Lost

Δηµήτρης Μητρόπουλος
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ

ΜΑΔΟΥΣΑΝ τη μαργαρίτα προχθές στο γραφείο του Ανδρέα Λοβέρδου. Θα τον διαγράψει ο Βενιζέλος; Ή δεν θα τον διαγράψει; Οι περισσότεροι – και νεότεροι – πίστευαν ότι δεν θα τον διαγράψει. Αλλωστε, θα μπορούσε έτσι να τον εγκλωβίσει πολιτικά και να τον θέτει διαρκώς προ των ευθυνών του έναντι του ΠΑΣΟΚ. Ο ίδιος ο Λοβέρδος

πίστευε ότι θα διαγραφεί. Ο Βαγγέλης είναι σαν τον Ανδρέα του 1977. Κόβει κόσμο αβέρτα. Ετσι δεν γίνεσαι αρχηγός;

ΤΟ τι θα συμβεί τελικά σε μονοψήφιο – αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις – κόμμα όπου γίνονται μόδα οι διαγραφές είναι πρόβλημα του Βενιζέλου. Ο Λοβέρδος τα άφησε πίσω του αυτά και έχει άλλα προβλήματα. Σε πρώτη φάση, έχει πρόβλημα ζωτικού πολιτικού χώρου. Θα είναι μόνος στη Βουλή όπως, για διαφορετικούς λόγους, και ο Κώστας Σκανδαλίδης ή ο Μίμης Ανδρουλάκης για να πιάσουμε τους «μεγάλους». Μελλοντικά μπορεί να είναι λιγότερο μόνος. Αλλά οι μεταπηδήσεις βουλευτών δίπλα στον Ανδρέα δεν θα είναι εύκολες. Υπάρχει ο κίνδυνος να κατηγορηθούν για αποστασίες και άλλα τέτοια. Αρα, έχουν σημασία οι συνθήκες και ο χειρισμός τους. Υπάρχει και απουσία κινήτρου. Αν ο Βενιζέλος στηρίζει την κυβέρνηση και ο Λοβέρδος στηρίζει την κυβέρνηση, τι χρειάζονται δύο διαφορετικά κόμματα προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ;

ΟΠΩΣ πάντα η πολιτική είναι παιχνίδι χρόνου όπου ο ένας προσπαθεί να μαντέψει τις κινήσεις του άλλου. Ο Βενιζέλος προσπαθεί να κόψει τον δρόμο του Λοβέρδου προς την κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ λέει με νόημα ότι ο Ανδρέας ήθελε να γίνει υπουργός πέρυσι τον Ιούνιο. Ο Λοβέρδος λέει ότι δεν θα μπει στην κυβέρνηση. Αλλά αν άλλος ένας από την επόμενη γενιά του ΠΑΣΟΚ ανεξαρτητοποιηθεί – ας πούμε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης – ή αν το κόμμα του Ανδρέα αυγατίσει, ο Βενιζέλος δεν θα μπορεί να διαπραγματεύεται μόνος με τον Σαμαρά για θέματα συμμετοχής στην κυβέρνηση ή και πολιτικής. Και ο Σαμαράς θα χρειάζεται, για λόγους αριθμητικής, τους πρώην του ΠΑΣΟΚ. Ετσι, ιδωμένη από την πλευρά του Λοβέρδου, η τακτική του Βενιζέλου δεν μπορεί παρά να κινηθεί γρήγορα προς την είσοδο της κυβέρνησης. Αυτό όμως, πάντα με την ίδια ανάγνωση, τραβάει το πολιτικό οξυγόνο από το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 2013. Ενώ δεν αναμένονται εκλογές πριν από το 2014. Το τελευταίο θα βόλευε τον Ανδρέα που θέλει χρόνο να οργανωθεί στη βάση βρίσκοντας ερείσματα στην κοινωνία, ενώ φοβάται μήπως έχει την τύχη του κόμματος της Ντόρας. Η Δημοκρατική Συμμαχία περπάτησε κάπως στη Βουλή αλλά σχεδόν καθόλου έξω.

ΟΛΑ αυτά βέβαια θυμίζουν ναυαγούς σε έρημο νησί. Σπάνε σε ομάδες, χάνονται στις ζούγκλες και αρχίζουν να τα βάζουν οι μεν με τους δε. Ενα είδος «Lost» του ΠΑΣΟΚ δηλαδή. Χωρίς όμως ρεκόρ ακροαματικότητας. Και εκεί είναι το πρόβλημα. Αλλά και το ερώτημα. Φταίει η συγκυρία, η γήρανση του κόμματος ή ο Βαγγέλης Βενιζέλος που το ΠΑΣΟΚ ερήμωσε από ψηφοφόρους κάτω των 50; Ο Λοβέρδος θέλει να πιστεύει – το είπε έμμεσα κιόλας – ότι η ευθύνη είναι της ηγεσίας. Αυτό είναι και κάτι που θα πρέπει να αποδείξει με την κίνησή του. Δεν είναι ό,