Πολιτική, εκλογές, νεολαία

Εγώ δεν θα ψηφίσω!*

Σε λιγότερο από 100 μέρες θα έχουμε εκλογές στο ευρωκοινοβούλιο και στα όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης, οι πολίτες θα κλιθούν να ψηφήσουν τους εκπροσώπους τους στο μόνο δημοκρατικά εκλέξιμο θεσμό της ευρωπαϊκής ένωσης, και τους ανθρώπους που θα διευθετούν πολλά καθημερινά ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ζωή τους στην κοινότητα/πόλη τους.

Η συμμετοχή όλων στις δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες είναι

πολύ σημαντική, και ιδιαίτερα αυτή των νέων. Ζούμε σε μια κρίσιμη περίοδο, η συνεχιζόμενη παράνομη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η οικονομική κρίση και η αστάθεια που σε συνδυασμό με την ακρίβεια μαστίζουν τους πολίτες, η έλλειψη δημοκρατικών μηχανισμών εντός της ΕΕ (κρίση δημοκρατίας), τα προβλήματα(ιδιαίτερα στην Κύπρο) με το κράτος δικαίου και την ασφάλεια των πολιτών, με το σύστημα υγείας και παιδείας. Οι θεμελιώδεις αξίες απειλούνται και οφείλουμε να τις διαφυλάξουμε. Ως νέοι δεν νιώθουμε βεβαιότητα για το μέλλον, σιγουριά ότι τα όσα ακολουθήσουν θα είναι καλύτερα από όσα προηγήθηκαν, καθημερινώς παρατηρούμε τα παρά πάνω και τόσα άλλα να συμβαίνουν, που μόνο απελπίζουν…

Και όμως θεωρώ πως πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να την αλλάξουμε μόνοι μας. Το μέλλον και το παρόν ανήκει στην νεολαία, και αυτή θα πρέπει να το διεκδικήσει. Να διεκδικήσουμε μια κανονική χώρα, με καλά σχολεία, με νοσοκομεία που θεραπεύουν και δικαστήρια που αποδίδουν την δικαιοσύνη, μια χώρα επανενωμένη, να διεκδικήσουμε μια καλύτερη ένωση που να δουλεύει πάντοτε προς όφελος των πολιτών, και άλλα τόσα, που μπορούμε να διεκδικήσουμε. Οι συνθήκες για αυτό δεν είναι από την μια ευνοϊκές, το σύστημα δυστυχώς ρίζωσε για τα καλά, από την άλλη όμως υπάρχει άλλη επιλογή;

Πρέπει όμως να δοθούν και κίνητρα και τρόποι για την νεολαία για να συμμετέχει, όπως μου αρέσει να το λέω “ενεργά στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων σε όλα τα επίπεδα”. Σε αυτό τον τόπο, αλλά και στο κόσμο γενικά οι νέοι πρώτοι στρατεύονταν στον στρατό(ακόμη και ανήλικοι), πρώτοι πήγαιναν στον πόλεμο, πρώτοι έπρεπε να ξαναχτίσουν τα κατεστραμμένα, πρώτοι να ριχθούν στους αγώνες, και αυτό συνέβαινε διαχρονικά. Πάντοτε όμως όταν έπρεπε να ληφθεί η νεολαία υπόψη είτε δεν λαμβάνονταν είτε φανατιζόταν ώστε να πει το “σωστό”.Ένας 17χρονος όμως μπορεί να στρατευτεί και να πάρει όπλο στα χέρια του, ο ίδιος όμως 17χρονος δεν μπορεί να ψηφήσει, και σίγουρα κανείς στο σχολείο του δεν θα του διδάξει τα δικαιώματα του και το πως λειτουργεί η δημοκρατία, αφού το ίδιο το σχολείο διαχρονικά τα παραβιάζει και είναι αυταρχικό, αδυνατεί να διδάξει αντικειμενική ιστορία, να δώσει πραγματικά χρήσιμες ποιοτικές γνώσεις και να προετοιμάσει τον νέο για τον κόσμο.

Ήρθε η στιγμή όχι μόνο να πούμε στους νέους πηγαίνετε ψηφήστε. Πρέπει να δωθεί σε εμάς πραγματική φωνή, πραγματική θέση στην λήψη αποφάσεων σε όλα τα επίπεδα, εθνικό, ευρωπαϊκό, τοπικό, να εκλέγουμε εκπροσώπους στους θεσμούς (από τα 18), να υπάρχουν επίσημα νέοι άνθρωποι κοντά στους λήπτες αποφάσεων και σε θέσεις όπου μπορούν να προσφέρουν, να γίνονται νέοι άνθρωποι λήπτες αποφάσεων. Σημαντικό όμως είναι και η ίδια η κοινωνία να ενθαρρύνει νέους (και στο πνεύμα) ανθρώπους που να έχουν πραγματικά όρεξη, θέληση, ικανότητα, να αναλάβουν, μακριά από συμφέροντα, προσωπικές φιλοδοξίες και σκοπιμότητες.

Δεν πρέπει να υπάρχει μόνο συμμετοχή χάρη της συμμετοχής. Εδώ και παραπάνω από 3 περίπου χρόνια ασχολούμαι με τα κοινά, προσπαθώ να αναδείξω και να αλλάξω διάφορα ζητήματα μεταξύ άλλων στην παιδεία, στις μεταφορές, στην ασφάλεια των πολιτών, σε θέματα δικαιοσύνης, σε θέματα μέλλοντος και προοπτικών ανάπτυξης. Ενέπλεξα πολλούς νέους με τα κοινά, και έβγαλα προς την φορά πολλά θέματα. Μεγαλύτερη ικανοποίηση είναι ακριβώς ένα ζήτημα να επιλύεται, κάτι έστω και μικρό να αλλάζει. Από τα μικρά πρέπει να περάσουμε στα πολύ μεγάλα πριν είναι αργά…

*επειδή είμαι ακόμα 17

Χρίστος Παρμάκκης,
Νέος ευρωβουλευτής
Τέως εκπρόσωπος Κύπρου στη σύνοδο νεολαίας της ΕΟΚΕ
Τέως νέος σύμβουλος του δικτύου ENYA του συμβουλίου της Ευρώπης