Το κάλεσμα του Ευρωκοινοβουλίου, πρέπει να ακουστεί και στην Κύπρο

Τον Νοέμβριο που μας πέρασε, έγινε ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση για το καθεστώς των καλλιτεχνών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς υπερψηφίστηκε από την Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου σχετική έκθεση, με τίτλο: Κοινωνική και επαγγελματική κατάσταση των καλλιτεχνών και των εργαζομένων στους τομείς του πολιτισμού και της δημιουργικότητας.

Για να καταστεί η έκθεση θετική συνέβαλε και η Αριστερά στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και εγώ ο ίδιος προσωπικά, καταθέτοντας τροπολογίες που αφορούν κυρίως τα εργασιακά δικαιώματα για τα άτομα που δραστηριοποιούνται στον τομέα του Πολιτισμού.

Μεταξύ

των πολλών ποιοτικών χαρακτηριστικών της έκθεσης που αποτελούν θεμέλια για τη δημιουργία αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας, είναι η καταβολή ενός επαρκούς ελάχιστου εισοδήματος, η έκκληση για συλλογικές διαπραγματεύσεις, η τήρηση των ωραρίων εργασίας, η ασφάλιση, αλλά και τα συνταξιοδοτικά συστήματα.

Επίσης, η έκκληση για εντατικοποίηση των προσπαθειών κατά της αδήλωτης εργασίας και της ρύθμισης του μη καταγεγραμμένου χρόνου εργασίας, αντικατοπτρίζει τη συνειδητοποίηση των προκλήσεων που σχετίζονται με την εργασία στον τομέα των Τεχνών.

Μπορούμε να προσθέσουμε και μία από τις δικές μας τροπολογίες που ενσωματώθηκαν στο τελικό κείμενο, όπου καλεί τα κράτη μέλη, να καταβάλλουν το 2% του προϋπολογισμού τους για την ανάκαμψη του τομέα του Πολιτισμού από τις «πληγές» που προκάλεσε η πανδημία.

Συνοψίζοντας, η έκθεση αυτή υπογραμμίζει την επιτακτική ανάγκη για συστηματική προσέγγιση και προοδευτικές πολιτικές, που θα εξασφαλίσουν τη δίκαιη κοινωνική προστασία προς τους επαγγελματίες των Τεχνών, ούτως ώστε να τους δίνονται όλα τα απαραίτητα εχέγγυα για να μπορούν ελεύθερα να δημιουργούν.

Φυσικά, χρειάζεται πολιτική βούληση και θέληση για να εφαρμοστούν όλα αυτά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που περιλαμβάνει η έκθεση και ιδιαίτερα στην περίπτωση της δικής μας πατρίδας, όπου ο πολιτισμός και τα άτομα που τον υπηρετούν είθισται να βρίσκονται σε δεύτερη μοίρα.

Μην ξεχνάμε πως για το 2021, η Κυπριακή Δημοκρατία έλαβε την προτελευταία θέση μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, όσον αφορά τις κρατικές δαπάνες για τις πολιτιστικές υπηρεσίες. Και ενώ ο μέσος όρος της ΕΕ κυμαίνεται στο 1% με αυξητικές τάσεις, στην ΚΔ για το 2024 ο προϋπολογισμός του Υφυπουργείου Πολιτισμού, αποτελεί μόλις το 0,4% του συνολικού κρατικού Προϋπολογισμού.

Εδώ μπορούμε να προσθέσουμε και μία άλλη διάσταση του θέματος. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό από την πλευρά της Κυπριακής Δημοκρατίας πως ο Πολιτισμός, είναι ένα από τα κύρια κλειδιά που μπορεί να ξεκλειδώσει την πόρτα του Κυπριακού Ζητήματος. Δυστυχώς, οι θεσμικές δομές που να καλλιεργούν και να αναπτύσσουν την πολιτισμική προσέγγιση των δύο κοινοτήτων απουσιάζουν.

Η Κυπριακή Δημοκρατία, θα πρέπει θα παράσχει τα απαραίτητα και προς την τουρκοκυπριακή κοινότητα, τόσο για την εξέλιξη της πολιτισμικής ανάπτυξης της όσο και για να έρθει πιο κοντά με την ελληνοκυπριακή. Μπορούμε να φέρουμε πολλά παραδείγματα που θα μπορούσε το κράτος της ΚΔ να συμβάλει στην πολιτισμική επαναπροσέγγιση. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η δημιουργία ενός κοινού πολιτιστικού φεστιβάλ, όπου θα παρουσιάζονται όλοι οι τομείς της Τέχνης, από δημιουργούς όλων των κοινοτήτων της Κύπρου.

Μέσω του Πολιτισμού, μπορούμε να καλλιεργήσουμε την κουλτούρα της ειρήνης, ικανή να φέρει πιο κοντά της δύο κοινότητες του Νησιού. Άλλωστε, ο Πολιτισμός ίσως να αποτελεί τον ισχυρότερο μας δεσμό. Ένας δεσμός που κρατάει για αιώνες μέσα από τα κοινά μας ακούσματα και ήχους, τις κοινές μας χορογραφίες και τραγούδια, αλλά και τις ίδιες μας τις ανησυχίες...

Κλείνοντας ας θυμηθούμε τα λόγια του Ζιαν Μονέ, ενός από τους ιδρυτές της ενωμένης Ευρώπης που έλεγε «αν ξεκινούσα από την αρχή, θα ξεκινούσα με τον Πολιτισμό και όχι με την οικονομία».