Επιθανάτιος ρόγχος...

Ήταν μία απροσδόκητη αναλαμπή. Κάτι που δεν περίμενε κανείς. Όσοι τον είδαν ντυμένο με τα ρούχα προπόνησης της Δευτέρας, σάστισαν. Όντως, είναι καλά ή μας κάνει πλάκα; Ο τραυματισμός του στο δεξί γόνατο στις 21 Νοεμβρίου στο παιχνίδι απέναντι στην Ατλέτικο Μαδρίτης έμοιαζε με τέλος. Όχι της σεζόν. Τέλος καριέρας. Τέλος αυτού που θυμόμασταν τέλος πάντων ως Ζεράρδ Πικέ.

Ευτυχώς, για τον ίδιο, ο πρόσθιος χιαστός είχε πειραχτεί, αλλά δεν είχε κοπεί. Ο έσω πλάγιος όμως είχε τεντώσει στα άκρα. Τουτέστιν ένα τρίμηνο στα πιτς, τα «γέρικα» κορμιά θέλουν ακόμα περισσότερο χρόνο για να συνέλθουν.

Ο

Ρόναλντ Κούμαν δίστασε, αλλά δεν είχε και τίποτα καλύτερο να βάλει. Η επιστροφή του Καταλανού έμοιαζε με το χαλάζι στην αναβροχιά. Ο Ουμτιτί φέτος μοιάζει με τον σκουντούφλη. Μία από τις αποκαλύψεις της σεζόν, ο Ρόναλντ Αραούχο ήταν κι αυτός στα πιτς. Σάμπως είχε μείνει και κανείς άλλος. Ο Πικέ και ο Λενγκλέ. Ο Λενγκλέ και ο Πικέ.

Η χρησιμοποίηση του στην βασική ενδεκάδα, μόλις με δύο προπονήσεις στα πόδια, αλλά ούτε ένα προπονητικό δίτερμα, ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να περιμένει ο Μαουρίτσιο Ποτσετίνο. Το τμήμα scouting αποκλείεται να είχε ετοιμάσει πλάνο με τον Καταλανό έτοιμο, τέτοιο δώρο αποκλείεται να περίμενε η ύαινα Κιλιάν Μπαπέ που ήταν έτοιμος να κατασπαράξει την λεία του.

Στην πραγματικότητα, δεν ήταν μία αναλαμπή. Ήταν ο επιθανάτιος ρόγχος. Σημειολογικά, ο Ζεράρδ Πικέ όφειλε να βρίσκεται στο γήπεδο σε αυτό το τέλος εποχής. Όφειλε να είναι εκεί στην βραδιά που σηματοδοτεί ένα μεγάλο φινάλε. Δεν ήταν απλώς μία τελετή παράδοσης - παραλαβής από τον Λιονέλ Μέσι στον επόμενο μεγάλο grand-maitre του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.

Ήταν το game over αυτής της Μπαρτσελόνα. Μετά την αποστρατεία του Πουγιόλ, του Τσάβι, του Ινιέστα, του Ντάνι Άλβες είναι πια η σειρά της επόμενης σειράς. Του Σέρχιο Μπουσκέτς. Του Ζεράρδ Πικέ. Πιθανώς και του Μέσι.

Η φωτογραφία που δείχνει τον Καταλανό αμυντικό να τραβάει απονενοημένα από την φανέλα το καθαρόαιμο που λέγεται Κιλιάν Μπαπέ και εκείνος με φούρια να τον σέρνει μαζί του ισοδυναμεί με περισσότερες από χίλιες λέξεις. Είναι τόσο ισχυρή εικόνα, τόσο ταπεινωτική σκηνή, που τερματίζει καριέρες.

Ο ιστορικός αυτός κύκλος μιας ομάδας που άλλαξε τον τρόπο που παίζεται (και που βλέπουμε) το ποδόσφαιρο κλείνει άγαρμπα. Με ιστορικούς λεκέδες. Με διασυρμούς. Με συντριβές. Δεν είναι μόνο το 2-8 από την Μπάγερν και το 1-4 από την Παρί. Είναι η εικόνα μιας ομάδας που έδειχνε πια ανήμπορη να αντιμετωπίσει αυτό που η ίδια εισήγαγε.

Ήταν μία μάχη ανάμεσα στο παλιό και το νέο. Στο λυκόφως με το λυκαυγές. Στο χθες με το αύριο. Ανάμεσα σε αυτό που φεύγει με αυτό που έρχεται. Ανάμεσα στο χορτάτο και το πεινασμένο. Ανάμεσα σε αυτό που τελείωσε και σε αυτό που δεν άρχισε. Ήταν άνισο. Σχεδόν… άδικο.

Κοιτώντας την μεγάλη εικόνα, αυτό το 1-4 πιθανώς να αποδειχθεί και η λύτρωση για την Μπαρτσελόνα. Το καλώδιο από την πρίζα βγήκε βίαια από μόνο του, δεν το τράβηξε κάποιος εκ των έσω. Οι αποφάσεις θα παρθούν από μόνες τους, δεν θα είναι οδυνηρές, ούτε δύσκολες. Τα 12 γκολ από την Μπάγερν και την Παρί θα είναι η απάντηση σε κάθε «γιατί».

Κι όμως, σε μία χρονιά χάους, καταστροφής, αποδόμησης, ενός δις χρέους, η άτιτλη (όπως όλα δείχνουν) σεζόν ενδεχομένως να αποδειχθεί η πιο γόνιμη των τελευταίων ετών για την Μπαρτσελόνα!  Φέτος έβγαλε τον Πέδρι. Βγάζει τον Τρινκάο. Τον Αραούχο. Παρουσίασε τον Μινγέθα. Επανέφερε τον Ρίκι Πουτς. Ενσωμάτωσε τον Ντεστ.

Εμφάνισε τον Μορίμπα. Εξέλιξε τον Ντε Γιονγκ. Κάποια στιγμή θα γυρίσει ο Ανσού Φάτι. Μαγιά υπάρχει, απλώς όλες οι ζύμες θέλουν τον χρόνο τους και ιδανική θερμοκρασία για να φουσκώσουν όπως πρέπει. Με ή χωρίς τον Λιονέλ Μέσι στην επόμενη ημέρα.

Κοιτώντας την μεγάλη εικόνα αυτό το 1-4, μπορεί να αποδειχθεί σωτηρία για την Μπαρτσελόνα. Ο Κιλιάν Μπαπέ μετά από αυτό το βράδυ είναι πιο μακριά από ποτέ από την Ρεάλ Μαδρίτης. Μία λύτρωση.

Άραγε πόσα από τα μεγάλα κλαμπ, που με τον Μαυρίσιο Ποτσετίνο ελεύθερο στην πιάτσα, δίστασαν να πατήσουν την σκανδάλη μεσούσης της σεζόν χτυπάνε σήμερα το κεφάλι τους στον τοίχο; Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σίγουρα. Η Τσέλσι πιθανώς. Η Ρεάλ Μαδρίτης το ίδιο.

Αυτό που έμοιαζε ανεξήγητο, η απομάκρυνση του Τόμας Τούχελ μεσούσης της σεζόν, χωρίς λόγο και αιτία, μία κίνηση που έδειχνε να στερείται τακτ, τρόπων, κλάσης, μπορεί να αποδειχθεί το μεγαλύτερο κόλπο της Παρί Σεν Ζερμέν ever. Μεγαλύτερο κι από τις μεταγραφές του Νεϊμάρ ή του Μπαπέ…