Αριστοτέλους:Ο ηρωισμός, η τόλμη και η αυτοθυσία δεν αποτελούν έννοιες γενικές

Ανακοίνωση του Γραφείου της Επικεφαλής Ανθρωπιστικών Θεμάτων Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων για την κηδεία του ήρωα του 1974 Κ. Κόκκα, την Κυριακή 15/10. 

Το ύστατο χαίρε σε άλλον ένα ήρωα που έπεσε μαχόμενος για την υπεράσπιση της πατρίδας μας το μαύρο καλοκαίρι του 1974, απηύθυνε σήμερα η Κύπρος.

Στον Κώστα Κόκκα, 21 ετών, που με αυτοθυσία συνέβαλε στο να σωθούν

στρατιώτες του Γ’ Λόχου του 211 Τάγματος Πεζικού, οι οποίοι βρέθηκαν εκτεθειμένοι και αβοήθητοι στις κακοτράχαλες πλαγιές του Τράχωνα το τριήμερο από τις 20 μέχρι τις 22 Ιουλίου.

Στην κηδεία των λειψάνων του ήρωα που τελέστηκε σήμερα από τον Ιερό Ναό Αποστόλου Λουκά, στην Ορούντα, εκ μέρους της Πολιτείας, επικήδειο λόγο εκφώνησε η Επικεφαλής Ανθρωπιστικών Θεμάτων Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων κα Άννα Αριστοτέλους η οποία στη συνέχεια κατέθεσε στεφάνι εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Στον επικήδειο λόγο, η κα Αριστοτέλους ανέφερε, μεταξύ άλλων: «Με αισθήματα ευλάβειας, δέους, σεβασμού και υπερηφάνειας, συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να απευθύνουμε το ύστατο χαίρε στο γενναίο τέκνο της πατρίδας μας, Κώστα Κόκκα του Ανδρέα και της Ελένης, λαμπρό τέκνο της Ορούντας.

Στον ήρωα που, όπως υπέδειξε η κα Αριστοτέλους, «ανήκει σε μια γενιά ηρώων η οποία πολέμησε το μαύρο καλοκαίρι του 1974 με τα λιγοστά μέσα που είχε στη διάθεση της για να υπερασπιστεί ότι πολυτιμότερο. Την ελευθερία μας», προσθέτοντας ότι «την ίδια ώρα, δεν υπάρχει πιο ελπιδοφόρο και αισιόδοξο μήνυμα για το μέλλον του λαού μας, από τον ηρωισμό μιας γενιάς στην οποία ανήκει ο Κώστας Κόκκας και η οποία πολέμησε με αυτοθυσία για την ελευθερία της πατρίδας μας.

Ο ηρωισμός, η τόλμη και η αυτοθυσία δεν αποτελούν έννοιες γενικές και αόριστες, μα πράξεις προερχόμενες από ανδρειωμένους, φωτεινούς και ευλογημένους ανθρώπους. Ενός τέτοιου ανθρώπου, ήρωα, κλείνει σήμερα ο κύκλος της τραγικής ιστορίας. Του Κώστα Κόκκα, του ήρωα της Ορούντας, που έπεσε υπέρ πίστεως και Πατρίδος τον μαύρο Ιούλη του 1974».

Πρόσθεσε ότι ο Κώστας Κόκκας, ήταν παιδί πολύτεκνης οικογένειας, με πατέρα εργάτη. Κατετάγη στην Εθνική Φρουρά το 1971 και ότι μετά τη συμπλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, επέστρεψε στην Ορούντα και έπιασε δουλειά ως ηλεκτροκολλητής στην Ελληνική Μεταλλευτική Εταιρεία στο Μιτσερό.

Όπως ανέφερε η κα Αριστοτέλους: «Ο Κώστας, εκείνο το μαύρο πρωινό, άκουσε για τα φοβερά μαντάτα της εισβολής από το ραδιόφωνο. Στο κάλεσμα της πατρίδος για επιστράτευση, ο Κώστας δήλωσε παρών. Αφού αποχαιρέτισε την οικογένεια του, μπήκε στο αυτοκίνητό του και μετέβη στο εγγύτερο σημείο κατάταξης εφέδρων, στην 23η Επιλαρχία Μεσαίων Αρμάτων στην Κοκκινοτριμιθιά. Από εκεί, μαζί με άλλους εφέδρους μετέβησαν στο BMH στη Λευκωσία κι αφού πήραν όπλα, συνέχισαν για το Ελένειο για να λάβουν οδηγίες.

Ο κλήρος τους έλαχε να μεταφερθούν στον Τράχωνα, όπου έδρευε το 211 Τάγμα Πεζικού, το οποίο είχε υπό την ζώνη ευθύνης του μια περιοχή που εκτεινόταν από την Ομορφίτα μέχρι τον Βόρειο Πόλο Καϊμακλίου. Ο Κώστας τοποθετήθηκε και επάνδρωνε το φυλάκιο 1096 στην τοποθεσία «Βουνάρι», γνωστή ως χοιροστάσιο. Σε αυτή την περιοχή εκτυλίχθηκαν, εκείνες τις τραγικές ημέρες, μερικές από τις πιο σκληρές σκηνές του πολέμου. Σκηνές που δεν μπορούν να λησμονηθούν, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Οι στρατιώτες του 211 δέχονταν από τις 20 Ιουλίου συνεχείς επιθέσεις από επίγειες τουρκικές δυνάμεις και καταιγιστικά πυρά από την τουρκική πολεμική αεροπορία, ενώ βρίσκονταν και στο πεδίο ελευθέρων σκοπευτών. Ο τρίτος λόχος, στον οποίο εντάχθηκε ο Κώστας, αντιστάθηκε και δεν οπισθοχώρησε. Κράτησε με νύχια και με δόντια τις θέσεις του, επιδεικνύοντας απαράμιλλη ανδρεία, γενναιότητα και θάρρος.

