κουβέλη. Ποιό κοινό σημείο τους συνδέει, πέραν του κενού οποιασδήποτε επικοινωνίας, του τεράστιου χάσματος μεταξύ τους;
Κομματικό «μαντρί» οι της Παπαρήγα. Χαμηλών τόνων οι δεύτεροι, με επίγνωση της πραγματικότητος και των τεράστιων δυσκολιών που αντιμετωπίζει η χώρα, αντιμνημονιακοί μεν γενικώς, αλλά όχι «λυσσασμένοι» σταυροφόροι, που θέλουν «εδώ και χθες» ανατροπή των δεσμών του μνημονίου και «άλλη πορεία» της χώρας. Δυστυχώς, επίσης, οι δεύτεροι, στερούνται της παρουσίας του στις γραμμές τους, του «ανανεωτικού» Δημ. Παπαδημούλη, καθώς ο τελευταίος προτίμησε το ρόλο του «ανανεωτικού ψάλτη» στον πολυτασικό ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Θα το πληρώσει, όμως το λάθος, διότι «ανανέωση» ώς περιεχόμενο δεν υπάρχει στο χώρο, όπου επέλεξε να παραμείνει ουραγός. Ορθώς έχει τονίσει ο Φ. Κουβέλης ότι η η «ενότητα της αριστεράς» δεν αποτελεί υπόθεση αριθμητικού αθροίσματος, αλλά αρχών και στόχων πολιτικής που πρέπει να συμπλέουν πρωτίστως να συναθροίζονται, αντί να αποκκλίνουν.
Οι υψηλές αρχές, οι πανανθρώπινες και υπερκείμενες αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας, αποτελούν ή όχι λυδία λίθο αναφοράς των νεοσταλινικών του ΚΚΕ; Η απά