Την 22α Ιουλίου ανακοινώθηκε εκεχειρία. Ο Κώστας Κόκκας και οι συναγωνιστές του, που υπερασπίστηκαν με επιτυχία το φυλάκιο 1096, μπορούσαν πλέον να ανασάνουν. Μόνο που η εκεχειρία δεν κράτησε πολύ. Τα τουρκικά στρατεύματα την παραβίασαν, εξαπολύοντας νέες επιθέσεις, αυτή τη φορά με όλμους. Την ανήσυχη ηρεμία διαδέχθηκαν οι κραυγές των Τούρκων εισβολέων που εξαπέλυσαν συντονισμένη επίθεση κατάληψης των φυλακίων.

Ο Κώστας και οι συναγωνιστές του ένιωθαν πλέον τον κλοιό να στενεύει και τον εχθρό σε απόσταση αναπνοής. Οι υπεράριθμοι και άρτια εξοπλισμένοι εισβολείς βρίσκονταν λίγα μέτρα μακριά. Με τα πολυβόλα που διέθεταν έβαλλαν ασταμάτητα και πετούσαν χειροβομβίδες, ενώ υποστηρίζονταν από άρματα μάχης και άλλα βαρέα όπλα. Το φυλάκιο ήταν πλέον περικυκλωμένο, ο αγώνας άνισος, η μάχη έμοιαζε χαμένη.

Μέσα στο χάος δίδεται οδηγία να ανασυγκροτηθούν. Επιλέγεται η πλευρά διαφυγής και ένας - ένας επιχειρούν έξοδο με την κάλυψη των πυρών των συναγωνιστών τους, με πυρ και κίνηση. Αυτή φαίνεται πως ήταν και η τελευταία ηρωική πράξη του Κώστα Κόκκα. Με το τυφέκιο του επιχειρεί να καλύψει τα νώτα των συναγωνιστών του.

Εκείνες τις δραματικές ώρες της 22ας Ιουλίου, ο ηρωισμός και η ανδρεία περισσεύουν. Ο Κώστας και οι συναγωνιστές του αναλώνουν κάθε ικμάδα των δυνάμεων τους, πριν προσφέρουν ό,τι πολυτιμότερο είχαν στον ιερό αλλά άνισο αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας.

Το φυλάκιο κατελήφθη από τα τουρκικά στρατεύματα. Στο προσκλητήριο του τρίτου λόχου του 211 Τάγματος Πεζικού την επόμενη ημέρα, ο Κώστας Κόκκας και άλλοι στρατιώτες, είναι απόντες».

Αναφερόμενη στο δράμα της οικογένειας του ήρωα, η Επικεφαλής Ανθρωπιστικών Θεμάτων Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων είπε: «Από τότε, ξεκίνησε και ο Γολγοθάς της οικογένειας του ήρωα, που απεγνωσμένα αναζητούσε μια πληροφορία, ένα στοιχείο που θα φανέρωνε τι του συνέβη. Οι γονείς του Κώστα απεβίωσαν μετά την τουρκική εισβολή, με τον καημό της μη διακρίβωσης της τύχης του παιδιού τους.

Χρειάστηκε να περάσουν περίπου 47 χρόνια για να ταυτοποιηθεί ένα μικρό οστό από το μετακάρπιο της παλάμης του ήρωα της κυπριακής ελευθερίας, καθ’ ότι υπήρξε τεράστια διατάραξη στην ευρύτερη περιοχή του Τράχωνα», ανέφερε η κα Αριστοτέλους, η οποία τόνισε πως ο Κώστας Κόκκας αποτελεί παράδειγμα ανδρείας, δείχνοντας σε όλους εμάς πόσο ιερή είναι η ελευθερία και ο λόγος που θα πρέπει ο αγώνας να είναι ασταμάτητος.

Πρόσθεσε: «Μπροστά στον Κώστα Κόκκα, κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ και καλούμαστε να αντλήσουμε διδάγματα, να αντλήσουμε δύναμη και να εμπνευστούμε. Πιστός στο κάλεσμα της πατρίδας, μετά την επιστράτευση κατατάχθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη, στη μάχη δεν υποχώρησε ούτε βήμα, πολέμησε γενναία με τα πενιχρά μέσα που διέθετε, αλλά με αρετή και τόλμη έναν πάνοπλο και πανίσχυρο εχθρό. Eκείνη την ημέρα στο φυλάκιο 1096, ο Κώστας μας, το γενναίο παλληκάρι, πολεμούσε μέχρι την τελευταία του στιγμή για να προλάβουν οι συστρατιώτες και συναγωνιστές του να ανασυγκροτηθούν. Τον είδαν να μάχεται, μπροστάρης, άκαμπτος και αγέρωχος».

Τέλος, η κα Αριστοτέλους υπογράμμισε πως ο ηρωισμός του Κώστα Κόκκα ενισχύει τη θέλησή μας ως κράτος για διασφάλιση της δικαίωσης της θυσίας των ηρώων μας.

Διαβάστε επίσης: Ξεκίνησε η επιχείρηση απομάκρυνσης Αμερικανών από Ισραήλ προς Κύπρο (ΒΙΝΤΕΟ)